Leptospiroza: Część 2 - W Pełni Zweryfikowane

Wideo: Leptospiroza: Część 2 - W Pełni Zweryfikowane

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Wczoraj rozmawialiśmy o tym, jak psy zarażają się leptospirozą, jak szczepienia mogą, ale nie muszą, pomóc w jej zapobieganiu i jak bakterie robią z organizmem psa. Dzisiaj porozmawiajmy o tym, jak choroba jest diagnozowana i leczona oraz jak możemy zapobiec temu, aby psy były źródłem infekcji dla ludzi.

Mikroskopowy test aglutynacji (MAT) jest najczęściej stosowanym testem na leptospirozę, ale nie jest doskonały. Ogólnie rzecz biorąc, ostateczna diagnoza wymaga, aby dwie próbki krwi pobrane i przetestowane w odstępie 2-4 tygodni wykazały czterokrotny wzrost poziomu przeciwciał. Oczywiście leczenie musi rozpocząć się przed uzyskaniem ostatecznych wyników. Wcześniejsze szczepienie i rozpoczęcie leczenia pomiędzy badaniami może utrudnić interpretację wyników. Wysokie miano w początkowej próbce krwi serowaru, przeciwko któremu pies nie był szczepiony, sugeruje lepto, ale nadal nie jest niezawodne. Początkowy wynik negatywny można zaobserwować przy bardzo wczesnych infekcjach, a więc również nie eliminuje całkowicie możliwości infekcji lepto.

Dostępne są inne testy (np. testy ELISA i PCR oraz mikroskopia ciemnego pola), ale również mają swoje ograniczenia. W rzeczywistości często zdarza się, że weterynarz podejrzewa lepto, odpowiednio traktuje psa, a diagnozę potwierdza drugie badanie krwi po tym, jak pacjent jest na dobrej drodze do wyzdrowienia… miejmy nadzieję.

To opóźnienie w diagnozie to coś więcej niż tylko irytacja. Ludzie i inne zwierzęta mogą zarazić się leptospirozą poprzez kontakt z moczem zarażonego psa (koty wydają się jednak dość odporne na tę chorobę). Tak więc, gdy pies jest hospitalizowany na leczenie, a nawet po powrocie do domu, bezpieczeństwo biologiczne jest niezbędne. Na początkowych etapach terapii prowadzona jest ścisła kwarantanna. Personel weterynaryjny powinien nosić fartuchy, ochraniacze na stopy, rękawiczki, osłony oczu i maski podczas obsługi lub sprzątania po podejrzanych o lepto.

Większość psów z łagodną lub umiarkowanie dotkniętą chorobą wyzdrowieje z leptospirozy po leczeniu odpowiednimi antybiotykami (zwykle doksycykliną lub penicyliną, a następnie doksycykliną), dożylną terapią płynami i opieką objawową (np. leki przeciw nudnościom, jeśli pies wymiotuje). Cięższe przypadki mogą wymagać leków stymulujących produkcję moczu, dializy i transfuzje krwi lub osocza, aby utrzymać pacjenta przy życiu, jednocześnie dając chorym narządom szansę na wyzdrowienie. Rokowanie w tych przypadkach oczywiście nie jest tak dobre.

Psy zakażone Leptospira interrogans mogą przez długi czas wydalać organizm z moczem i stanowić zagrożenie zarówno dla ludzi, jak i zwierząt. Dwutygodniowy kurs antybiotyku doksycykliny pomaga usunąć bakterie z nerek. Większość psów wraca do domu, gdy są jeszcze w trakcie tego leczenia, więc właściciele powinni zabrać je do oddawania moczu w miejscach, do których inne zwierzęta nie mają dostępu, nosić rękawiczki i dokładnie umyć ręce, gdy potencjalnie miały kontakt z moczem psa i posprzątać wszelkie „wypadki”, do których dochodzi przy użyciu wybielaczy lub środków dezynfekujących na bazie jodu.

Aby uzyskać więcej informacji na temat leptospirozy, która dotyczy zarówno ludzi, jak i zwierząt domowych, sprawdź doskonałą stronę internetową Centrum Kontroli Chorób dotyczącą tej ważnej choroby.