Owczarek Niemiecki Rasa Hipoalergiczna, Zdrowie I Długość Życia

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Owczarek niemiecki to rasa wielkogabarytowa należąca do grupy pasterskiej psów pracujących. Inteligentna i wszechstronna rasa ta została pierwotnie opracowana w Niemczech do pilnowania i zaganiania stad pasterskich. Owczarek niemiecki wymaga aktywnego trybu życia i jest idealnym towarzyszem i obrońcą.

Charakterystyka fizyczna

Owczarek niemiecki ma podwójną sierść, która składa się z grubego podszerstka i gęstej, lekko pofalowanej lub prostej sierści zewnętrznej. Jego włosy, zwykle brązowo-czarne lub czerwono-czarne, są średniej długości i zrzucane przez cały rok. Inne rzadsze odmiany kolorystyczne to całkowicie czarny, całkowicie biały, wątrobiany i niebieski.

Ciało owczarka niemieckiego jest długie – na ogół od 22 do 26 cali – proporcjonalnie do jego wzrostu. Daje to psu siłę, zwinność, elastyczność i długie, eleganckie kroki.

Osobowość i temperament

Owczarek niemiecki jest bardzo opiekuńczy i oddany swojej rodzinie i domowi, zachowując podejrzliwość i dystans wobec obcych. Może być dominujący i asertywny w stosunku do psów, chociaż zwykle jest przyjazny dla innych zwierząt domowych. Owczarek niemiecki jest psem niezwykle wszechstronnym, odznaczającym się przenikliwą inteligencją podczas posłusznego wykonywania swoich zadań.

Opieka

Owczarek niemiecki może żyć na zewnątrz w chłodnym lub umiarkowanym klimacie, ale lubi mieszkać również w pomieszczeniach. Częste treningi lub sesje ćwiczeń są niezbędne, aby utrzymać aktywność umysłu i ciała, a ponieważ owczarek niemiecki rzuca się przez cały rok, jego sierść należy czesać raz lub dwa razy w tygodniu, aby zachęcić do zmian, a także zminimalizować nagromadzenie w domu.

Zdrowie

Owczarek niemiecki ma średnią długość życia od 10 do 12 lat. Jest jednak podatny na niektóre poważne schorzenia, takie jak dysplazja łokcia i dysplazja stawu biodrowego psów (CHD), a także problemy, takie jak kardiomiopatia, naczyniak krwionośny, zapalenie trzustki, choroba von Willebranda (vWD), mielopatia zwyrodnieniowa, ogon koński, nowotwory złośliwe, pannus, gorące punkty, alergie skórne, skręt żołądka, zaćma i przetoki okołoodbytowe. Rasa ta jest również podatna na śmiertelną infekcję grzybiczą z powodu pleśni Aspergillus. Z powodu tych podatności owczarki niemieckie, podobnie jak większość innych psów, muszą być obserwowane przez weterynarza w celu rutynowych kontroli. Tam przejdą badania krwi z biodra, łokcia, oczu i inne.

Historia i tło

Owczarek niemiecki przez lata służył w wielu różnych rolach: pies policyjny, pies przewodnik, pies stróżujący, pies bojowy, pies do wykrywania materiałów wybuchowych i narkotyków, pies poszukiwawczo-ratowniczy, pies wystawowy, a przede wszystkim jako pasterz pies. Opracowane głównie w celu pilnowania i zaganiania stad pasterskich, niewiele było innych ras o tak wszechstronnym repertuarze.

Max von Stephanitz, pierwszy oficjalny hodowca owczarków niemieckich, zainteresował się psami pasterskimi używanymi przez Niemców i zauważając, że istnieje wiele różnych typów psów pasterskich, doszedł do wniosku, że należy wprowadzić wzorzec rasy. Najbardziej lubił psy pasterskie, które miały wilczy wygląd, mocną górną część ciała i stojące uszy, a także bystry umysł i chęć do pracy. W 1889 roku kupił psa owczarka, który spełnił jego ideał, zmienił imię psa z Hektor Linkrshein na Horand von Grafrath (nazwa pochodzi od pobliskiego miasta Grafrath), zarejestrował psa w nowym rejestrze ras i zaczął tworzyć standard, z Horand jako podstawa genetyczna rasy. W tym samym roku Stephanitz i Artur Meyer założyli Verein für Deutsche Schäferhunde (z grubsza przetłumaczony na Towarzystwo Owczarka Niemieckiego), aby podnieść standard rasy owczarka niemieckiego.

Toczy się debata na temat tego, ile wilków jest w rzeczywistości częścią rasy owczarka niemieckiego. Mówiono, że Horan był częściowo wilkiem, a Stephanitz używał wilków do krzyżowania. W księdze stadnej Stephanitza znajdują się cztery wpisy dotyczące krzyżówek wilków w różnych momentach rozwoju rasy. Jednak niektórzy zwracają uwagę, że w tym czasie wielu hodowców używa terminu „wilk”, aby ogólnie opisać wzór, który jest obecnie określany jako „sobol”. Inne relacje sugerują, że gdyby Stephanitz używał czystych genów wilka, był w stanie pozyskać dane genetyczne od wilków trzymanych w zoo. W każdym razie w 1923 roku, kiedy Stephanitz napisał swoją książkę Owczarek niemiecki w słowie i obrazie, stanowczo odradzał krzyżowanie wilków.

Stephanitz skupił się na sile, inteligencji i umiejętności pracy z ludźmi przez cały czas i odniósł tak wielki sukces, że popularność owczarka niemieckiego stale rosła. Podczas I wojny światowej rasa została wybrana przez różne kraje na wartownika wojennego. W tym samym czasie American Kennel Club (AKC) zdecydował się zmienić nazwę rasy z owczarka niemieckiego na owczarka, podczas gdy Wielka Brytania zmieniła nazwę na Wilczak alzacki – oba w celu oddzielenia rasy od jej niemieckich korzeni.

W 1931 AKC przywróciła psu jego pierwotną nazwę: Owczarek Niemiecki. Od tego czasu na srebrnym ekranie pojawiają się popularne owczarki niemieckie, w tym gwiazdy filmowe Rin Tin Tin i Strongheart. Owczarek stał się ostoją w amerykańskim domu – utrzymując pozycję jednego z dziesięciu najpopularniejszych psów w USA, a nawet zajmując pierwsze miejsce w wielu amerykańskich miastach.