Owczarek Staroangielski Rasa Hipoalergiczna, Zdrowie I Długość życia

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Znany również jako Bobtail, owczarek staroangielski to rasa psów opracowana w Anglii na początku XIX wieku w celu hodowli bydła. Ten kudłaty pies może mieć niecodzienny wygląd i osobliwą korę, ale jest kochający, opiekuńczy i bardzo oddany.

Charakterystyka fizyczna

Owczarek staroangielski ma zwartą, grubą sylwetkę i kwadratowe proporcje ciała, które jest szerokie w zadzie. Jego potężny, swobodny chód jest prawie bezwysiłkowy, łącząc zwinność i siłę. Znany jest również spacer, często określany jako tasowanie lub rolka przypominająca niedźwiedzia.

Ekstrawagancka sierść owczarka angielskiego, zwykle w odcieniu szarości, szarości, błękitu lub błękitu merle, nie jest nieporęczna, ale raczej twarda, kudłata i pozbawiona loków zewnętrzna sierść na wodoodpornym podszerstku. Tymczasem pysk psa ma "inteligentny" wygląd.

Osobowość i temperament

Owczarek staroangielski to dobrze wychowany zwierzak domowy, który zabawia swoją rodzinę zabawnymi wybrykami. W dużej mierze jest psem domowym, rozwija się w towarzystwie ludzi i chroni swoją rodzinę, zwłaszcza dzieci. Niektóre owczarki staroangielskie mogą być bardzo uparte, ale generalnie są radosne, łagodne i miłe w stosunku do obcych. Owczarek staroangielski ma również charakterystyczną korę, która rezonuje z pierścieniem "pot-casse" - bardzo podobnie jak dwa dzbanki garnków.

Opieka

Owczarek staroangielski może żyć na zewnątrz w klimacie umiarkowanym lub chłodnym, ale powinien mieć dostęp do pomieszczeń wewnętrznych lub domu, ponieważ szuka stałego towarzystwa. Umiarkowany lub długi spacer lub energiczne szaleństwo mogą spełnić codzienne wymagania dotyczące ćwiczeń. A sierść owczarka angielskiego wymaga czesania lub szczotkowania co drugi dzień, aby zapobiec jej zmatowieniu.

Zdrowie

Owczarek staroangielski, którego średnia długość życia wynosi od 10 do 12 lat, jest podatny na drobne schorzenia, takie jak głuchota, zaćma, skręt żołądka, zapalenie ucha zewnętrznego, postępujący zanik siatkówki (PRA), ataksja móżdżkowa, odwarstwienie siatkówki i niedoczynność tarczycy lub poważne problemy zdrowotne, takie jak dysplazja stawu biodrowego psów (CHD). Aby zidentyfikować niektóre z tych problemów, weterynarz może przeprowadzić u psa badania słuchu, bioder, tarczycy i oczu.

Historia i tło

Pochodzenia owczarka staroangielskiego nie można zweryfikować, ale wielu uważa, że został on wprowadzony do zachodniej części Anglii prawie 150 lat temu. Jej przodkami mogła być rosyjska Owtcharka lub Bearded Collie. Po raz pierwszy rozwinięta ze względu na swoją siłę i zdolność do ochrony stad i stad przed wilkami, w połowie XIX wieku rasa funkcjonowała głównie jako poganiacz bydła lub owiec, zdolny do wystawienia stada na sprzedaż. Ponieważ uważano je za psy „pracujące”, ich właściciele nie musieli płacić podatków od owczarka staroangielskiego. Aby udowodnić ich status "pracy", zwyczajowo spuszczano ogony, co jest zwyczajem nadal powszechnym i powodem, dla którego rasa nazywa się Bobtail.

Na początku XX wieku owczarek staroangielski stał się popularnym europejskim psem wystawowym, aw 1905 roku American Kennel Club uznał tę rasę. Wiele wczesnych psów pasterskich przywiezionych do Stanów Zjednoczonych miało brązowy kolor, ale później wprowadzono ograniczenia dotyczące koloru, aby uzyskać psy o szarej i białej sierści. Nowoczesny owczarek ma również bardziej zwartą sylwetkę i obfitą sierść.

W miarę jak jego sława rosła, Owczarek Staroangielski zintegrował się z kulturą popularną, nawet w niektórych z najsłynniejszych powieści dla dzieci, takich jak Pułkownik w Stu dalmatyńczykach Dodie Smith i Nana w Piotrusiu i Wendy JM Barrie (historia Piotruś Pan). Jego liczebność i popularność od tego czasu spadły, ale owczarek angielski nadal jest uważany za wspaniałego psa wystawowego i uroczego zwierzaka.