Choroba Serca Węzła Zatokowego U Psów

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Zespół chorej zatoki u psów

Węzeł zatokowo-przedsionkowy (SA Node lub SAN), zwany także węzłem zatokowym, jest inicjatorem impulsów elektrycznych w sercu, wywołując bicie lub kurczenie się serca poprzez wyzwalanie przepięć elektrycznych. Zespół chorej zatoki (SSS) to zaburzenie wytwarzania impulsów elektrycznych w sercu w węźle zatokowym. Jest to również zaburzenie przewodzenia impulsu elektrycznego z węzła zatokowego. Zespół chorej zatoki wpływa również na pomocnicze (zapasowe) rozruszniki serca i wyspecjalizowany układ przewodzący serca. Stymulator odnosi się do generowania impulsów elektrycznych w tkance mięśniowej, które nadają tempo rytmowi serca.

Na elektrokardiogramie (EKG) widoczne będą nieregularne skurcze serca (arytmia). Zespół tachykardii-bradykardii, w którym serce bije zbyt wolno, a następnie zbyt szybko, jest odmianą zespołu chorej zatoki. Objawy kliniczne zespołu chorej zatoki u zwierząt staną się widoczne, gdy narządy zaczną dysfunkcjonować, ponieważ nie otrzymują normalnego dopływu krwi.

Ten zespół może dotyczyć zarówno psów, jak i kotów. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o tym, jak ta choroba wpływa na koty, odwiedź tę stronę w bibliotece zdrowia PetMD.

Objawy i typy

Niektóre psy nie wykazują żadnych objawów zespołu chorej zatoki, zwłaszcza jeśli w normalnych warunkach są dość nieaktywne. Ogólnie rzecz biorąc, objawy, które wystąpią, to:

• Słabość
• Półomdlały
• Zmęczenie
• Zawalić się
• Konfiskata
• Nienormalnie szybkie lub nienormalnie wolne tętno
• Wstrzymuje tętno
• Rzadko nagła śmierć

Przyczyny

Przyczyny tego stanu są w większości nieznane. Niektóre z podejrzanych związków z SSS mają podłoże genetyczne, ponieważ niektóre rasy, takie jak sznaucer miniaturowy, wydają się być predysponowane; inną przyczyną jest choroba serca, która odcina dopływ krwi do lub z serca i zakłóca normalne funkcjonowanie serca, w tym funkcjonalność elektryczną; a rak w okolicy klatki piersiowej lub płuc (oba dotyczą klatki piersiowej) może również prowadzić do SSS.

Diagnoza

Twój weterynarz przeprowadzi pełne badanie fizykalne, w tym profil chemiczny krwi, pełną morfologię krwi, analizę moczu i panel elektrolitowy, aby zweryfikować prawidłową funkcję narządu. Będziesz musiał przekazać swojemu lekarzowi dokładną historię zdrowia twojego psa, w tym historię i początek objawów oraz możliwe incydenty lub niedawne stany zdrowia, które mogły wywołać ten stan. Dostarczona przez Ciebie historia może dać Twojemu weterynarzowi wskazówki, które narządy są zaatakowane wtórnie.

W celu oceny funkcji węzła zatokowego można wykonać prowokacyjny test odpowiedzi atropiny. Ten test wykorzystuje lek atropinę do stymulowania akcji wyzwalania (wysyłania impulsów elektrycznych) z węzła SA. Psy z SSS generalnie nie będą miały odpowiedzi lub będą miały niepełną odpowiedź na atropinę.

EKG może być wskazane u niektórych ras predysponowanych do SSS, ponieważ te same rasy są często predysponowane do innych chorób zastawek serca (zastawek oddzielających cztery komory serca). Dlatego w przypadku szmeru serca należy najpierw wykluczyć chorobę którejkolwiek z zastawek serca.

Leczenie

Tylko pacjenci wykazujący objawy kliniczne wymagają leczenia i tylko pacjenci wymagający elektrofizjologicznych badań serca lub wszczepienia sztucznego rozrusznika będą musieli być hospitalizowani.

Psy, które nie reagują na terapię medyczną lub mają niepożądane medyczne skutki uboczne terapii i / lub psy z zespołem nienormalnie szybkiego / nienormalnie wolnego tętna, będą musiały mieć wszczepiony sztuczny rozrusznik serca. Próby medycznego leczenia zespołu nienormalnie szybkiego lub nienormalnie wolnego rytmu serca, bez wcześniejszego wszczepienia stymulatora, niosą ze sobą znaczne ryzyko pogorszenia skrajnych objawów zespołu nienormalnie szybkiego lub nienormalnie wolnego rytmu serca.

Życie i zarządzanie

Podczas gdy twój pies leczy się z tego stanu, będziesz musiał ograniczyć jego aktywność fizyczną do minimum. Zachęcaj do odpoczynku w cichym, bezstresowym otoczeniu, z dala od innych zwierząt lub aktywnych dzieci. Chociaż terapia SSS może wydawać się skuteczna na początku leczenia, terapia medyczna zwykle nie działa. Jedyną alternatywą w tych przypadkach jest korekcja chirurgiczna.