Kto Może Podać Szczepionkę Przeciwko Wściekliźnie? A Dlaczego Miałoby To Mieć Znaczenie?

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Wielu hodowców i zwykłych właścicieli zwierząt domowych podaje własne szczepionki, aby zaoszczędzić na opiece nad wieloma zwierzętami. Wielu z nich prowadzi badania nad szczepionkami, prosi weterynarza o poradę, kupuje szczepionki online, przechowuje je właściwie, podaje ostrożnie i prowadzi doskonałą dokumentację.

Nie mam problemu z tym podejściem, o ile osoby samoszczepiające się nie pomijają kroków i nie są z tego powodu niechlujne. W końcu nie należy lekceważyć szczegółów szczepień. Dlatego tak wielu właścicieli zwierząt domowych prosi swoich weterynarzy, aby ostrożnie zajęli się tym za nich.

Ale jeśli chodzi o szczepionki, które wymagają nadzoru regulacyjnego, weterynarze są zobowiązani do ich podawania lub zapewniania „bezpośredniego nadzoru” w dowolnym momencie. („Bezpośredni nadzór” w tym przypadku oznacza, że weterynarze muszą znajdować się w placówce w czasie podawania szczepionek, ale technik może wykonać zastrzyk poza zasięgiem wzroku lekarza).

Szczepionki wymagające tego rodzaju nadzoru obejmują te na choroby odzwierzęce (choroby przenoszone na ludzi), takie jak wścieklizna i bruceloza, a także te, które są wymagane w przepisowych świadectwach zdrowia.

Ale nie wszyscy weterynarze wydają się to rozumieć. Przykładem:

Należę do tej grupy e-mailowej prowadzonej przez FVMA, gdzie weterynarze dyskutują o zaletach i wadach różnych kwestii wpływających na zawód oraz o tym, jak kwestie regulacyjne wpływają na opiekę nad naszymi pacjentami. Wielkie zamieszanie w tym tygodniu dotyczyło kwestii, kto może legalnie podawać szczepionkę przeciwko wściekliźnie.

Wygląda na to, że niektórzy hodowcy na Florydzie próbują podawać własne szczepionki przeciwko wściekliźnie, a następnie zmuszają weterynarzy do wydawania licencji i / lub certyfikatów podawania. Niektórzy weterynarze uważają, że to jest w porządku. Mówią, że szczepionka nie spowoduje większego problemu (ani nie jest większe ryzyko choroby), jeśli zastrzyk zostanie podany przez nie weterynarza.

Inni jednak podnoszą czerwoną flagę do takich wybryków. Zgadnij, w której grupie należę? Oto moje rozumowanie:

• Jeśli prawo wymaga ode mnie podania szczepionki, będę postępować zgodnie z prawem.
• Jeśli zamierzam podpisać się swoim nazwiskiem w dokumentach potwierdzających podanie szczepionki, to podam szczepionkę.
• Jeśli moje dziecko zostanie ugryzione przez psa, zgadnij, czyim rejestrom szczepień przeciwko wściekliźnie będę musiał zaufać?

Wydaje się, że niektórzy weterynarze nie mają problemu z wścieklizną. „Wścieklizny nie zaobserwowano u psów i kotów w tym hrabstwie od ponad 25 lat” – mówią. „Dlaczego nie mogę zaoferować moim klientom z wieloma zwierzakami przerwy na ten jeden? I tak nie poszedłem do szkoły weterynaryjnej, żeby rozprowadzać szczepionki”.

Oto moja replika:

Kiedy byłem dzieckiem, zostałem ugryziony przez białego pasterza sąsiadki podczas jazdy na rowerze po ulicy w pobliżu jej domu. Wścieklizna? „Och, sam to dałem. Dorastałem na farmie, gdzie robiliśmy własne zdjęcia. Oto mój rachunek za szczepionkę.

Nie trzeba dodawać, że nagrania tej przerażającej kobiety nie przekonają mojej matki. Pies został poddany kwarantannie i prawie zostałem poddany serii bolesnych zastrzyków dootrzewnowych (te „zastrzyki w brzuch” wymagane w przypadku wścieklizny po ekspozycji w ciągu dnia). Wiem, że nie spałam przez wiele nocy ze strachu o brzuch. Ugryzienie? Przypadkowy. Zagoiło się dobrze.

Więc jeśli chodzi o tobie, twoje zwierzęta domowe lub twoje ludzkie dzieci, które są pogryzione, czyim zapisom zaufałbyś? Czy obwiniasz mnie o ochronę prawa mojego zawodu do bycia jedynym dostawcą szczepionek w tym przypadku?