PennHIP Kontra OFA: Lepsza Medycyna Kontra Lepszy Marketing

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

To jak VHS nad Betamax, amerykańskie standardowe mikrochipy kontra światowe ISO, dominacja PC nad systemem operacyjnym Maca, klawiatura Kwerty nad innymi bardziej intuicyjnymi modelami…

Chociaż możesz się ze mną nie zgodzić w niektórych z powyższych przykładów, historia standardów technologicznych jest zaśmiecona sposobami, w jakie prawdopodobnie znacznie lepsze modele przegrały z mniejszymi rywalami. I zwykle sprowadza się to do marketingu.

Czasami oznacza to nakłonienie rządu do kupowania jednego standardu zamiast drugiego, dystrybucję modelu po niskich kosztach do szeroko wykorzystywanej branży (porno referencyjne i VHS) lub wyrzucenie konkurencji z nieuczciwymi praktykami (mikrochipy á la AVID). Czasami jest to tylko kwestia pieniędzy przeznaczonych na marketing i zwinnego ramienia marketingowego (Microsoft vs. Mac).

Dokąd z tym zmierzam? Ci z was, których rasy są predysponowane do dysplazji stawów biodrowych, mogą wiedzieć, że modele OFA (Orthopedic Foundation for Animals) i PennHIP reprezentują konkurencyjne technologie oceny bioder psów. Powinieneś również wiedzieć, że uważam model PennHIP za lepszy.

Nie, to nie dlatego, że poszedłem na University of Pennsylvania i dostałem tę metodę (w rzeczywistości, kiedy tam byłem, prawie nie bili w klatkę piersiową w tej sprawie). I to nie dlatego, że dr Gail Smith, weterynarz, pomysłodawca podejścia PennHIP, była tam popularnym profesorem.

Nie. To dlatego, że wierzę, że każda racjonalna osoba, która porównałaby te dwie technologie, byłaby zmuszona do opowiedzenia się po stronie metody OFA. Dlatego:

1. Obiektywizm

Zdjęcia rentgenowskie pacjentów PennHIP są oceniane za pomocą obiektywnych pomiarów, podczas gdy zdjęcia rentgenowskie OFA są oceniane przez mały panel radiologów na podstawie subiektywnych wrażeń dotyczących indywidualnej budowy bioder psów.

2. Oparte na dowodach

PennHIP wymaga, aby każdy lekarz weterynarii, który zastosuje tę metodę, włączył swoje zdjęcia rentgenowskie do bazy danych przypadków, niezależnie od jakości stawu biodrowego. Poprawia to nie tylko wartość bazy danych, ale także jej wartość dla psów w ogólności ze względu na dokładniejsze przedstawienie rzeczywistej częstości występowania choroby stawu biodrowego. Dokładność wyników dla poszczególnych psów jest stale poprawiana, gdy do bazy danych trafia coraz więcej.

Podejście OFA skutecznie pozwala weterynarzom wybrać najlepsze obrazy lub odmówić przedstawienia bioder o niskiej jakości do oceny, tym samym przechylając swoją bazę danych w kierunku lepszych bioder. Ten błąd wyboru sprawia, że ta baza danych jest nieco bezużyteczna.

3. Wczesne przewidywanie przyszłej choroby

Metoda OFA nie ma na celu dokładnego przewidywania przyszłej choroby. Co więcej, nie można tego podjąć, dopóki zwierzę nie ukończy dwóch lat i dobrze jest w latach lęgowych. Oznacza to, że wiele psów wejdzie na ring wystawowy przed oceną ich bioder, zwiększając w ten sposób prawdopodobieństwo, że słabe biodra wejdą do puli genetycznej poprzez zachęty oparte na nagrodach.

PennHIP można zastosować już w 16 tygodniu, aby dokładnie przewidzieć przyszłe zmiany w biodrach. W tym tkwi jej najcenniejszy atut: zdolność do całkowitego wyeliminowania dysplazji stawu biodrowego z puli genetycznej, jeśli wszyscy zastosują tę metodę na swoich psach przed okresem dojrzewania.

Ale PennHIP ma pewne wady i minusy. Oto ich podsumowanie:

1. Dostęp

OFA może być stosowany przez każdego weterynarza z aparatem rentgenowskim, podczas gdy weterynarze PennHIP muszą uzyskać certyfikat po ukończeniu jedno- lub dwudniowego kursu. W mojej okolicy (Miami) tylko jeden weterynarz posiada certyfikat. Naliczyłem około 25 weterynarzy PennHIP w całym stanie Floryda.

2. Wydatki

OFA wymaga prostej opłaty za ocenę i certyfikację na jednym zdjęciu rentgenowskim. Jeśli lekarz weterynarii wykonujący prześwietlenie oceni, że biodra są wyraźnie słabe, wiele osób decyduje się nie wysyłać filmu i ponosi dodatkowe koszty. Wielu weterynarzy nie uspokaja ani nie znieczula na to prześwietlenie (chociaż ja to robię).

PennHIP wymaga od właściciela psa zaangażowania się w całą usługę: znieczulenie, trzy prześwietlenia i opłatę za ocenę. Połącz wszelkie dodatkowe opłaty, aby zwrócić lekarzowi weterynarii jego status certyfikacyjny, a otrzymasz droższą procedurę, czasami dwa do trzech razy wyższą od kosztów OFA.

3. Znieczulenie

Wspomniałem już o tym, ale zasługuje na szczególną uwagę dla tych, którzy decydują się ograniczyć doznania anestezjologiczne swoich psów. Chociaż nie podjęłabym się prześwietlenia OFA bez znieczulenia lub sedacji, wielu weterynarzy to robi. Właściciele psów, którzy nie chcą znieczulić swoich psów, mogą zwykle znaleźć weterynarza, który wykona prześwietlenie OFA bez użycia leków. Nie tak dla PennHIP.

4. Ból

OFA mówi, że PennHIP powoduje ból, podczas gdy kończyny zwierzęcia są poddawane bardziej naturalnej pozycji obciążającej wymaganej dla tych zdjęć rentgenowskich. Ale PennHIP temu zaprzecza, powołując się tylko na kilka przypadków, w których pacjenci byli bardziej niż minimalnie kulawi przez dzień lub dłużej (bez trwałego dyskomfortu). Nie mogę za to ręczyć, ale poświadczę, że niektórzy pacjenci z OFA odczuwają pewien dyskomfort po prześwietleniu, jeśli ich biodra były słabe.

(Aby sprawdzić, jak wyglądają różne style pozycjonowania rentgenowskiego, zapoznaj się z moim poprzednim postem.)

Wydaje mi się, że procedura OFA jest tak gorszą metodą, że gdybyśmy porównywali schematy leczenia zamiast diagnostyki, nie byłoby wątpliwości, że nowszy, droższy model byłby w przeważającej mierze zaakceptowany wiele lat temu jako idealna alternatywa. Ale nie jest.

Wymiana stawu biodrowego na FHO, TPLO na naprawę pozatorebkową, cyklosporyna zamiast operacji przetoki okołoodbytowej, odczulanie na seryjną steroidoterapię…

Oto kilka zdumiewających przykładów, w których droższe schematy terapeutyczne wygrały na rzecz znacznie mniej skutecznych metod. W rzeczywistości uczciwie byłoby powiedzieć, że NIEoferowanie bardziej efektywnego wyboru w tych przypadkach może być interpretowane jako nadużycie… lub przynajmniej jako pozbawienie klientów ich prawa do świadomej zgody.

Nie tak z PennHIP. Minimalny dostęp klientów do tego doskonałego narzędzia diagnostycznego (przynajmniej w mojej okolicy) oznacza, że lekarze weterynarii mają prawo ignorować jego wyraźną wyższość na rzecz bardziej dostępnej, tańszej alternatywy.

Gdybym miał udzielić dr Gail Smith jakiejś niezamówionej porady dotyczącej jego programu PennHIP, od jednego weterynarza zorientowanego na marketing, drugiego, to…

1. …zasil swój program non-profit wystarczającą ilością gotówki od darczyńców awaryjnych, aby zwiększyć marketing i dystrybucję jego kursu.

2. …zmniejszyć bariery wejścia dla weterynarzy (takich jak ja), którzy chcą grać, ale mają niewiele okazji, aby to zrobić na moich lokalnych konferencjach.

3. …zminimalizuj koszt oceny dla każdego zgłoszenia pacjenta.

4. … sprzedam moją metodę doświadczonym ubezpieczycielom zwierząt domowych, którzy mają motywację, aby lepiej zrozumieć ryzyko stawu biodrowego, przed którym stoi każdy pacjent.

5. …upewnij się, że każdy uczeń weterynarii opuścił szkołę weterynaryjną wiedząc, która metoda jest najlepsza. W końcu, kiedy nawet weterynarze Penn, tacy jak ja, opuszczają szkołę z mglistym pomysłem, czy PennHIP jest naprawdę lepszy, czy nie, nie można oczekiwać, że absolwenci innych programów weterynarii będą wiedzieć lepiej.

6. …zaciągać kluby rasowe, być obecni na głównych wystawach psów i pisać artykuły do publikacji właścicieli zwierząt (i blogów takich jak ten), aby zwiększyć popyt na usługi u ich źródła: odpowiedzialnych właścicieli psów.

To tylko kilka ogólnych pomysłów. Wydaje mi się, że doktor Smith przydałby się kilku studentom z drugiej strony ulicy w Wharton, aby pomogli mu zrealizować swój plan. Może któregoś dnia podejmie poważne kroki, aby powstrzymać PennHIP przed podążaniem drogą Betamax. Naprawdę chciałbym, żeby to zrobił. Nasze psy zasługują na lepsze.

OK, więc PennHIP kontra OFA… co robisz?