Bezpieczne Stosowanie Iwermektyny – Toksyczne Dawki Iwermektyny U Psów

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Właściciele nie byli świadomi tego, co się stało, dopóki psy nie zaczęły chorować. Leczenie nie uratowało szczeniaka, który jako pierwszy rozwinął objawy. W międzyczasie zmarło jeszcze dwóch, a właściciele wezwali mnie do eutanazji jedynego pozostałego szczeniaka, który był w śpiączce.

Moi klienci byli oczywiście załamani i czuli się okropnie, że ich szczenięta zmarły z powodu zatrucia, którego można było uniknąć. Pozwólcie, że skorzystam z okazji, aby przejrzeć kilka podstawowych informacji na temat iwermektyny.

Iwermektyna należy do klasy makrocytarnych laktonów pasożytobójczych. Jest powszechnie stosowany jako środek zapobiegający robaczycy serca u małych zwierząt oraz w leczeniu niektórych rodzajów zewnętrznych (np. roztoczy) i wewnętrznych pasożytów u wielu różnych gatunków. Różnica między bezpiecznym stosowaniem iwermektyny a zatruciem polega na dawce i naturalnej wrażliwości zwierzęcia na lek. Niektóre psy mają gen (MDR1 lub ABCB1), który sprawia, że dawki iwermektyny i innych leków, które są bezpieczne dla ogólnej populacji, są niebezpieczne dla tych osobników.

Odtąd skupię się na psach, ponieważ były one zaangażowane w 282 z 318 potencjalnie toksycznych ekspozycji na iwermektynę zgłoszonych do Centrum Kontroli Zatruć Zwierząt ASPCA w latach 2008-2009. Typowe dawki iwermektyny u psów to:

• 6 ug/kg w zapobieganiu robaczycy serca
• 300 ug/kg do leczenia świerzbu skórnego
• 400-600 ug/kg do leczenia nużycy świerzbowej

Rasy niewrażliwe na ogół muszą być narażone na ponad 2000 ug/kg, zanim pojawią się znaczące objawy, ale potencjalnie toksyczna dawka u osobników MDR1 dodatnich może wynosić nawet 100 ug/kg. Zwróć uwagę, że niewiarygodnie niska dawka stosowana w zapobieganiu robaczycy serca jest znacznie niższa od dawki toksycznej, nawet dla najbardziej wrażliwych psów. Jednak przed zastosowaniem wyższych dawek iwermektyny, psy z grupy ryzyka można przetestować pod kątem mutacji genu MDR1. Jest to szczególnie ważne dla ras takich jak collie, owczarki szetlandzkie (shelties), owczarki australijskie, owczarki staroangielskie, owczarki angielskie, owczarki niemieckie, whippety długowłose, windhoundy jedwabne i kundle, które mogą pochodzić od tych ras.

Zwierzęta mogą wchłaniać iwermektynę poprzez ekspozycję doustną lub miejscową, a także przez wstrzyknięcie. Objawy pojawiają się, gdy lek jest obecny w organizmie w wystarczająco wysokich stężeniach, że przekracza barierę krew-mózg i niekorzystnie wpływa na funkcje neurologiczne. Typowe znaki to:

• rozszerzone źrenice
• niestabilność podczas chodzenia
• otępienie umysłowe
• ślinić się
• wymioty
• ślepota
• drżenia
• drgawki
• śpiączka

Leczenie przedawkowania iwermektyny jest zasadniczo objawowe i podtrzymujące. Jeśli zatrucie zostanie wykryte odpowiednio wcześnie, pomocne jest odkażenie (np. mycie zwierząt po miejscowym narażeniu lub wywołanie wymiotów i/lub podanie węgla aktywowanego w ciągu kilku godzin od spożycia). Dożylna płynoterapia, intubacja dotchawicza, wentylacja mechaniczna, intensywna opieka pielęgniarska, kontrola napadów, stosowanie lubrykantów do oczu, jeśli pacjent nie może mrugać, oraz wsparcie żywieniowe mogą być również konieczne. W niektórych przypadkach warto rozważyć dożylną terapię emulsją lipidową, która jest nową, ale obiecującą opcją w przypadku niektórych rodzajów zatruć.

Rokowanie dla zwierzęcia może być całkiem dobre, jeśli agresywne leczenie zostanie rozpoczęte w odpowiednim czasie, ale ponieważ ciężkie przypadki przedawkowania iwermektyny często wymagają kilkutygodniowej terapii, koszt jest często zaporowy… tak jak niefortunny przypadek moich klientów, którzy zdecydowali się na eutanazję ostatnie szczenię w ich długo wyczekiwanym miocie.

Dr Jennifer Coates