Cirkowirus Powiązany Z Wielokrotnymi Zgonami Psów Z Michigan

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Ostatnio (tj. w drugiej połowie 2013 r.) pojawiły się doniesienia o wybuchach chorób mających poważne konsekwencje zdrowotne dla zwierząt lub ludzi. Niedawno napisałem o dwóch z nich w mojej kolumnie petMD Daily Vet:

Czy wirus delfinów może również zarażać ludzi? i czy Twój zwierzak może mieć mózgożerną amebę?

Ostatnio doniesienia o pojawiającym się wirusie nadeszły z wielu stanów, w tym z Kalifornii, Michigan i Ohio. Na dzień 3 października 2013 r. potwierdzono obecność cirkowirusa u dwóch psów, które zmarły w Ann Arbor w stanie Michigan. Podejrzewa się, że kolejne cztery zgony psów w Ann Arbor były częściowo spowodowane chorobą związaną z cirkowirusem.

Przejdźmy więc od razu i omówmy, co obecnie wiadomo o tym wirusie.

Jaki gatunek jest znany z zakażenia cirkowirusem?

Obecnie wiadomo, że cirkowirus zaraża ptaki, psy i świnie. Infekcja w świecie świń jest dość powszechna, ponieważ cirkowirus świń 2 może zaatakować prosięta wkrótce po ich odsadzeniu (przerwanie karmienia). Opóźniony wzrost, wyniszczenie tkanki ciała i śmierć są związane z infekcją u świń.

Wiele gatunków ptaków może być zarażonych, ponieważ cirkowirus powoduje zakaźną anemię u kurcząt oraz choroby dzioba i piór u papug (paużek falistych, nimf, zięb, papug i papug).

Odmiana psiego cirwowirusa, CaCV-1 szczep NY214, jest bliższa genetycznie wirusowi zakażającemu świnie niż wirusowi ptaków. Po raz pierwszy odkryto go podczas badania przeprowadzonego na Uniwersytecie Columbia w 2012 r. (Kompletna sekwencja genomu pierwszego cirkowirusa psów). Następnie zdiagnozowano ją u psa cierpiącego na biegunkę i hematemis (wymioty zawierające krew), który został przywieziony do oceny w Weterynaryjnym Szpitalu Medycznym Uniwersytetu Kalifornijskiego w Davis (UC Davis). Wirus wykryto również w kale 14 z 204 psów, które nie cierpiały na rozstrój przewodu pokarmowego; odkrycie, które pokazuje, że może być obecny i nie powodować choroby.

Jakie są typowe objawy kliniczne zakażenia cirkowirusem?

Oprócz biegunki i wymiotów, jak wspomniano powyżej, inne objawy kliniczne obejmują:

• Zmniejszony apetyt (anoreksja)
• Zmniejszone zużycie wody
• Letarg (depresja, ograniczenie ruchu itp.)
• Opóźniony czas napełniania naczyń włosowatych (czas potrzebny do uzupełnienia krwi dziąseł po wyciśnięciu krwi przez palec. Powinien wynosić < 2 sekundy: wypróbuj go na psie)
• Bladoróżowe błony śluzowe (dziąsła) i język
• Zapalenie naczyń (zapalenie naczyń krwionośnych, które może objawiać się zmianami skórnymi)

Ponieważ istnieje wiele innych przyczyn tych samych objawów klinicznych u psów, ważne jest, aby lekarze weterynarii nie przeskakiwali od razu do diagnozy cirkowirusa psów i rozważali wszystkie potencjalne opcje (infekcje bakteryjne, pasożytnicze i inne wirusowe, toksyczność, spożycie ciał obcych, rak itp.) podczas wykonywania ich badań klinicznych (krew, kał, mocz, inne badania).

Jak rozprzestrzenia się cirkowirus?

Cirkowirus jest powszechnie przenoszony przez wydzieliny ustrojowe, w tym z przewodu pokarmowego i dróg oddechowych, takie jak ślina, wymioty, biegunka i wydzielina z nosa.

Organizmy zakaźne atakujące naszych psich (i kocich) towarzyszy mają tendencję do pojawiania się na obszarach, na których gromadzą się populacje podatnych żywicieli. Dlatego schroniska, ośrodki opieki dziennej, parki dla psów, obiekty hodowlane i szpitale weterynaryjne to miejsca, w których bakterie, grzyby, pasożyty i wirusy mogą być przenoszone z jednego zwierzęcia na drugie.

Jak uzyskuje się diagnozę cirkowirusa?

Diagnozę cirkowirusa przeprowadza się na podstawie testu PCR (Polyerase Chain Reaction) na tkankach ciała. Jeśli uzna to za stosowne, weterynarz może przeprowadzić testy na psie cirkowirusy za pośrednictwem Centrum Diagnostycznego dla Populacji i Zdrowia Zwierząt MSU.

Zbieranie danych na temat tej pojawiającej się choroby jest ważne, dlatego prosimy o wyrażenie zgody na badanie w kierunku cirkowirusa, jeśli lekarz weterynarii uzna to za stosowne na podstawie podejrzenia klinicznego.

Czy można zapobiec zakażeniu cirkowirusem?

Obecnie nie ma dostępnej szczepionki przeciwko cirkowirusowi psów. Niestety, rozwój szczepień trwa latami, a diagnoza cirkowirusa u psów jest ostatnim wydarzeniem.

Realistycznie rzecz biorąc, może nigdy nie być dostępna szczepionka zapobiegająca zakażeniu psów cirkowirusem. Dlatego ważne jest, aby właściciele skupili się na zapobieganiu infekcji drobnoustrojami zamiast na leczeniu. Zapobieganie sprowadza się do zdrowego rozsądku i ostrożności podczas planowania interakcji psa z innymi psami.

Miejsca, w których gromadzą się psy, mogą być gorącymi strefami infekcji, ponieważ bakterie, wirusy i pasożyty są wymieniane przez bezpośredni kontakt lub z wydzielin ciała. W rezultacie częste przebywanie psa w tych miejscach nie leży w jego najlepszym interesie z punktu widzenia zdrowia. Psy, które spotykają się z innymi osobnikami swojego i innych gatunków, powinny być szczepione zgodnie z zaleceniami swoich weterynarzy i poddawane częstym badaniom fizykalnym i testom diagnostycznym w celu monitorowania rozwoju choroby, która może nie być widoczna gołym okiem.

Czy cirkowirus może rozprzestrzeniać się na ludzi?

Obecnie nie ma doniesień o zarażeniu ludzi cirkowirusem. Jednak ponieważ istnieje wiele chorób odzwierzęcych (tych, które przenoszą się z jednego gatunku na inny), w tym niektóre, które wywodzą się od świń i ptaków, istnieje możliwość zarażenia ludzi cirkowirusem.

Zakażenie świńską odmianą cirkowirusa jest bardziej prawdopodobne niż psią odmianą, ponieważ ludzie i świnie są bliżsi genetycznie związani niż psy (patrz pełne porównanie genomu człowieka ze świnią). O odzwierzęcym przenoszeniu wirusa zawierającego materiał genetyczny ptaków i świń pisałem w następującym artykule: Pojawienie się hybrydowego wirusa H1N1 z pandemią świńskiej grypy

Możesz skupić się na zapobieganiu chorobom poprzez:

• Częste mycie rąk mydłem i wodą
• Uniemożliwianie psu lizania twarzy lub obszarów ciała mających błony śluzowe, takie jak nos lub oczy
• Planowanie badania wellness u weterynarza co 6 do 12 miesięcy
• Ograniczanie dostępu psa do obszarów, w których inne psowate poruszają się

Dr Patrick Mahaney