Powstrzymywanie Kotów We Właściwy Sposób – Alternatywa Dla Karczujących Kotów

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Każdy, kto przez jakiś czas pracował w szpitalu weterynaryjnym, w końcu uczy się, jak „zaczesać” kota. Ta technika obsługi ma swoje miejsce, ale ogólnie uważam, że jest nadużywana.

Najpierw porozmawiajmy o tym, kiedy i dlaczego czasami scruffing jest odpowiedni. Aby wyobrazić sobie, jak kot jest zadarty, pomyśl o tych filmach, które niewątpliwie widziałeś, w których matka kotka, lew, tygrys itp. używa ust do chwytania i noszenia potomstwa za luźną skórę na karku. Kociak zastyga i ma nieco rozstawiony wyraz twarzy, dopóki mama nie kładzie go z powrotem na ziemi. O ile mi wiadomo, nikt nie jest do końca pewien mechanizmu biochemicznego stojącego za tą reakcją (często przytacza się uwalnianie endorfin), ale wydaje się, że jest to ewolucyjna adaptacja, która pozwala na bezpieczny i łatwy transport młodych kotów.

Szorowanie przez człowieka musi aktywować te same ścieżki. W rzeczywistości każdy rodzaj ucisku wzdłuż górnej części szyi kota lub górnej części pleców wywołuje reakcję u wielu osób. Słyszałem anegdotyczne doniesienia o weterynarzach używających szpilek do ubrań lub spinaczy do segregatorów, a dostępne jest urządzenie, które jest produkowane i sprzedawane specjalnie do tego celu.

Ogólnie rzecz biorąc, drapanie jest bardziej skuteczne u młodych zwierząt w porównaniu z dorosłymi, ale indywidualne reakcje różnią się niezależnie od wieku. W przeciwieństwie do kocich matek unikam podrywania kotów za kark, ponieważ większość reaguje w podobny sposób na uszczypnięcie szyi, nawet jeśli ich ciężar utrzymuje się na stole do badań, nosidełku, krześle, mojej drugiej ręce itp. Podnoszenie dorosłego kota za kark może być niewygodne, szczególnie jeśli jest on szczególnie duży.

Niektóre koty zdają się słabo reagować na prawie każdy rodzaj unieruchamiania, w tym drapanie, co stwarza dylemat w szpitalu weterynaryjnym, jeśli chodzi o bezpieczeństwo personelu i możliwość wykonywania zabiegów, które są w najlepszym interesie pacjenta. Najgorszego z tych „przestępców” po prostu trzeba podać na środki uspokajające. Jedno szybkie szturchnięcie strzykawki napełnionej koktajlem znieczulającym i poziom stresu każdego z nas spada. Wszystko, co należy zrobić, można szybko wykonać przy minimalnym ryzyku dla personelu i kota.

Sedacja nie jest jednak potrzebna dla każdego kota, który opiera się ograniczeniom. Niektóre z tych osób są dość wyluzowane i nie są agresywne, ale kiedy czują, że nie mogłyby uciec, gdyby chciały, zaczynają walczyć. Nazywam je kotkami „mniej znaczy więcej”. Podczas gdy jakaś forma unieruchomienia jest konieczna (nie spotkałem jeszcze kotów, które same zatrzymałyby się bez ruchu w celu założenia dożylnego cewnika), techniki o mniejszej wadze mają największe szanse powodzenia.

Odkryłem, że bardzo dobrze działa oparcie trzech środkowych palców mojej lewej ręki na czubku głowy kota i umieszczenie małego palca i kciuka pod każdym uchem. Podrapię ich po głowie, aby odwrócić ich uwagę i zwiększyć ich szczęśliwość, ale w razie potrzeby mogę z łatwością zastosować silniejszy nacisk lub nawet zmienić położenie ręki, aby je podrapać. Reakcja, którą otrzymuję od wielu osób, wygląda jak nieco mniej intensywna wersja scruffingu. Wypróbuj to z kotem (zakładając, że jest chętny do współpracy) i sprawdź, czy to działa dla Ciebie.

Dr Jennifer Coates