Leczenie Zapalenia Stawów U Psów I Kotów

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Oto dramatyczna obserwacja dla Ciebie: myślę, że najczęściej niedostatecznie leczoną chorobą w medycynie psów i kotów musi być choroba zwyrodnieniowa stawów (w skrócie zapalenie stawów).

Zacząłem się nad tym zastanawiać po otrzymaniu oferty pracy od The Bark. Czy napisałbym esej na 750 słów na temat najczęściej błędnie diagnozowanych dolegliwości w psim świecie? Po zbadaniu tematu przez ankietowanie was, moi czytelnicy i sporządzenie długiej listy kandydatów na najlepsze miejsca, ciągle wracałem do artretyzmu.

Problem w tym, że zapalenie stawów jest bardzo często prawidłowo diagnozowane. Dlatego nie może utrzymać się na mojej liście „pominiętych diagnoz” obok twardych orzechów, takich jak choroba Addisona. Zapalenie stawów cierpi jednak z powodu bardzo złego leczenia. Ogólnie rzecz biorąc, z moich obserwacji wynika, że psy i koty są niewłaściwie leczone – na przykład: „niewiele możemy zrobić na zapalenie stawów”.

Z tego powodu temat ten zasługuje na co najmniej kilka wpisów ożywionej dyskusji. W tym pierwszym wpisie utrzymam go na poziomie 35 000 stóp. W końcu musisz znać swojego wroga, zanim będziesz mógł z nim walczyć. W drugim poście (jutro) mam zamiar zaproponować Wam dokładną receptę – uogólnioną, choć tak będzie, ponieważ nie znam osobiście większości Waszych pupili.

Poznajmy więc naszego przeciwnika:

Choroba zwyrodnieniowa stawów to złożony proces, którego nieuchronnie doświadczy każdy z nas, który ma szczęście żyć wystarczająco długo. Choć może to być biologicznie skomplikowane, jego podstawy są dość łatwe do przekazania.

Zwykłe stawy mają ultragładką powierzchnię, na której z czasem gromadzą się drobne zmiany. Te niedoskonałości niszczą śliską fakturę powierzchni z wybrzuszeniami, wypukłościami i rowkami, które powodują ruch tarcia i szlifowania zamiast ruchu ślizgowego. Organizm reaguje na te zmiany inicjując proces zapalny, którego ostatecznym celem jest stabilizacja stawów (stabilne stawy mogą nie działać dobrze, ale przynajmniej nie bolą, prawda?). Aby ustabilizować stawy, ciało odkłada w stawie drobne kostne kawałki, co prowadzi do bardziej bolesnego zgrzytania i ocierania się… i dużo usztywnień.

Drobne zmiany, które kumulują się w czasie, pojawiają się z różnych powodów. U zwierząt domowych choroba zwyrodnieniowa stawów zazwyczaj sprowadza się do tych pięciu prostych czynników:

1. Wiek

Każdy z nas tam zmierza. Czy ci się to podoba, czy nie, zapalenie stawów jest nieuniknione w normalnym starzeniu się. Każdy dzień po naszej sile oznacza coraz więcej tych zmian w naszych stawach (choć mogą być mikroskopijne), aż w końcu mamy więcej zmian, niż jesteśmy w stanie poradzić sobie bez odczuwania bólu lub sztywności. U zwierząt proces ten jest tak stopniowy – a u naszych pupili tak stoicki – że jest prawie niezauważalny dla właścicieli, którzy nie wiedzą dokładnie, czego szukać. Oto znaki na wypadek, gdybyś nie wiedział:

• Wstaje wolniej. (Kiedy do niego dzwonisz, może myśli o tym przez chwilę, zanim wstanie.)
• Jej nietolerancja ćwiczeń zaczyna się ujawniać. (Łatwiej się męczy i chce zawrócić wcześniej podczas porannego spaceru.)
• Brakuje mu lekkiej i łatwej sprężyny w kroku. (Nie jesteś pewien? Spójrz na stare wideo z nim w wieku 1-2 lat dla porównania.)
• Podskakiwanie na kanapę lub kontuar nie jest już czymś, czym jest podekscytowana. (Może nadal to robić, ale nie bez zastanawiania się nad tym przez sekundę lub dwie).

Uwaga: Rzadko kiedy psy i koty będą odczuwać wyraźny ból. Jeśli tak, to zwykle dlatego, że ból jest nagły lub jest zestresowany lub przestraszony. Jednak przewlekły ból, z którym z czasem przywykli, jest czymś, co już nauczyli się akceptować.

2. Rozmiar

Ogólnie rzecz biorąc, im większe zwierzę, tym gorzej jest zapalenie stawów. To truizm, ale ważne jest, aby pamiętać, że zazwyczaj odnosi się to tylko do gatunku. Innymi słowy, dobrze proporcjonalny (nieotyły, ale niezaprzeczalnie duży) piętnastofuntowy kot jest znacznie bardziej podatny na zapalenie stawów – szczególnie wcześnie – niż pies o wadze trzydziestu funtów.

Chociaż pies waży dwa razy więcej niż kot w tym przykładzie, pies jest normalny dla swojego gatunku. Ten kot jest jednak wielkim „unem” dla jej krewnych. Podobnie jak mastiff lub dog niemiecki, jest dojrzała do wczesnego wyboru choroby zwyrodnieniowej stawów. W wieku pięciu lat prawdopodobnie zachorowała na klinicznie istotną chorobę zwyrodnieniową stawów.

3. Waga

Inaczej niż rozmiar (ponieważ rozmiar nie zawsze jest predyktorem zapalenia stawów, jak wspomniałem powyżej), waga jest jednak kluczową kwestią w rozwoju wczesnej choroby zwyrodnieniowej stawów. Psy i koty, które noszą nadmierne obciążenie, nawet w latach poprzedzających klinicznie istotną chorobę zwyrodnieniową stawów, w znacznym stopniu przyczyniają się do zużycia ich stawów.

Pomyśl o tym w ten sposób: Tak jak większy niż przeciętny rozmiar (dla gatunku) oznacza więcej uszkodzeń stawów i ewentualnie więcej artretyzmu, większa niż przeciętna masa do noszenia (dla ramy) oznacza więcej uszkodzeń stawów i ewentualnie więcej artretyzmu.

4. Wspólna konformacja

Jest to ogromny problem dla rozwoju zapalenia stawów, o wczesnym początku lub w inny sposób. To, jak dobrze wykonane są stawy (z braku bardziej zwięzłego opisu), determinuje wiele w rozwoju choroby zwyrodnieniowej stawów. Kiedy stawy nie są dobrze ukształtowane, jak w przypadku ras psów karłowatych lub dziedziczona jest nieprawidłowa budowa bioder, nieszczęśliwe kąty, pod którymi zbiegają się kości, oznaczają dodatkowe tarcie we wszelkiego rodzaju nienormalne sposoby. Ten problem służy wyostrzeniu opisanych powyżej bliźniaczych kwestii rozmiaru i wagi.

5. Masa mięśniowa

Zastanów się: jeśli twoje zwierzęta często leżą, kiedy mogą ćwiczyć, jak myślisz, co stanie się z ilością mięśni, które będą miały pod ręką do pracy z kościami? To się zmniejszy, prawda? Kiedy zwierzęta odczuwają ból lub sztywność, poruszają się mniej… znacznie mniej. To również oznacza mniejszą masę mięśniową. Nieuchronnie mniejsza masa mięśniowa prowadzi do osłabienia… i mniejszego ruchu. Ta opadająca w dół „spirala śmierci” (jak ją nazywam) jest typowa dla choroby zwyrodnieniowej stawów. Ale nie musi tak być (nie, jeśli ciężko pracujemy nad przechytrzeniem przeciwnika).

OK, więc teraz, gdy lepiej rozumiemy wroga, następna jest sedno problemu: zbadanie, co TY możesz zrobić, aby upewnić się, że Twój zwierzak nie jest jednym z tych zwierząt, których chronicznie nie traktujemy.

dr Patty Khuly