Stary Pies, Nowy Szczeniak – Jak Szczeniak Będzie Mieszkał Ze Starszym Psem

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Podczas ostatniej wizyty domowej miałem okazję poznać wspaniałego, starszego Labradoodle o imieniu Susie. Była spokojna i cicho przyjazna. Nigdy tak naprawdę nie była fanką zabawy z innymi psami, chociaż niekoniecznie była agresywna. W wieku prawie 12 lat jej właściciele adoptowali szczeniaka, aby pomóc jej zachować młodość. Niestety Susie nie doceniła tego małego prezentu.

Tito jest cudownie uroczym, hałaśliwym, wstrętnym, denerwującym, nadpobudliwym, 12-tygodniowym Border Collie. Od samego początku był po całej Susie. Warknęła na niego, żeby grzecznie go poprawił, ale właściciele ją zdyscyplinowali! To tylko sprawiło, że wycofała się z rodziny i stała się jeszcze bardziej agresywna w stosunku do małego Tito. I dlatego właściciele Susie do mnie dzwonili. Chcieli małżeństwa zawartego w niebie. To wymagałoby trochę pracy.

Nigdy do końca nie rozumiałam, dlaczego właściciel adoptował szczeniaka starszemu psu. Słyszałem historie od moich klientów o starszych psach, które otrzymują nowe życie, gdy rodzina adoptuje szczeniaka. Jednak większość historii, które słyszę, jest wypełniona opowieściami o tym, jak szczenię zdenerwowało starszego psa.

Czy chciałbyś mieszkać z maluchem, gdybyś miał 90 lat? Naprawdę?

Myślę, że często prawdziwą motywacją do zdobycia szczeniaka w wieku psa jest upewnienie się, że dom nigdy nie jest całkowicie pozbawiony czworonożnych dzieci. Chociaż rozumiem głęboką potrzebę posiadania domu wypełnionego zwierzętami, podczas wizyty u Susie żałowałem, że jej właściciele najpierw pomyśleli o tym, co jest dla niej najlepsze. Tak wiele im dała. Dlaczego najpierw o niej nie pomyśleli?

Aby dodać zniewagę do kontuzji, kiedy Susie próbowała wyznaczyć granice dla Tito, właściciele ją zbesztali. Robi się to bardzo często. Rzeczywistość jest taka, że Susie ma pełne prawo do warczenia, rzucania się na Tito, a nawet atakowania go, jeśli jest poza granicami. Teraz niektóre rodziny mają poważne problemy z agresją między starszym psem a szczeniakiem. Jeśli twój pies gryzie szczeniaka, powoduje obrażenia lub zachowuje się niewłaściwie agresywnie w stosunku do szczeniaka, powinieneś szukać profesjonalnej pomocy u specjalisty od pozytywnego zachowania wzmacniającego. Czasami trudno jest stwierdzić, czy starszy pies zachowuje się odpowiednio ze szczeniakiem.

Rozważ te 2 scenariusze:

Tito podchodzi do Susie i rzuca się na nią, gdy leży. Susie ma artretyzm i nie może poruszać się bardzo szybko, więc warczy na niego. Cofa się o kilka kroków, przechyla głowę i patrzy na nią pytająco. Następnie zbiera całą swoją energię i rzuca się na jej głowę, gryząc ją w ucho. Odwraca się, pokazuje mu wszystkie zęby i warczy. Tito odbiera wiadomość, rzuca się na plecy, aby pokazać, że nie stanowi żadnego zagrożenia dla Susie i krzyczy tylko na dokładkę. Susie rozumie, o co chodzi, idzie do wygodnego psiego legowiska i kładzie się z powrotem spać. To była normalna interakcja, w której nieprzyjemny szczeniak został odpowiednio poprawiony. Susie zaczęła od najniższego poziomu agresji, a następnie w razie potrzeby nasiliła. To pierwszy znak, że próbowała odpowiednio wejść w interakcję ze szczeniakiem. Następnie, gdy szczeniak pokazał, że jest pełen szacunku lub uległości wobec Susie, wycofała się. To kolejny dobry znak, że ona odczytuje jego sygnały i dobrze się z nim komunikuje.

W drugim scenariuszu Susie znów się kładzie, a Tito rzuca się na nią. Jest korygowany jak powyżej, jednak zamiast powoli zwiększać poziom swojej korekty, Susie zaczyna od silnej korekty i chwyta szczeniaka, powodując, że krzyczy i ucieka z podwiniętym ogonem. To o wiele za mocne sprostowanie za popełnione przestępstwo. Kiedy Tito ucieka, Susie ściga go i nadal na niego warczy. Susie wyraźnie nie zdaje sobie sprawy, że Tito nie stanowi dla niej zagrożenia i stosuje znacznie wyższy poziom agresji, niż jest to konieczne, aby go poprawić. Tego typu scenariusz powinien Cię niepokoić i powinieneś szukać profesjonalnej pomocy.

W rzeczywistości interakcja Susie i Tito była pierwszym scenariuszem. Ale to, co rzuciło klucz francuski w sytuację, to zachowanie właścicieli. Właściciele krzyczeli na Susie za sprostowanie Tito. Susie była po prostu normalnym psem i nie zasługiwała na korektę. Całkowicie zdezorientowana tym, co się właśnie wydarzyło, zaczęła unikać interakcji z Tito i jej rodziną. Jeśli to będzie trwało nadal, Tito będzie się dalej rozwijał w całkiem bachora, a Susie zostanie sama w tylnej sypialni.

To, co zrobiliśmy, było bardzo proste. Daliśmy Susie specjalne przywileje i specjalne traktowanie, ucząc szczeniaka samokontroli. Na przykład Susie mogła leżeć na łóżku i na kanapie, ale Tito nie. Susie mogła najpierw dostać jedzenie, najpierw zostać pogłaskana i najpierw dostać swoje smakołyki. Właściciele upewniają się, że jeśli Tito spróbuje ukraść jej zabawki, wejdzie na nią, gdy spała, lub odepchnie ją z drogi, aby była głaskana, aby natychmiast zaprzestali. Właściciele zostali poinstruowani, aby wczoraj wprowadzić Tito do klasy szczeniąt i trzymać go w klasach przez następne kilka lat. Kiedy Susie prawidłowo zdyscyplinowała Tito, właściciele nie wtrącali się w to i po około tygodniu Tito sam nauczył się szanować granice Susie, kiedy spała.

Słyszę teraz, jak niektórzy z was krzyczą, że przyznawanie Susie specjalnych przywilejów nie było sprawiedliwe. Jestem tutaj, aby powiedzieć, że świat psów jest z natury niesprawiedliwy. Psy na ogół bardzo dobrze akceptują tę niesprawiedliwość. To właściciele mają z tym problem. Właściciele Susie będą nadal traktować psy w ten sposób, aż Susie umrze. Mam nadzieję, że żyje wiele długich lat i że Tito z nowo odnalezionym szacunkiem dla niej nadal będzie pasował do rodziny.

dr Lisa Radosta