Seria Szczepień Kotów, Część 4: Wirus Niedoboru Odporności Kotów (FIV)

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Ta część naszej serii szczepień dla kotów dotyczy wirusa niedoboru odporności kotów (FIV). Uważam tę szczepionkę za sytuacyjną… graniczącą z niezalecaną. W mojej 15-letniej praktyce weterynaryjnej pamiętam tylko, że dawałam go dwóm kotom.

Najpierw trochę tła choroby. Wirus niedoboru odporności kotów jest przenoszony głównie przez rany po ugryzieniu, więc koty, które wychodzą na zewnątrz lub żyją w niełatwym sojuszu z zarażonymi współlokatorami, są najbardziej zagrożone. Znacznie mniejsze ryzyko wiąże się z dzieleniem się miskami z jedzeniem, wzajemnym pielęgnowaniem lub jakąkolwiek czynnością, która może narazić niezainfekowanego kota na kontakt ze śliną zarażonego kota. Wirus może być również przenoszony przez łożysko z zakażonej królowej na jej kocięta.

Infekcja FIV osłabia i ostatecznie niszczy układ odpornościowy kota. Koty z zaawansowanymi infekcjami FIV są narażone na potencjalnie śmiertelne infekcje bakteryjne, wirusowe i grzybicze oraz niektóre rodzaje raka. To tyle, jeśli chodzi o ustalenie poważnego charakteru FIV; co z jego występowaniem? Badanie danych zebranych w 2010 roku od 62 301 kotów widzianych w klinikach weterynaryjnych i schroniskach dla zwierząt w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie wykazało wskaźnik infekcji FIV wynoszący 3,6% (12,8% u kotów z ropniami). To samo badanie wykazało, że częstość występowania wirusa białaczki kotów wynosi 3,1%, więc można śmiało powiedzieć, że te dwie choroby mają podobne znaczenie.

Teraz możesz się zastanawiać, dlaczego, biorąc pod uwagę nasilenie i częstość występowania infekcji FIV u kotów, w ciągu całej mojej kariery podałem szczepionkę tylko dwóm kotom. Moja pierwsza odpowiedź jest dość prosta… nie mam pewności, że jest skuteczna. Wirus niedoboru odporności kotów można podzielić na pięć różnych podtypów (kladów), z których trzy występują w Stanach Zjednoczonych. Szczepionka zawiera tylko jeden z tych podtypów. Producent twierdzi, że istnieje pewna ochrona krzyżowa, ale szczepionka nie wydaje się być zbyt dobra w zapobieganiu infekcjom, bez względu na to, z jakim szczepem wirusa ma kontakt kot.

Moim kolejnym powodem unikania szczepionki jest fakt, że zawiera ona adiuwant. Adiuwanty to substancje dodawane do szczepionek, które zwiększają odpowiedź immunologiczną organizmu na nie, ale u kotów powiązano je z powstawaniem mięsaków w miejscu wstrzyknięcia, rzadkiego, ale bardzo agresywnego rodzaju nowotworu.

Wreszcie, przeciwciała, które rozwijają koty po zaszczepieniu przeciwko FIV są nie do odróżnienia od przeciwciał, które powstają w wyniku naturalnej infekcji, co oznacza, że zaszczepione koty wydają się być „pozytywne” pod względem choroby w testach przesiewowych i Western Blot, co jest czasami używane do potwierdzenia wyników badań przesiewowych. Test reakcji łańcuchowej polimerazy (PCR) może odróżnić kota zakażonego FIV od kota zaszczepionego, ale testy te nie zawsze (rzadko?) są przeprowadzane.

Więc dlaczego zaszczepiłem tych dwóch kocich pacjentów? W obu przypadkach mieszkali z zarażonymi współlokatorami. Wszystkie koty były w domu i na zewnątrz, ale kiedy postawiono diagnozę FIV, zostały tylko w domu, co zwiększyło częstość występowania kłótni między współlokatorami. Po długich rozmowach z właścicielami zdecydowaliśmy, że była to jedna z niewielu sytuacji, w których potencjalne korzyści ze szczepionki FIV przewyższały ryzyko.

dr. jennifer coates