Chiggers Na Psach: Co Musisz Wiedzieć

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

By Samantha Drake

Jeśli kiedykolwiek spacerowałeś ze swoim psem po lesie lub przez pole tylko po to, aby twój najlepszy przyjaciel drapał burzę przez kilka następnych dni, być może doświadczyłeś ataku chiggera. Te małe, czerwone szkodniki są tak małe, że możesz ich nawet nie zauważyć u swojego psa, ale gdy staną się źródłem swędzącego dyskomfortu, trudno je zignorować.

Dowiedz się, czym są chiggery i jak je leczyć, poniżej.

Czym są Chiggery?

Naukowa nazwa chiggerów to Trombiculamites, ale są one również znane jako czerwone pluskwy, roztocza żniwne, roztocza swędzące i roztocza. Drobne szkodniki są powszechnie spotykane w lasach i obszarach z wysokimi trawami, szczególnie w południowo-wschodniej części Stanów Zjednoczonych.

Chiggers w stadium larwalnym żywią się różnymi zwierzętami, ptakami i gadami. Ich ukąszenia powodują intensywne swędzenie, które może być nieszczęśliwe dla psów, które zapuszczają się w naturalne środowisko chiggera. Co gorsza, American Association of Veterinary Parasitologists (AAVP) zauważa, że pojawiające się larwy chiggera mają tendencję do gromadzenia się w jednym obszarze, co oznacza, że niczego niepodejrzewający gospodarz może być narażony na cały rój chiggerów jednocześnie.

„Są tak małe, że ledwo można je zobaczyć” – powiedziała dr Susan E. Little, przewodnicząca Patobiologii Weterynaryjnej w Centrum Weterynaryjnych Nauk o Zdrowiu Oklahoma State University. A dla rodziców zwierząt domowych, którzy prowadzą aktywny tryb życia ze swoimi pupilami, pojedyncza plaga chiggerów może wystarczyć, aby utrzymać cię w domu, powiedział Little.

Prawdopodobnie największym nieporozumieniem dotyczącym chiggerów jest to, że zagrzebują się w skórze i żywią się krwią. Jednak chiggery faktycznie żywią się komórkami skóry i nie penetrują skóry, powiedział Little. Według AAVP, gdy larwalny chigger przyczepia się do żywiciela, jego wydzielina ślinowa twardnieje, tworząc rurkę, znaną jako stylostom, której używa do zasysania upłynnionej tkanki skóry z żywiciela. Karmienie może trwać kilka dni. Kiedy chigger kończy, odłącza się i przechodzi do następnego etapu swojego cyklu życia, etapu przednimkowego. W międzyczasie rurka do karmienia pozostaje przyczepiona do żywiciela i powoduje utrzymujący się swędzenie.

Ukąszenia Chiggera są najczęstsze w miesiącach letnich i jesiennych, a głównymi objawami są silne swędzenie. Drapanie ukąszeń może prowadzić do wtórnej infekcji, ale według AAVP pchacze nie przenoszą choroby.

Leczenie ugryzień Chiggera

Ciało psa jest dość dobrze chronione przed ukąszeniami chiggerów ze względu na futro, ale chiggery mogą przyczepiać się do głowy psa, szczególnie do skóry w uszach i wokół oczu psa. – Im szybciej je zdejmiesz, tym lepiej – powiedział Little.

Aby usunąć chrupki z tych wrażliwych obszarów, Little zaleca przetarcie obszaru miękką ściereczką lub zalecaną przez weterynarza chusteczką do skóry. Pomocna może być również ciepła kąpiel. W przypadku ciężkiej inwazji weterynarz może przepisać prednizon, aby złagodzić stan zapalny skóry spowodowany drapaniem, powiedział Little. Dodatkowo, systemowe kuracje dla zwierząt domowych zawierające akarycydy (wszelkie leki stosowane do zabijania kleszczy i roztoczy, takie jak Frontline, Revolution i Seresto) zabijają zarówno kleszcze, jak i chiggery i mogą pomóc odstraszyć szkodniki.

Na szczęście chiggery nie przeskakują z psów na ludzi, powiedziała dr Christine L. Cain, adiunkt i kierownik sekcji w University of Pennsylvania School of Veterinary Medicine’s Dermatology & Allergy Section. I chociaż swędzenie może utrzymywać się do tygodnia, same chrupki nie są trudne do usunięcia. „Problem jest dość przejściowy” – powiedział Cain. „Chiggers nie będą żyć z psem przez długi czas”.

Właściciele psów mogą ulec pokusie wypróbowania alternatywnych metod leczenia, aby złagodzić swędzący dyskomfort ich pupila. Ale domowe środki zaradcze, takie jak sole Epsom, płatki owsiane i zielona herbata w wodzie do kąpieli, mogą być skuteczne lub nie. Cain radzi skonsultować się z weterynarzem psa przed wypróbowaniem alternatywnego leczenia.