Rasa Dalmatyńczyków Hipoalergiczna, Zdrowie I Długość życia

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Dalmatyńczyk to znana rasa psów, najbardziej znana z białej sierści z czarnymi lub brązowymi znaczeniami. Dawniej używana jako pies zaprzęgowy, rasa ta jest bardzo aktywna i kiedyś była nawet hodowana do biegania z końmi. Z tego powodu dalmatyńczyk jest najbardziej odpowiedni dla miłośników psów, którzy mogą poświęcić mu uwagę i czas na ćwiczenia.

Charakterystyka fizyczna

Dalmatyńczyk ma inteligentny i czujny wyraz twarzy z krótką i lśniącą sierścią. Jego charakterystyczne plamy są cenioną cechą; jednak w standardzie rasy nie zaleca się stałych łat - abstrakcyjna estetyka idealna dla typu zwierzęcia. Dalmatyńczyk ma również atletyczną budowę z mocnymi kośćmi i kwadratowymi proporcjami ciała, co zapewnia mu wytrzymałość oraz spokojny i stabilny kłus. Podstawowy kolor dalmatyńczyka jest czysto biały z gęstymi, czarnymi plamami, podczas gdy dalmatyńczyk wątrobiany ma wątrobianobrązowe plamy.

Osobowość i temperament

Ten chętny i zabawny towarzysz powinien być ćwiczony w bezpiecznym miejscu, ponieważ wiadomo, że wędruje po okolicy i jest w stanie biegać wiele kilometrów, zanim się zmęczy. Chociaż dalmatyńczyk jest zwykle zarezerwowany dla nieznanych ludzi i zachowuje się szorstko w stosunku do obcych psów, dobrze radzi sobie z końmi i innymi zwierzętami domowymi. Dalmatyńczyki mogą być również zbyt żywe i aktywne dla małych dzieci.

Opieka

Krótki spacer na smyczy to za mało, by zaspokoić potrzeby rasy. Zamiast tego wymagane są biegi i fizycznie forsowne gry, aby utrzymać psa w formie; to jest świetnym partnerem do biegania. Poza częstym szczotkowaniem w celu usunięcia martwych włosów, sierść dalmatyńczyka nie wymaga zbytniej pielęgnacji. Aby było szczęśliwe, zapewnij miękką pościel, schronienie, miłość i towarzystwo. Dalmatyńczyk może żyć w domu lub na zewnątrz, ale tylko w ciepłym i umiarkowanym klimacie.

Zdrowie

Dalmatyńczyk, którego średnia długość życia wynosi od 12 do 14 lat, może cierpieć na drobne problemy zdrowotne, takie jak niedoczynność tarczycy, alergie, dysplazja zwieracza tęczówki, drgawki i poważne problemy, takie jak głuchota i kamienie moczowe. Niektóre mogą być również podatne na dysplazję stawu biodrowego psów (CHD) lub tworzenie się kamieni moczowych, ponieważ nie mogą one rozkładać kwasu moczowego. Aby zidentyfikować niektóre z tych problemów, weterynarz może przeprowadzić badania słuchu, tarczycy, oczu i bioder.

Historia i tło

Chociaż pochodzenie wzoru sierści dalmatyńczyka nie jest znane, jest to jedna z najbardziej ciekawie ukształtowanych ras. Obrazy psów przypominające dalmatyńczyki były znajdowane na przestrzeni wieków. Jeden z takich obrazów, fresk z 1360 roku, znajduje się w hiszpańskiej kaplicy Santa Maria Novella we Florencji we Włoszech.

Uważa się, że przodkami dalmatyńczyka mogły być wyżły i dog cętkowany. I chociaż rasa nie pochodziła z Dalmacji, południowego regionu Chorwacji, rasa ta wywodzi swoją nazwę od tego regionu. Nawet pierwotna funkcja dalmatyńczyka jest niejasna, ale rasa prawdopodobnie miała więcej niż jedną rolę. Przez lata był pasterzem, psem bojowym, wartownikiem, aporterem, psem pociągowym, ratterem, przyczepą, ptaszkiem i psem cyrkowym.

W wiktoriańskiej Anglii dalmatyńczyk pełnił funkcję psa trenera, spełniając zarówno role estetyczne, jak i praktyczne – chroniąc konie przed psami grasującymi. Psy kłusowały z przodu, z boku lub pod osią powozu. Obecnie istnieją dowody na to, że rola trenera mogła być czynnikiem dziedzicznym.

Wprowadzenie samochodu osłabiło pozycję dalmatyńczyka w społeczeństwie, ale nadal pracował jako pies-trener dla wozów strażackich, które ciągnęły konie. Był znany jako „pies ognisty”. Pierwszy dalmatyńczyk został zarejestrowany w American Kennel Club w 1988 roku, a amerykański klub rasy, Dalmatian Club of America, został założony w 1905 roku.