Pies Rasy Siberian Husky Hipoalergiczny, Zdrowy I Długowieczny

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Siberian Husky to średniej wielkości pies pochodzenia wschodnioazjatyckiego. Inteligentny, psotny i potężny, ten aktywny pies może biegać kilometrami na wyciągu i szybko ciągnąć umiarkowany ładunek na długich dystansach – główny powód, dla którego stał się popularny podczas gorączki złota na Alasce i na wysokości popularności wyścigów psich zaprzęgów na Alasce. Dzisiaj Siberian Husky pozostaje ostoją wyścigów psów, ale stał się również kochającym zwierzakiem dla tych, którzy kochają spędzanie czasu na świeżym powietrzu lub aktywnym psem.

Charakterystyka fizyczna

Przy nieco długim i umiarkowanie zwartym ciele, Siberian Husky łączy w sobie wytrzymałość, moc i szybkość. Szybki i lekko stąpający Husky ma swobodny i płynny chód, co zapewnia mu dobrą jazdę i zasięg. Jego dwuwarstwowa sierść jest średniej długości z płaską, prostą zewnętrzną sierścią i gęstym, miękkim podszerstkiem. Husky syberyjski można znaleźć w różnych kolorach, od czerni do czystej bieli. Tymczasem wyraz twarzy Siberian Husky jest przyjazny, przenikliwy, a czasem złośliwy.

Osobowość i temperament

Siberian Husky jest cały czas czujny, sprytny, niezależny, uparty, psotny, uparty, kochający zabawę i żądny przygód. Psie zamiłowanie do biegania może czasami wydobyć z tego to, co najlepsze, włócząc się bez celu godzinami. Siberian Husky jest również skłonny do ścigania zwierząt gospodarskich lub nieznanych kotów i może być agresywny w stosunku do nieznanych psów, ale generalnie dogaduje się z innymi psami domowymi. Siberian Husky jest bardzo towarzyski i powinien mieć dużo ludzkiego towarzystwa.

Niektóre husky mają tendencję do kopania, żucia i wycia.

Opieka

Ze względu na swój rozmiar, Siberian Husky wymaga codziennych ćwiczeń, które można wykonać długim biegiem na smyczy lub joggingiem. Jego sierść wymaga cotygodniowego szczotkowania przez większą część roku oraz codziennego szczotkowania w okresach intensywnego linienia. Uwielbia zimną pogodę i lubi ciągnąć różne rzeczy. Mimo że husky syberyjski może żyć na zewnątrz w zimnym lub umiarkowanym klimacie, najlepiej jest spędzać tyle samo czasu w pomieszczeniu, co na zewnątrz.

Zdrowie

Siberian Husky, żyjący od 11 do 13 lat, może cierpieć na drobne problemy zdrowotne, takie jak postępujący zanik siatkówki (PRA), niedoczynność tarczycy, zaćma i dystrofia rogówki. Aby zidentyfikować niektóre z tych problemów, weterynarz może przeprowadzić u psa badania tarczycy, bioder i oczu.

Historia i tło

Czukczy, pół-koczowniczy lud północno-wschodniej Azji, są odpowiedzialni za rozwój husky syberyjskiego. I chociaż rodowód rasy pozostaje tajemnicą, husky prawdopodobnie pochodzi ze szpiców, a wyszkolenie ich na psy zaprzęgowe zajęło Czukczom kilka stuleci. Słynny używany podczas gorączki złota na Alasce, Siberian Husky był niezbędnym pracownikiem w regionach Arktyki, później stał się główną rasą używaną w wyścigach psów, popularnej formie rozrywki w tych regionach.

Jedno z takich wyścigów, 400-milowy wyścig All Alaska Sweepstakes Race from Nome to Candle, przemierzył niektóre z najtrudniejszych obszarów Alaski. Podczas drugiego dorocznego wyścigu All Alaska's Sweepstakes Race w 1909 r. zgłoszono pierwszy zespół husky syberyjskich Czukczów. Ze względu na ich łagodny charakter i niewielkie rozmiary, psy te nie zostały uznane za godnych konkurentów.

Jednak młody Szkot, Charles Fox Maule Ramsay, zwrócił uwagę na rasę i kazał czołowemu jeźdźcowi swojej drużyny, Johnowi „Iron Man” Johnsonowi, użyć ich do ciągnięcia sań w wyścigu All Alaska Sweepstakes w 1910 roku, pokonując z łatwością swoich konkurentów (Johnson i jego husky nadal mają najszybszy czas ukończenia wyścigu, 74:14:37). Inne drużyny Ramsaya, również prowadzone przez Siberian Husky, zajęły drugie i czwarte miejsce w wyścigu, co jest kolejnym dowodem dominacji rasy w sporcie. Przez następną dekadę Siberian Husky był używany do zdobywania jednych z najbardziej prestiżowych tytułów wyścigowych na Alasce, zwłaszcza tam, gdzie nierówny teren był dostosowany do wytrzymałości rasy.

W 1925 r. miasto Nome na Alasce zostało dotknięte epidemią błonicy i pilnie potrzebne były dostawy antytioksyny. W tak zwanym „Wielkim Wyścigu Miłosierdzia” 20 maszerów (ludzkich jeźdźców) i 150 psów zaprzęgowych przetransportowało antytioksynę przeciw błonicy 674 mil przez Alaskę w rekordowym czasie pięciu i pół dnia, ratując w ten sposób miasto Nome i okoliczne społeczności. Błyskawicznie maszerzy i ich psy stali się sławni w całych Stanach Zjednoczonych dzięki swojej odwadze i bohaterstwu. Balto, główny pies zaprzęgowy na ostatnim odcinku do Nome i husky syberyjski, szczególnie zyskał rozgłos podczas badania serum, a pomnik został wzniesiony w nowojorskim Central Parku zaledwie 10 miesięcy po przybyciu Balto do Nome.

Popularność Siberian Husky szybko rozprzestrzeniła się na Kanadę, aw 1930 roku American Kennel Club oficjalnie uznał rasę. Kilka husky syberyjskich służyło później w arktycznej jednostce poszukiwawczo-ratowniczej armii amerykańskiej podczas II wojny światowej. Rasa nadal zadziwia miłośników wyścigów swoją szybkością i wytrzymałością, ale stała się również dość popularnym psem wystawowym i rodzinnym zwierzakiem.