Leki I Procedury Eutanazji 101

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Choć może to zabrzmieć makabrycznie, eutanazja jest sztuką i nauką. I choć wszyscy chcielibyśmy, aby była to „piękna śmierć”, nie zawsze jest to tak łatwe do osiągnięcia, jak mogłoby się wydawać.

Prawidłowa eutanazja wymaga dużo praktyki i dbałości o szczegóły. Dlatego powinieneś wiedzieć, co się z tym dzieje, zanim staniesz w obliczu kolejnej śmierci rodziny (jeśli tak jak ja, czujesz, że zwierzę jest członkiem rodziny). Choć może się to wydawać przygnębiające, ważne jest, abyś zrozumiał te problemy, zanim twoje emocje nieodwracalnie wpłyną na twój rozum.

W tym celu przedstawiamy dyskusję na wybrane tematy. Jest to częściowa powtórka postu, który napisałem na Dolittler (siostrze bloga DailyVet) ponad rok temu, ale ta kwestia jest na tyle ważna, że również tutaj można omówić pełną dyskusję. Jeśli coś pozostaje niejasne, możesz zadawać pytania.

Tutaj idzie:

Pierwszy zastrzyk: Głęboka sedacja

Telazol: Telazol to wstępnie zmieszany koktajl dwóch leków (tyletaminy i zolazepamu), który jest bardzo powszechnym środkiem uspokajającym zarówno u kotów, jak i psów. Tyletamina jest uważana za dysocjacyjny środek znieczulający, a zolazepam jest lekiem podobnym do valium z rodziny benzodiazepin.

Żaden z leków nie jest bardzo uśmierzający ból, a jednak razem prowadzą do niezwykle skutecznej sedacji, która jest zbliżona do całkowitego znieczulenia. W przypadku podania w przedawkowaniu w ramach eutanazji, uzyskuje się całkowite znieczulenie (bez odczuwania bólu).

Ketamina: Ketamina jest środkiem znieczulającym dysocjacyjnie (co technicznie oznacza, że mózg i ciało są doświadczane przez pacjenta oddzielnie) najczęściej w połączeniu z valium w celu uzyskania takiego samego efektu jak Telazol. Ketamina ma jednak pewne działanie łagodzące ból, co czyni tę kombinację preferowaną przez niektórych weterynarzy do rutynowego stosowania podczas procedur medycznych.

Jednak jako przedawkowanie, tak jak w przypadku eutanazji, różnice fizjologiczne między ketaminą/valium i Telazolem są uważane za niewielkie. Często w tych przypadkach preferowany jest telazol, ponieważ nie jest on tak ściśle kontrolowany przez DEA jak ketamina. (Ketamina jest powszechnie nadużywanym „narkotykiem klubowym”, którego wielu weterynarzy nie chce trzymać w dużych ilościach ze względów bezpieczeństwa).

Propofol: Kolejny lek, którego powszechnie używamy do wywołania znieczulenia, propofol nie jest powszechnie nadużywany i jest wszechobecny w większości praktyk. Problem polega na tym, że propofol (nazywany „mlekiem amnezji” ze względu na białe zabarwienie) jest stosunkowo drogi. Jednak wielu weterynarzy zatrzymuje pozostałości swoich jednorazowych fiolek, aby użyć ich jako pierwszego wstrzyknięcia w metodzie eutanazji z dwoma wstrzyknięciami. Ten recykling leków jest uważany za etyczny, bezpieczny i wysoce skuteczny, nawet gdybyśmy nigdy nie użyli tych fiolek na żywych pacjentach (z obawy przed rozprzestrzenianiem się infekcji).

Uwaga: Wszystkie powyższe leki są zwykle podawane dożylnie w celu eutanazji. Dzieje się tak, ponieważ Propofol nie może być podawany domięśniowo (domięśniowo) i zarówno Telazolem, jak i ketaminą/użądleniem valium, gdy jest dostarczany do mięśnia. Niemniej jednak, krótkie ukłucie jest uważane za dopuszczalne przez wielu weterynarzy (w rzeczywistości zrobiłem to, gdy było to konieczne ze względów bezpieczeństwa). Największą zaletą iniekcji dożylnej jest szybkość działania; większość zwierząt zasypia w ciągu kilku sekund.

Medetomidyna: Lek ten, sprzedawany przez firmę Pfizer pod nazwą Domitor, doskonale nadaje się do wywołania łagodzącej ból sedacji za pomocą wstrzyknięcia domięśniowego bez żądlenia u psów. Zmieszany z opiatami i innymi lekami, działa również dobrze do bezbolesnego wstrzykiwania im kotów. Jego cena pozostawia jednak wiele do życzenia. To drogie dla dużych psów.

Acepromazyna: Ace, jak wiadomo, jest środkiem uspokajającym powszechnie stosowanym w praktyce weterynaryjnej, aby wyluzować agresywne psy poprzez wstrzyknięcie im. Chociaż zdecydowanie wolę używać małych dawek Domitora zmieszanych z opiatami, Ace jest popularny ze względu na jego taniość i niski potencjał nadużywania. Niektóre zwierzęta reagują na ukłucie igłą po podaniu domięśniowym, ale z pewnością można je włączyć do preparatów dożylnych.

Ksylazyna: Wielu weterynarzy włącza ten lek do swoich pierwszych koktajli iniekcyjnych. Najczęściej stosuje się go jako środek uspokajający u koni, ale jest świetnym i niedrogim wyborem w przypadku przedawkowania małych zwierząt w ramach pierwszego zastrzyku.

Kolejna uwaga: żaden z tych leków nie powoduje paraliżu w stanie czuwania. Wielu właścicieli obawia się tego, ale bądźcie pewni, że nie tylko unieruchamiamy zwierzęta, wybierając pierwsze leki do wstrzykiwania. Celem tego etapu jest głęboka sedacja/znieczulenie.

Ostateczny zastrzyk

Barbiturany: Prawie wszyscy weterynarze stosują barbituran do tego drugiego wstrzyknięcia. Do szybkiego przedawkowania zwierząt stosuje się wiele różnych preparatów barbituranów. Są one prawie zawsze podawane dożylnie w przypadku nagłego zatrzymania akcji serca (w większości przypadków w ciągu piętnastu do sześćdziesięciu sekund).

Czasami jednak, jeśli pierwsze wstrzyknięcie jest niezwykle skuteczne (jak ma być), za humanitarną alternatywę uważa się wstrzyknięcie dootrzewnowe (do brzucha) lub dosercowe (bezpośrednio do serca). Zwykle dzieje się tak, gdy droga dożylna komplikuje się z powodu ciężkiego odwodnienia, wstrząsu lub innego procesu, który ogranicza łatwy dostęp do żył.

Uwaga: Dosercowe wstrzyknięcia barbituranów są bolesne i NIGDY nie powinny być podawane zwierzęciu, które nie jest znieczulone lub nieprzytomne. Wstrzyknięcie dootrzewnowe barbituranów przytomnemu zwierzęciu jest uważane przez niektórych lekarzy weterynarii za metodę humanitarną. Rzeczywiście nie wierzę, że te zastrzyki są bolesne, ale nie decyduję się na tę metodę, ponieważ zwierzę powoli zapada w głęboki sen. Nie wydaje mi się to tak przewidywalnym procesem jak dwuczęściowa metoda wtrysku.

Czy wystarczy jeden zastrzyk?

Niektórzy weterynarze nadal wybierają metodę jednego wstrzyknięcia. Jeśli zwierzę jest już nieprzytomne lub znieczulone, czasami też się na to zdecyduję. Jeszcze pięć lat temu większość lekarzy weterynarii nadal stosowała protokół jednego wstrzyknięcia i chociaż jest on nadal uważany za humanitarny, zwierzęta często się zmagają i wydają się opierać. W przeciwieństwie do tego podejście polegające na dwóch wstrzyknięciach wydaje się znacznie spokojniejsze dla większości weterynarzy i właścicieli zwierząt domowych.

Co się stanie, jeśli po drugim zastrzyku się poruszą?

Ruch po śmierci (taki jak wdech) nie jest uważany za oznakę bólu lub niepełnej eutanazji. To jest powszechne. W rzeczywistości niektóre ruchy pośmiertne są typowe. Dzieje się tak z powodu impulsów elektrycznych pozostających w nerwach obwodowych ciała po ustaniu fal mózgowych.

Ponieważ, gdy zwierzę jest głęboko uspokojone lub znieczulone przed podaniem drugiego wstrzyknięcia, widać mniej ruchu, a ludzie często mają problemy z widzeniem ruchu po śmierci (bez względu na to, jak jest normalny), jest to kolejny powód, dla którego większość z nas wybiera metoda dwóch wtrysków.

Czy potrzebny jest cewnik dożylny?

Niektórzy weterynarze wymagają umieszczenia cewnika dożylnego przed eutanazją w celu zwiększenia bezpieczeństwa. Nie jest to bezwzględnie konieczne, ale często zapewnia, że wszystko pójdzie gładko. Ponieważ „pominięcie żyły” przy tych zastrzykach może oznaczać dodatkowy dyskomfort, cewnik dożylny przed eutanazją jest ogólnie uważany za dobry pomysł.

Podsumowując

Wiem, że to długi post i wiem, że będziesz miał więcej pytań, ale techniki eutanazji zasługują na pełną dyskusję. To trudne emocjonalnie doświadczenie i mam nadzieję, że pomogę ci uspokoić się na temat technicznych aspektów eutanazji, nad którymi nie zawsze masz kontrolę. Mam nadzieję, że ten post pomoże Ci zmierzyć się z tym doświadczeniem z większym komfortem i mniejszym stresem.

dr Patty Khuly