Zapalenie Płuc (śródmiąższowe) U Psów

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Śródmiąższowe zapalenie płuc u psów

Zapalenie płuc odnosi się do stanu zapalnego w płucach, podczas gdy śródmiąższowe zapalenie płuc odnosi się do postaci zapalenia płuc, w którym zapalenie występuje w ścianach pęcherzyków płucnych (komórki powietrzne płuc) lub w śródmiąższu (przestrzenie między komórkami tkanki pęcherzyki). Pęcherzyki płucne to komórkowe składniki dróg oddechowych, w których następuje wymiana tlenu i dwutlenku węgla.

Śródmiąższowe zapalenie płuc może wystąpić zarówno u kotów, jak iu psów, przy czym niektóre rasy są bardziej podatne niż inne. Na przykład uważa się, że West Highland White Terrier i Bull Terrier są bardziej podatne na śródmiąższową chorobę płuc, która może prowadzić do wtórnego śródmiąższowego zapalenia płuc. Jamniki miniaturowe są najbardziej podatne na zakażenie Pneumocystis carinii, pasożytem przejściowym między stadiami grzyba i pierwotniaka, który powoduje pneumocystozę choroby płuc.

Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o tym, jak ta choroba wpływa na koty, odwiedź tę stronę w bibliotece zdrowia PetMD.

Objawy i typy

Objawy różnią się w zależności od ciężkości choroby. Niektóre objawy, które mogą się pojawić, obejmują szybki oddech (przyspieszenie oddechu), kaszel, trudności w oddychaniu (duszność), łagodną gorączkę i wydzielinę z oczu. Na przykład narażenie na pierwiastki toksyczne może również powodować objawy żołądkowo-jelitowe, takie jak wymioty, biegunka i zmniejszoną produkcję moczu.

Przyczyny

Istnieje wiele schorzeń, które mogą prowadzić do śródmiąższowego zapalenia płuc u psów. Zarostowe zapalenie oskrzelików organizujące zapalenie płuc, wrodzona wada (wrodzona), charakteryzuje się stanem zapalnym dróg oddechowych i otaczających tkanek oraz zwiększonym prawdopodobieństwem śródmiąższowego zapalenia płuc.

Inne przyczyny to rak płuc i zaburzenia metaboliczne, takie jak mocznica, w których nadmiar mocznika i innych produktów przemiany materii azotowej, które normalnie są wydalane z moczem, pojawia się we krwi.

Narażenie na pierwiastki toksyczne poprzez wdychanie pyłu, gazu lub oparów jest również podejrzane w diagnostyce czynników sprawczych.

Diagnoza

Istnieje wiele różnych procedur diagnostycznych, które można zastosować w przypadku wystąpienia objawów związanych ze śródmiąższowym zapaleniem płuc, w tym badanie moczu, badania krwi, obrazowanie rentgenowskie jamy opłucnej (obszar między ścianą klatki piersiowej a płucami) oraz elektrokardiografia (EKG), używany do pomiaru impulsów elektrycznych w sercu oraz do wykrywania nieregularnych rytmów serca związanych ze zwiększonym ciśnieniem w płucach.

Dwie inne procedury diagnostyczne, które są powszechne w przypadku podejrzenia zapalenia płuc, to płukanie tchawicy, które polega na zebraniu płynów i substancji wyściełających tchawicę (drogi oddechowe, przez które jest transportowane powietrze) oraz bronchoskopia, za pomocą której mała rurka z mała kamera jest wkładana do ust i wprowadzana do oskrzeli, aby można było dokonać oględzin.

Leczenie

Psy z ciężkimi objawami powinny być aktywnie leczone w szpitalu. Jest to szczególnie ważne, jeśli Twój pies cierpi na niewydolność oddechową, w którym to przypadku do terapii tlenowej będzie używana maska tlenowa. Często przepisuje się leki przeciwdrobnoustrojowe zapobiegające wtórnej infekcji bakteryjnej.

Dodatkowe leki zależą od przyczyny śródmiąższowego zapalenia płuc; Twój lekarz weterynarii doradzi Ci odpowiednie leki i leczenie domowe.

Życie i zarządzanie

Po wstępnym leczeniu należy ograniczyć aktywność i unikać narażenia na wszelkie szkodliwe substancje, takie jak kurz, opary, opary chemiczne lub dym tytoniowy. Podawaj leki regularnie iw całości, zgodnie z zaleceniami lekarza weterynarii i planuj regularne wizyty kontrolne.

Zapobieganie

Chociaż istnieje wiele przyczyn śródmiąższowego zapalenia płuc, właściciele psów mogą zrobić kilka rzeczy, aby zapobiec rozwojowi tej choroby.

1. Prawidłowo zaszczep swojego psa.
2. Zanieś go do weterynarza w celu regularnego odrobaczenia.
3. Umieść zagrożenia inhalacyjne, takie jak materiały, które wydzielają toksyczne opary, w bezpiecznym miejscu, które jest poza zasięgiem Twojego zwierzaka.