Lek Na Krwawienie, Część 2: Naprawianie Małych Psów Ze Zbyt Dużym Sercem

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Maleńkie psy często mają więcej serca, niż większość ludzi myśli. I to nie tylko dlatego, że wielkość ich osobowości jest odwrotnie proporcjonalna do ich wielkości. Niektóre z tych małych kieszonkowych psiaków mogą mieć trochę dodatkowej tkanki naczyniowej w pobliżu serca, która uniemożliwia im przeżycie dłużej niż rok lub dwa lata życia.

Nazywa się to PDA (patent ductus arteriosus), w którym uboga w tlen krew (po zrzuceniu jej ładunku w tkankach w całym ciele) jest przetaczana do naczynia przenoszącego krew bogatą w tlen, zamiast przedostać się przez płuca, aby odebrać ten musi - mieć cząsteczkę. Dodatkowe naczynie, które wykonuje przewrotny akt przekierowania (między aortą a tętnicą płucną) to takie, które spełnia prawdziwą funkcję w prenacie, ale które nie cofa się przed urodzeniem, skutkuje błędnym, chronicznie niedotlenionym stanem o szóstej do dwunastego miesiąca życia.

Smutne, ale stosunkowo powszechne (7 na 1000), szczególnie w najmniejszych rasach (Poms i Maltańczyk), pacjenci z PDA nieubłaganie kroczą drogą niewydolności serca. Ponieważ zestresowane serce pracuje coraz ciężej, aby dostarczyć organizmowi więcej krwi, nieuchronnie zawodzi, gdy zapotrzebowanie na tlen rozwijającego się stworzenia staje się zbyt duże, aby je znieść.

Charakterystyczny szmer serca towarzyszący PDA jest zwykle słyszalny nawet po urodzeniu. Z jakiegoś niejasnego powodu szmer jest często pomijany podczas rutynowych kontroli szczeniąt (nie wiem, jak to się dzieje, ponieważ jest to wyraźny szmer, ale, haniebnie, tak się dzieje). Tak więc szczenięta zwykle pojawiają się później, w wieku szczenięcym, około ośmiu do dziesięciu miesięcy, z objawami letargu, nietolerancji wysiłku fizycznego, a nawet schyłkowej niewydolności serca.

Na szczęście istnieje lekarstwo - prawie 100%, bezbłędne wyleczenie wykonywane przez wykwalifikowanego chirurga weterynarii. I tu dochodzimy do zawiłej technologii weterynaryjnej, gdzie nie ma substytutów najwyższej jakości opieki, na którą rodzina pacjenta może nie być w stanie sobie pozwolić. Jeśli masz miejsce na karcie kredytowej na trzy tysiące dolarów opieki weterynaryjnej, masz szczęście. Ponieważ nie ma dostępnego alternatywnego leczenia, te szczenięta w końcu umrą, zanim osiągną poziom 18 miesięcy - jeśli tak.

Obecnie mam pod opieką jednego z tych maleńkich pacjentów. Reynaldo jest trzykilogramowym, sześciomiesięcznym Maltańczykiem z błyskotliwą osobowością i pogarszającą się jakością życia tuż przed nim. Jego właściciel wiedział o jego stanie, odkąd po raz pierwszy przyszedł do nas jako ośmiotygodniowy ratownik w sklepie zoologicznym (mam opinie na temat „ratowania” psów przez książeczkę czekową, ale nie będę ich tutaj omawiał), ale nie był w stanie pozwolić sobie na jego operację.

Ponieważ mama Reynaldo pracowała w naszym szpitalu przez trzynaście lat, specjaliści weterynaryjni z Miami łaskawie zgodzili się na plan płatności. Jednak jako emerytka jest tak sparaliżowana, że może nie być w stanie pozwolić sobie na poprawkę. IMHO, wierzę, że dopóki Reynaldo nie będzie symptomatyczne dla tej choroby, nie zmierzy się z rzeczywistością i nie podejmie finansowego skoku wszelkimi niezbędnymi środkami.

Choć obarczona nieodłącznym ryzykiem każdej operacji na otwartej klatce piersiowej, procedura jest w rzeczywistości dość prosta. Obraźliwe naczynie jest starannie odnajdywane i ujawniane poprzez delikatne rozcięcie wokół podstawy serca. Następnie jest przypinany i zamykany specjalnym urządzeniem podobnym do zszywacza. Otóż to.

Najlepszą częścią operacji, mówi dr Wosar z Miami Veterinary Specialists, jest słyszenie wszystkich monitorów w pokoju na cześć. Gdy poziom tlenu w organizmie wzrasta, pulsoksymetr wydaje kojący, spowalniający sygnał dźwiękowy, a stetoskop przełykowy informuje o wolniejszych, łagodniejszych dźwiękach. Ten pies jest teraz w 100% wyleczony i może żyć normalnie z nieskróconą długością życia.

Niewiele jest procedur, które mogą dokonać takiego wyczynu, a co za tym idzie, niewiele jest tak satysfakcjonujących dla weterynarza. Jako generalista możesz się spodziewać, że nie będę miał udziału w chwale. I chociaż klient może nie obsypywać mnie pochwałami, zawsze czuję tę płomienną dumę, że wiem, że gdzieś w tym procesie mam rękę.

Jestem przekonany, że Reynaldo wkrótce odczuje korzyści z zabiegu. Będę cię informować – i być może podzielę się z tobą fragmentem jego procedury, abyś poczuł, że też miałeś w tym swój udział.