Spisu treści:

Dziedziczna Choroba Mięśni (niezapalna Miopatia) U Psów Rasy Labrador Retriever
Dziedziczna Choroba Mięśni (niezapalna Miopatia) U Psów Rasy Labrador Retriever

Wideo: Dziedziczna Choroba Mięśni (niezapalna Miopatia) U Psów Rasy Labrador Retriever

Wideo: Dziedziczna Choroba Mięśni (niezapalna Miopatia) U Psów Rasy Labrador Retriever
Wideo: LABRADOR RETRIEVER - wady i zalety 2024, Grudzień
Anonim

Dziedziczna, niezapalna miopatia u psów rasy labrador retriever

Miopatia to choroba mięśni, w której włókna mięśniowe nie funkcjonują z powodu jednego z najczęstszych powodów, co ostatecznie prowadzi do ogólnego osłabienia mięśni. Forma miopatii opisana w tym artykule jest szczególnie widoczna u labradorów, zwłaszcza żółtych laboratoriów.

Objawy i typy

Objawy zwykle rozwijają się w wieku od trzech do czterech miesięcy, z których wiele pogarsza się wraz z zimną pogodą, podekscytowaniem i ćwiczeniami. Ponadto poprawę można zaobserwować, gdy pies odpocznie. Niektóre z najczęstszych objawów to:

  • Słabe mięśnie
  • Łukowe plecy
  • Zgięcie głowy i szyi w dół
  • Nieprawidłowa postawa stawów
  • Nadmierne kładzenie (u niektórych psów)
  • Nieprawidłowy chód
  • Nagłe upadek

Przyczyny

Odziedziczony po labradorach.

Diagnoza

Będziesz musiał przekazać weterynarzowi szczegółową historię zdrowia swojego psa, w tym początek i charakter objawów. Następnie wykona pełne badanie fizykalne, a także pełną morfologię krwi, profil biochemiczny i analizę moczu – wyniki mogą wskazywać na łagodny wzrost enzymu kinazy kreatynowej (zwykle występującej w mięśniach, mózgu i innych tkankach).).

Twój weterynarz może również wykonać biopsję mięśnia i wysłać ją do patologa weterynarii w celu dalszej oceny. Wyniki mogą wykazywać nieprawidłowości związane z komórkami mięśniowymi.

Leczenie

Leczenie tego typu miopatii jest niespecyficzne i ukierunkowane na łagodzenie objawów. Aby poprawić siłę mięśni, psu podaje się na przykład suplementy z L-karnityną.

Życie i zarządzanie

Rokowanie dla labradorów z tą postacią miopatii jest zmienne; jednak większość objawów klinicznych stabilizuje się, gdy pies osiągnie wiek około jednego roku. Nie umieszczaj swojego Labradora w zimnych miejscach, ponieważ może to zaostrzyć objawy. Ponadto, ze względu na genetyczny charakter tej choroby, lekarz weterynarii może odradzać rozmnażanie psa, jego rodziców lub rodzeństwa z miotu.

Zalecana: