Zakażenie Grzybicze Dolnych Dróg Moczowych U Kotów

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Zakażenie grzybicze pęcherza moczowego i/lub cewki moczowej u kotów

Grzyby zwykle znajdują się na skórze kotów i występują również w środowisku zewnętrznym. Organizmy te są przez większość czasu nieszkodliwe lub organizm jest biegły w zwalczaniu wszelkich złych skutków, jakie może mieć grzyb. Infekcje grzybicze są rzadkie u kotów. W niektórych przypadkach jednak niektóre rodzaje grzybów mogą zasiedlać i zarażać dolne drogi moczowe, powodując objawy infekcji. Grzyb może również pojawić się w moczu po uwolnieniu z nerek. Zakażenie nie jest widoczne we wszystkich przypadkach i może występować przez pewien czas, zanim stanie się objawem.

Może to dotyczyć kotów w każdym wieku, rasy lub płci.

Objawy i typy

Nawet gdy infekcja grzybicza w dolnych drogach moczowych jest już dobrze ugruntowana, wiele kotów nie wykazuje żadnych objawów klinicznych. Jednak w innych można zaobserwować następujące objawy:

• Trudności w oddawaniu moczu
• Zwiększona częstotliwość małych ilości moczu
• Krew w moczu (krwiomocz)

Przyczyny

Poniżej przedstawiono czynniki ryzyka, które mogą predysponować kota do infekcji grzybiczej dolnych dróg moczowych. Częste wyjście na zewnątrz w połączeniu z którymkolwiek z tych czynników może zwiększyć ryzyko.

• Cukrzyca
• Operacja
• Umieszczenie cewników moczowych
• Współistniejące infekcje bakteryjne dolnych dróg moczowych
• Nadmierne stosowanie antybiotyków

Diagnoza

Będziesz musiał przekazać swojemu weterynarzowi szczegółową historię zdrowia kota, w tym opis objawów i czas wystąpienia. Po zebraniu szczegółowej historii Twój weterynarz przeprowadzi pełne badanie fizykalne Twojego psa. Badania laboratoryjne obejmą pełną morfologię krwi (CBC), profil biochemiczny i analizę moczu. Wyniki pełnej morfologii krwi i profilu biochemicznego są często prawidłowe. Jeśli jednak infekcja grzybicza rozprzestrzeniła się na inne narządy ciała, nieprawidłowości w tych testach będą zależeć od tego, który z narządów jest dotknięty.

Analiza moczu jest ważna w diagnostyce tej choroby, ponieważ grzyb często przechodzi z moczem, a badania laboratoryjne mogą potwierdzić obecność grzyba w moczu. Twój lekarz weterynarii zaleci również badanie posiewu moczu, które pozwoli na wzrost i identyfikację grzyba wywołującego chorobę. Różne gatunki grzybów można zidentyfikować na podstawie ich różnych wzorców wzrostu i cech charakterystycznych w kulturze. Dostępne są również bardziej szczegółowe testy do identyfikacji najczęstszych gatunków grzybów wywołujących zakażenia u zwierząt. Lekarz weterynarii zaleci te testy, jeśli grzyb, który jest zaangażowany w infekcję, nie może zostać zidentyfikowany przez badanie kultury.

Leczenie

Infekcje grzybicze są rzadkie u kotów, zwykle występują w obecności innych pewnych czynników ryzyka, o których wiadomo, że predysponują kota do infekcji grzybiczych. Identyfikacja i korygowanie tych czynników ryzyka jest ważne dla ogólnego leczenia tych infekcji. W celu wyeliminowania infekcji zostaną przepisane leki przeciwgrzybicze, a czas trwania leczenia będzie różny w zależności od konkretnego zwierzęcia. Cewnik moczowy może być używany do wstrzykiwania leków bezpośrednio do dolnych dróg moczowych, w razie potrzeby powtarzając wlewy, aż kot całkowicie wyzdrowieje.

Życie i zarządzanie

U niektórych kotów do całkowitego ustąpienia objawów klinicznych może być konieczne długotrwałe leczenie. Podczas leczenia próbki moczu zostaną ponownie zebrane i wysłane do laboratorium w celu zbadania hodowli. Zwykle w odstępie 10-14 dni wykonuje się dwa posiewy moczu, aby sprawdzić, czy infekcja grzybicza ustąpiła, czy nie. Hodowla grzybów zostanie powtórzona dwa miesiące po zakończeniu terapii.

Musisz zadbać o dietę swojego kota, a także przestrzegać zaleceń lekarza weterynarii dotyczących leczenia. Monitoruj wygląd moczu swojego kota w miarę możliwości pod kątem zmian koloru płynu i obserwuj, czy kot ma trudności z oddawaniem moczu. Jeśli coś wydaje się nietypowe, skonsultuj się z lekarzem weterynarii, aby można było dokonać korekty leczenia.