Szczęka U Psów

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Zakażenie tężcem Bacillus u psów

Tężec jest sporadyczną chorobą psów, wynikającą z zakażenia bakterią Clostridium tetani. Bakteria ta jest zwykle obecna w glebie i innych środowiskach o niskiej zawartości tlenu, ale także w jelitach ssaków oraz w martwej tkance ran powstałych w wyniku urazów, operacji, oparzeń, odmrożeń i złamań.

Jedną z typowych cech tej bakterii jest to, że może żyć bez tlenu (beztlenowo) i może pozostawać w środowisku przez długi czas, tworząc zarodniki. Gdy zaistnieją sprzyjające warunki, takie jak kontakt rannego zwierzęcia z zarodnikami, są one w stanie uwolnić silną toksynę do organizmu. Te silne toksyny wiążą się z komórkami nerwowymi w ciele i wywołują objawy charakterystyczne dla tej choroby, takie jak skurcze mięśni i usztywnienie kończyn.

Nasilenie objawów często zależy od liczby organizmów, które są w stanie dostać się do organizmu i ilości toksyn wytwarzanych w organizmie, ale jest to ogólnie uważane za poważny stan, który wymaga natychmiastowego leczenia.

Objawy i typy

Objawy mogą pojawić się po dostaniu się zarodników do rany i wykiełkowaniu. Mięśnie wokół zakażonej rany mogą najpierw usztywnić się. Pies może wydawać się sztywny i kulawy. U tych psów można zwykle zaobserwować osłabienie i nieskoordynowany chód. Objawy mogą następnie zniknąć samoistnie, jeśli infekcja pozostanie w miejscu, w którym dostała się do organizmu, podczas gdy w innych przypadkach objawy mogą przerodzić się w chorobę uogólnioną, jeśli toksyny są w stanie dostać się do układu nerwowego.

Objawy związane z chorobą uogólnioną to:

• Gorączka
• Zaparcie
• Ból podczas oddawania moczu
• Nadmierny ślinotok
• Pomarszczone czoło
• Uśmiechnięty wygląd
• Sztywny i twardy ogon
• Ciągle wyprostowane i sztywne uszy
• Postępująca sztywność mięśni ciała, nadając zwierzęciu wygląd koźlaka
• Trudności z jedzeniem
• Trudności w oddychaniu (z powodu sztywności mięśni klatki piersiowej)
• Trudności w otwieraniu ust (ze względu na sztywność mięśni żuchwy)
• Skurcze mięśni całego ciała z nagłym ruchem zewnętrznym, dźwiękiem lub dotykiem
• Paraliż
• Śmierć z powodu niemożności oddychania

Przyczyny

Ponieważ bez opieki rany prowadzące do zakażenia bakteryjnego są główną przyczyną szczękościsk, psy przebywające na zewnątrz są bardziej zagrożone.

Diagnoza

Będziesz musiał podać dokładną historię zdrowia swojego psa, w tym historię objawów. Twój weterynarz zapyta również o wszelkie wcześniejsze urazy lub urazy, które mogły doprowadzić do infekcji. Po zebraniu szczegółowej historii Twój weterynarz przeprowadzi pełne badanie fizykalne Twojego psa.

Rutynowe badania laboratoryjne obejmą pełną morfologię krwi (CBC), profil biochemiczny i analizę moczu. Pełna morfologia krwi może wykazywać nienormalnie niską lub wysoką liczbę białych krwinek (WBC), co wskazuje na infekcję. Testy biochemiczne mogą ujawnić wysokie stężenia enzymu zwanego fosfokinazą kreatynową (CPK). Enzym ten znajduje się głównie w sercu, mózgu i mięśniach szkieletowych, ale poziom tego enzymu we krwi wzrasta w odpowiedzi na sztywność i uszkodzenia mięśni, które z kolei reagują na infekcję bakteryjną.

Wyniki analizy moczu są często normalne, z wyjątkiem wzrostu mioglobiny w moczu. Mioglobina jest białkiem normalnie występującym w mięśniach i przy ciągłych skurczach i sztywności mięśni zaczyna pojawiać się w moczu z powodu uwolnienia z uszkodzonych mięśni. Twój weterynarz wyśle również próbki tkanek i płynu, które zostały pobrane z rany do laboratorium w celu posiewu. Testy hodowlane pozwolą na kontrolowany wzrost organizmu sprawczego, potwierdzając w ten sposób jego obecność w ranie.

Leczenie

W zaawansowanych stadiach tej choroby Twój pies będzie musiał być hospitalizowany. Dobre wsparcie i ciągła pielęgnacja są zwykle wymagane przez okres 3-4 tygodni. Jeśli Twój pies nie jest w stanie samodzielnie jeść, weterynarz umieści rurkę do karmienia bezpośrednio w żołądku, aby utrzymać jego zapotrzebowanie energetyczne i metaboliczne. Ponieważ ta toksyna atakuje mięśnie i układ nerwowy, pies prawdopodobnie jest bardzo wrażliwy, co sprawia, że przymusowe karmienie jest niepożądaną metodą leczenia. Takie manipulacje mogą w rzeczywistości zaostrzyć objawy. Można rozpocząć podawanie płynów dożylnych, aby zapobiec odwodnieniu. To będzie jeden z głównych problemów.

Jedną z ważnych cech opieki pielęgniarskiej jest trzymanie psa w środowisku o słabym oświetleniu i niskim poziomie hałasu, ponieważ zwierzęta te są niezwykle wrażliwe na dotyk, dźwięk i światło.

Twój pies będzie utrzymywany w sedacji, aby zapobiec dalszemu nasileniu objawów. W celu zminimalizowania skurczu mięśni i drgawek można stosować leki. W połączeniu te rodzaje leków zachęcają psa do pozostawania w pozycji leżącej przez dłuższy czas. Z tego powodu istnieje obawa o skutki uboczne zbyt długiego leżenia w jednym miejscu. Powinieneś zapewnić swojemu psu miękką pościel i będziesz musiał zaplanować regularne godziny w ciągu dnia, kiedy możesz przewrócić psa na drugą stronę, aby zapobiec rozwojowi odleżyn/wrzodów.

W przypadku, gdy pies nie jest w stanie prawidłowo oddychać, do tchawicy zostanie umieszczona rurka, aby ułatwić normalne oddychanie, dopóki mięśnie nie wyzdrowieją po infekcji. U niektórych zwierząt należy wykonać otwór w tchawicy, aby ułatwić oddychanie i zapobiec zamartwicy. Jeśli Twój pies nie jest w stanie oddawać moczu, założony zostanie cewnik moczowy, aby umożliwić oddawanie moczu. Jeśli twój pies ma zaparcia, można podać lewatywę, aby złagodzić zaparcia. W wielu przypadkach zabiegi te mogą być stosowane w środowisku domowym. Najważniejszą kwestią jest zdolność do utrzymania sterylnego środowiska dla psa, jeśli ma być leczony w domu po wstępnej opiece w przychodni. Będziesz musiał omówić to ze swoim weterynarzem i przejść przez odpowiednie procedury unikania zakażenia.

Podawane będą leki wiążące toksynę i zapobiegające jej dalszemu wiązaniu z komórkami nerwowymi. Antybiotyki będą również podawane doustnie lub w zastrzykach, aby kontrolować dalsze rozprzestrzenianie się infekcji. Miejscowe (zewnętrzne) antybiotyki będą również stosowane na obrzeżach rany w celu kontrolowania infekcji.

Życie i zarządzanie

Gdy Twój pies wyjdzie z niebezpieczeństwa, będziesz mógł zabrać go z powrotem do domu, gdzie będziesz musiał zapewnić dobrą opiekę pielęgniarską, aż Twój pies w pełni wyzdrowieje po infekcji i jej skutkach ubocznych. Twój weterynarz poinformuje Cię o prawidłowym korzystaniu z różnych rurek, które będą musiały zostać umieszczone w ciele psa, w tym rurki żołądkowej do codziennego karmienia.

Jak wspomniano powyżej, ważne jest, aby co kilka godzin zmieniać pozycję spoczynkową psa, aby zapobiec owrzodzeniu. Utrzymuj ranę czystą i udaj się do lekarza weterynarii, jeśli zauważysz jakąkolwiek zmianę koloru rany lub jeśli zaczną pojawiać się wrzody. W przeciwnym razie powinieneś oczekiwać, że twój pies będzie odczuwał ból. Twój weterynarz poda Ci leki przeciwbólowe dla Twojego psa, aby zminimalizować dyskomfort, a Ty będziesz musiał ustawić w domu miejsce, w którym Twój pies będzie mógł wygodnie i cicho odpocząć, z dala od innych zwierząt domowych, aktywnych dzieci i ruchliwych wejść. Wycieczki na zewnątrz w celu uśmierzenia pęcherza moczowego i jelit powinny być krótkie i łatwe do pokonania przez psa w okresie rekonwalescencji. Ostrożnie stosuj leki przeciwbólowe i postępuj zgodnie ze wszystkimi wskazówkami; jednym z najłatwiejszych do uniknięcia wypadków ze zwierzętami domowymi jest przedawkowanie leków.

Będziesz musiał odwiedzić swojego weterynarza jeszcze kilka razy, aby zbadać psa i ocenić jego stan regeneracji. Rokowanie w dużej mierze zależy od ciężkości choroby; im cięższa choroba, tym mniejsze szanse na całkowite wyleczenie. Wymagana jest dobra zgodność właściciela, ponieważ te zwierzęta często potrzebują długiego czasu na pełne wyzdrowienie. Silne zaangażowanie z Twojej strony znacznie zwiększy szanse Twojego psa na przeżycie.