Szczęka U Kotów

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Zakażenie tężcem Bacillus u kotów

Tężec jest rzadką chorobą kotów, wywoływaną przez bakterię Clostridium tetani. Bakteria ta jest zwykle obecna w glebie i innych środowiskach o niskiej zawartości tlenu, ale także w jelitach ssaków oraz w martwej tkance ran powstałych w wyniku urazów, operacji, oparzeń, odmrożeń i złamań.

Jedną z typowych cech tej bakterii jest to, że może żyć bez tlenu (beztlenowo) i może pozostawać w środowisku przez długi czas, tworząc zarodniki. Gdy zaistnieją sprzyjające warunki, takie jak kontakt rannego zwierzęcia z zarodnikami, są one w stanie uwolnić silną toksynę do organizmu. Te silne toksyny wiążą się z komórkami nerwowymi w ciele i wywołują objawy charakterystyczne dla tej choroby, takie jak skurcze mięśni i usztywnienie kończyn.

Nasilenie objawów często zależy od liczby organizmów, które są w stanie dostać się do organizmu i ilości toksyn wytwarzanych w organizmie, ale jest to ogólnie uważane za poważny stan, który wymaga natychmiastowego leczenia.

Objawy i typy

Objawy mogą pojawić się po dostaniu się zarodników do rany i wykiełkowaniu. Mięśnie wokół zakażonej rany mogą najpierw usztywnić się. Zwierzę może wydawać się sztywne i kulawe. U tych zwierząt można zwykle zaobserwować osłabienie i nieskoordynowany chód. Objawy mogą następnie zniknąć samoistnie u niektórych zwierząt, jeśli infekcja pozostaje lokalnie w obszarze, w którym dostała się do organizmu, podczas gdy u innych objawy mogą przerodzić się w chorobę uogólnioną, jeśli toksyny są w stanie uzyskać dostęp do układu nerwowego.

Objawy związane z chorobą uogólnioną to:

• Gorączka
• Zaparcie
• Ból podczas oddawania moczu
• Nadmierny ślinotok
• Pomarszczone czoło
• Uśmiechnięty wygląd
• Sztywny i twardy ogon
• Ciągle wyprostowane i sztywne uszy
• Postępująca sztywność mięśni ciała, nadając zwierzęciu wygląd koźlaka
• Trudności z jedzeniem
• Trudności w oddychaniu (z powodu sztywności mięśni klatki piersiowej)
• Trudności w otwieraniu ust (ze względu na sztywność mięśni żuchwy)
• Skurcze mięśni całego ciała z nagłym ruchem zewnętrznym, dźwiękiem lub dotykiem
• Paraliż
• Śmierć z powodu niemożności oddychania

Przyczyny

Ponieważ pozostawione bez opieki rany prowadzące do zakażenia bakteryjnego są główną przyczyną szczękościsk, koty przebywające na zewnątrz są bardziej zagrożone.

Diagnoza

Będziesz musiał podać dokładną historię zdrowia swojego kota, w tym historię objawów. Twój weterynarz zapyta również o wszelkie wcześniejsze urazy lub urazy, które mogły doprowadzić do infekcji. Po zebraniu szczegółowej historii Twój weterynarz przeprowadzi pełne badanie fizykalne Twojego kota.

Rutynowe badania laboratoryjne obejmą pełną morfologię krwi (CBC), profil biochemiczny i analizę moczu. Pełna morfologia krwi może wykazywać nienormalnie niską lub wysoką liczbę białych krwinek (WBC), co wskazuje na infekcję. Testy biochemiczne mogą ujawnić wysokie stężenia enzymu zwanego fosfokinazą kreatynową (CPK). Enzym ten znajduje się głównie w sercu, mózgu i mięśniach szkieletowych, ale poziom tego enzymu we krwi wzrasta w odpowiedzi na sztywność i uszkodzenia mięśni, które z kolei reagują na infekcję bakteryjną.

Wyniki analizy moczu są często normalne, z wyjątkiem wzrostu mioglobiny w moczu. Mioglobina jest białkiem normalnie występującym w mięśniach i przy ciągłych skurczach i sztywności mięśni zaczyna pojawiać się w moczu z powodu uwolnienia z uszkodzonych mięśni. Twój weterynarz wyśle również próbki tkanek i płynu, które zostały pobrane z rany do laboratorium w celu posiewu. Testy hodowlane pozwolą na kontrolowany wzrost organizmu sprawczego, potwierdzając w ten sposób jego obecność w ranie.

Leczenie

W zaawansowanych stadiach tej choroby Twój kot będzie musiał być hospitalizowany. Dobre wsparcie i ciągła pielęgnacja są zwykle wymagane przez okres 3-4 tygodni. Jeśli Twój kot nie jest w stanie samodzielnie jeść, weterynarz umieści rurkę do karmienia bezpośrednio w żołądku, aby utrzymać jego zapotrzebowanie energetyczne i metaboliczne. Ponieważ toksyna ta atakuje mięśnie i układ nerwowy, zwierzęta te są bardzo wrażliwe, co sprawia, że przymusowe karmienie jest niepożądaną metodą leczenia. Takie manipulacje mogą w rzeczywistości zaostrzyć objawy. Można rozpocząć podawanie płynów dożylnych, aby zapobiec odwodnieniu. To będzie jeden z głównych problemów.

Jednym z ważnych aspektów opieki pielęgniarskiej jest trzymanie kota w środowisku o słabym oświetleniu i niskim poziomie hałasu, ponieważ zwierzęta te są niezwykle wrażliwe na dotyk, dźwięk i światło.

Twój kot będzie utrzymywany w sedacji, aby zapobiec dalszemu nasileniu objawów. W celu zminimalizowania skurczu mięśni i drgawek można stosować leki. W połączeniu te rodzaje leków zachęcają kota do pozostawania w pozycji leżącej przez dłuższy czas. Z tego powodu istnieje obawa o skutki uboczne zbyt długiego leżenia w jednym miejscu. Należy zapewnić kotu miękką ściółkę i zaplanować regularne pory dnia, w których można przewrócić kota na drugą stronę, aby zapobiec powstawaniu odleżyn/wrzodów.

W przypadku, gdy kot nie jest w stanie prawidłowo oddychać, do tchawicy zostanie umieszczona rurka, aby ułatwić normalne oddychanie, dopóki mięśnie nie wyzdrowieją po infekcji. U niektórych zwierząt należy wykonać otwór w tchawicy, aby ułatwić oddychanie i zapobiec zamartwicy. Jeśli Twój kot nie jest w stanie oddawać moczu, założony zostanie cewnik moczowy, aby umożliwić oddawanie moczu. Jeśli twój kot ma zaparcia, można wykonać lewatywę, aby złagodzić zaparcia. Zabiegi te mogą być w wielu przypadkach stosowane w środowisku domowym. Najważniejszą kwestią jest zdolność do utrzymania sterylnego środowiska dla kota, jeśli ma być leczony w domu po wstępnej opiece w przychodni. Będziesz musiał omówić to ze swoim weterynarzem i przejść przez odpowiednie procedury unikania zakażenia.

Podawane będą leki wiążące toksynę i zapobiegające jej dalszemu wiązaniu z komórkami nerwowymi. Antybiotyki będą również podawane doustnie lub w zastrzykach, aby kontrolować dalsze rozprzestrzenianie się infekcji. Miejscowe (zewnętrzne) antybiotyki będą również stosowane na obrzeżach rany w celu kontrolowania infekcji.

Życie i zarządzanie

Gdy Twój kot wyjdzie z niebezpieczeństwa, będziesz mógł zabrać go z powrotem do domu, gdzie będziesz musiał zapewnić dobrą opiekę pielęgniarską, dopóki kot nie wyzdrowieje całkowicie po infekcji i jej skutkach ubocznych. Twój weterynarz poinformuje Cię o prawidłowym używaniu różnych zgłębników, które będą musiały być umieszczone w ciele Twojego kota, w tym zgłębnika żołądkowego do codziennego karmienia.

Jak wspomniano powyżej, ważne jest, aby co kilka godzin zmieniać pozycję spoczynkową kota, aby zapobiec powstawaniu wrzodów. Utrzymuj ranę czystą i udaj się do lekarza weterynarii, jeśli zauważysz jakąkolwiek zmianę koloru rany lub jeśli zaczną pojawiać się wrzody. W przeciwnym razie powinieneś spodziewać się, że twój kot będzie odczuwał ból. Twój weterynarz poda Ci leki przeciwbólowe dla Twojego kota, aby zminimalizować dyskomfort, a Ty będziesz musiał ustawić w domu miejsce, w którym Twój kot będzie mógł wygodnie i cicho odpocząć, z dala od innych zwierząt domowych, aktywnych dzieci i ruchliwych wejść. Ustawienie kuwety dla kota i naczyń z jedzeniem w pobliżu pozwoli Twojemu kotu normalnie się o siebie troszczyć, bez nadmiernego wysiłku. Ostrożnie stosuj leki przeciwbólowe i postępuj zgodnie ze wszystkimi wskazówkami; jednym z najłatwiejszych do uniknięcia wypadków ze zwierzętami domowymi jest przedawkowanie leków.

Będziesz musiał odwiedzić swojego lekarza weterynarii jeszcze kilka razy, aby zbadać kota i ocenić jego stan zdrowia. Rokowanie w dużej mierze zależy od ciężkości choroby; im cięższa choroba, tym mniejsze szanse na całkowite wyleczenie. Wymagana jest dobra zgodność właściciela, ponieważ te zwierzęta często potrzebują długiego czasu na pełne wyzdrowienie. Silne zaangażowanie z Twojej strony znacznie zwiększy szanse Twojego kota na przeżycie.