„Naprawianie” Psa: To Pies, A Nie Wgniecenie

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

– Nie – mówię. „Jest psem, a nie zepsutym zestawem stereo. Może stać się lepszy, dużo lepszy, ale zawsze będzie miał predyspozycje do takiego zachowania”.

Właścicielka Samsona zadawała pytanie, które słyszę każdego dnia, każdego dnia. Chce wiedzieć, czy jej pies jest „naprawialny”. Psy żyją, oddychają istotami z własnymi umysłami. Podejmują własne decyzje. Nie są to wgniecenia w samochodzie, które można po prostu naprawić. Nie są robotami. Czy możesz w 100% zagwarantować swoje zachowanie jutro? Czy można cię naprawić?

Zaburzenia zachowania nie przypominają zaburzeń ortopedycznych, przynajmniej niezupełnie. Wiele schorzeń ortopedycznych można naprawić. Na przykład mój pies Sweetie, który od tego czasu zmarł, miał chorobę zwyrodnieniową stawów z powodu dysplazji stawu biodrowego. Mamy jej dwa nowe biodra. Została naprawiona. Możesz dowiedzieć się więcej o operacji Sweetie i wszystkim, przez co przeszliśmy z jej problemami ortopedycznymi tutaj.

Zaburzenia behawioralne są bardzo podobne do zaburzeń dermatologicznych. Psy są leczone i często wracają do zdrowia, ale zawsze istnieje szansa na nawrót. Dla mnie ta koncepcja nie jest tak trudna do zrozumienia. Mam bagaż emocjonalny. Jeśli nie wychowałeś się w tej idealnej rodzinie, którą widzisz w telewizji, też masz trochę. Moje dorosłe życie zajęło mi przepracowanie części tego bagażu, ale pies, który nie mówi po angielsku i ma moc mózgu rocznego dziecka, powinien po prostu naprawić swój bagaż emocjonalny? To całkowicie nierealne oczekiwanie. Czy możemy zrobić psu przerwę?

Wyjaśniłem mamie Samsona, że modyfikując jej oczekiwania względem swojego zwierzaka, będzie mogła mu lepiej pomóc. Jeśli potrafi owinąć głowę wokół tego, co może osiągnąć jej pies, najprawdopodobniej osiągnie ten cel. Jeśli utknie z głową w chmurach, będzie jej trudniej odnieść sukces.

Jakie są realistyczne oczekiwania wobec Samsona? Niektóre cele krótkoterminowe (osiągalne w ciągu około 2 miesięcy w pracy) polegałyby na tym, aby przestał warczeć na nieznanych ludzi przez około 50-75 procent czasu, gdy jego właściciel trzyma smycz i pracuje z nim.

Nierealistyczne cele na najbliższe dwa miesiące to:

1. Umożliwienie Samsonowi swobodnej współpracy z wnukami właściciela lub nieznanymi osobami.
2. Pozwolenie Samsonowi być przy drzwiach, gdy właściciel otrzyma paczkę lub gdy przyjdą ludzie.
3. Idę do parku dla psów.
4. Pozwalanie ludziom głaskać Samsona na spacerze.

Co się dzieje po dwóch miesiącach? Jeśli Samson dobrze sobie radzi, możemy wykorzystać jego plan, abyśmy mogli osiągnąć wyższe cele, takie jak poznawanie nowych ludzi w domu lub bycie luźnym, gdy nadejdzie dostawa. Co ciekawe, właściciele często akceptują cel pierwszego poziomu i nie naciskają na cel drugiego poziomu.

Chodzi mi o to, że kiedy widzę psy takie jak Samson do ponownego sprawdzenia, właściciele często są całkowicie szczęśliwi i nie dążą do wyższych celów, jakimi są spuszczanie psa ze smyczy z ludźmi, których nie zna. To nie ja. W wielu przypadkach chętnie pomogę im pójść dalej. Myślę, że właściciele często zdają sobie sprawę, że ich pies jest szczęśliwszy bez stresu. Ich pies nie chce poznawać nowych ludzi. Oni też czują się szczęśliwsi. Mają dobrą kontrolę nad swoim psem, dzięki czemu są mniej zestresowani.

Ich pies nie jest naprawiony, ale jest bezpieczny i szczęśliwy. I to wystarczy.

dr Lisa Radosta