Opieka Medyczna Nad Rozmieszczanymi Psami Wojskowymi

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Niedawno uczestniczyłem w seminarium kształcenia ustawicznego weterynarii, prowadzonym przez nasze lokalne specjalistyczne centrum referencyjne, California Veterinary Specialists. Głównym mówcą był podpułkownik dr James Giles z Korpusu Weterynaryjnego Armii USA. Dr Giles posiada certyfikat zarządu chirurgii weterynaryjnej i jest odpowiedzialny za opiekę nad wojskowymi psami roboczymi w strefie działań wojennych. W jego przypadku była to wielokrotna misja w Afganistanie.

Prezentacja doktora Gilesa była pouczającym omówieniem różnych obowiązków psów wojskowych i etapów opieki, gdy zachorują lub doznają obrażeń podczas służby bojowej. Fascynujący był opis cech behawioralnych, które są unikalne dla tych psów oraz tego, jak zespół stresu pourazowego (PTSD) może wpływać na nie, podobnie jak na ich opiekunów. Chociaż ten post nie oddaje sprawiedliwości prezentacji slajdów dr Gilesa, myślę, że jest wystarczająco interesujący, aby podzielić się nim z wami.

Role psów w strefie walki

Główną rolą wszystkich psów pracujących w walce jest ochrona życia ludzkiego.

Psy bezpośrednio zaangażowane - Są to psy, które są stale pod bezpośrednią kontrolą tylko jednego przewodnika i są szkolone jak psy policyjne, aby ścigać i eliminować wroga. Często te psy ze swoimi przewodnikami skaczą ze spadochronami na tereny zajęte przez wroga. Dr Giles przypomniał nam, że do wyskoczenia z samolotu potrzebna jest nie tylko specjalna osoba, ale także specjalny pies, który nie będzie się szarpał, nie oddawał moczu ani nie wypróżniał podczas zejścia. Często te psy, z kamerami zamontowanymi na grzbiecie, są pierwszymi żołnierzami w potencjalnych twierdzach wroga potential

Te psy nigdy nie schodzą ze smyczy w walce i naprawdę reagują tylko na jednego przewodnika. Dr Giles opisał wiele incydentów, w których psy rannych przewodników zaatakowały personel medyczny wykonujący resuscytację krążeniowo-oddechową lub inne procedury. Wojsko wbudowało procedury udzielania pomocy tym przewodnikom, aby zminimalizować ryzyko pogryzienia przez psa. Pies po prostu wykonuje swoją pracę i wszyscy zaangażowani szanują jego obowiązek.

Psy wykrywające - Nazywane „poszukiwaczami bomb” lub „poszukiwaczami narkotyków”, te psy wykrywające bez smyczy identyfikują zagrożenia dla personelu wojskowego i handlu narkotykami, które finansują rebelię, a także identyfikują (w tym przypadku) „mniej przyjaznych” obywateli afgańskich. Są to zazwyczaj laboratoria i inne przyjazne rasy, które mają świetny węch. Te psy mogą mieć wielu przewodników, często regularny personel wojskowy lub niemilitarnych pracowników kontraktowych.

Psy wykrywające ostrzegają żołnierzy o ukrytych pułapkach wybuchowych i działają daleko przed drużyną wojskową. Te psy są tak skuteczne, że snajperzy wroga są szkoleni, aby zabijać te psy, aby chronić ukryte pułapki. Dr Giles udostępnił slajdy jednego ze swoich pacjentów, który przeżył atak snajperski, oraz innego psa strażniczego, który został ranny wraz ze swoim opiekunem przez zamachowca-samobójcę. Bez tych dzielnych żołnierzy K-9, tak oddanych swojej pracy, utrata życia ludzkiego i naszego personelu byłaby znacznie większa w tych strefach wojennych.

Coś, czego nie wiedziałem, to to, że istnieją kategorie lub szeregi wojskowych psów użytkowych. Niektóre psy są klasyfikowane jako personel wojskowy. Ale są też niemilitarne psy kontraktowe, które świadczą te same usługi, co psy wojskowe. W przypadku rannych w walce psy kontraktowe otrzymują taką samą opiekę medyczną, jaką zapewnia rząd USA. Jeśli są ranne na tyle poważnie, że można je odesłać do domu, za dalszą opiekę medyczną odpowiadają ich właściciele lub osoby adoptujące. Psy wojskowe wysłane do domu nadal otrzymują rządową opiekę medyczną, dopóki nie przejdą na emeryturę i nie zostaną zwolnione ze służby.

Jakie są poziomy i usługi opieki medycznej świadczonej wojskowym psom roboczym? Pamiętasz serial M. A. S. H.? Mój następny post opisuje etapy opieki nad rannymi psami wojskowymi leczonymi „na wsi”, etapy opieki po powrocie do domu oraz obserwację dr Gilesa dotyczącą psiego PTSD.

Dr Ken Tudor