W Walce Z Rakiem „ukierunkowane Terapie” Ewoluują Od Medycyny Ludzkiej Do Medycyny Zwierzęcej

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Chłoniak jest najczęstszym nowotworem diagnozowanym u psów i kotów. Jest to również niezwykle powszechny nowotwór u ludzi. Stanowi to wyjątkową okazję, w której ludzie mogą potencjalnie skorzystać z opcji leczenia opracowanych dla zwierząt domowych i na odwrót.

U ludzi chłoniak jest zwykle klasyfikowany jako Hodgkinopodobny (HL) lub nieziarniczy (NHL), przy czym najczęstszą postacią jest NHL. Rozlany chłoniak z dużych komórek B (DLBCL) jest najczęstszą postacią NHL u ludzi. Chociaż u psów występuje wiele różnych postaci chłoniaka, najczęstsza postać, którą diagnozujemy u psów, jest podobna do DLBCL obserwowanej u ludzi.

Tradycyjnie, zarówno u ludzi, jak i zwierząt, NHL leczy się chemioterapią przy użyciu leków cytotoksycznych w tak zwanym protokole „CHOP”. Leki chemioterapeutyczne w tym protokole, choć skuteczne, nie są specyficzne dla komórek nowotworowych i jest to główny powód niepożądanych skutków ubocznych obserwowanych podczas leczenia.

Pomysł wykorzystania „terapii celowanych” jako broni przeciwnowotworowej nie jest nowy, ale dopiero pod koniec lat 90. pomysł ten stał się rzeczywistością. Terapie celowane są zaprojektowane tak, aby robić dokładnie to, co sugeruje ich nazwa: celować w komórki rakowe, jednocześnie oszczędzając zdrowe komórki, zmniejszając w ten sposób skutki uboczne i, miejmy nadzieję, zwiększając skuteczność.

Rytuksymab jest przykładem terapii celowanej u ludzi; jest to „wyprodukowane” przeciwciało skierowane przeciwko białku znajdującemu się na zewnętrznej powierzchni limfocytów B o nazwie CD20. Po podaniu jeden koniec przeciwciała przeciwko rytuksymabowi wiąże się z białkiem CD20, podczas gdy drugi koniec „wystaje” i sygnalizuje układowi odpornościowemu pacjenta, aby zaatakował limfocyt i go zniszczył. Rytuksymab wiąże się zarówno z nowotworowymi, jak i prawidłowymi limfocytami B, ale nie z komórkami innych zdrowych tkanek. co czyni go specyficzną formą leczenia nowotworów (i innych zaburzeń) limfocytów B, o ograniczonej toksyczności dla innych tkanek.

W przypadku ludzi z DLBCL połączenie rytuksymabu z tradycyjnymi schematami chemioterapii CHOP w wielu przypadkach zasadniczo doprowadziło do wyleczenia, a połączenie to jest obecnie akceptowane na całym świecie jako standard opieki dla osób z chłoniakiem. Rytuksymab w połączeniu z chemioterapią podczas początkowego leczenia mniej agresywnych wariantów chłoniaka z komórek B (innych niż DLBCL) został również udokumentowany w wielu badaniach klinicznych w ciągu ostatniej dekady.

Rytuksymab jest niestety nieskutecznym sposobem leczenia chłoniaka psów. Zmodyfikowane przeciwciało jest specyficzne tylko dla ludzkiej wersji CD20; nie rozpoznaje psiej wersji tego samego białka. Jednak ekscytujące wyniki zaobserwowane u ludzi skłoniły do intensywnych badań nad opracowaniem przeciwciał monoklonalnych, które byłyby skuteczne dla psów.

Po wielu latach badań kilka firm farmaceutycznych wyprodukowało przeciwciała monoklonalne dla komórek B i T do stosowania u psów, a świat onkologii weterynaryjnej jest na skraju dostępności takich środków terapeutycznych do szerokiego zastosowania komercyjnego. Wstępne badania pokazują, że przeciwciała są bezpieczne i dość skuteczne w leczeniu chłoniaka psów. Trwają badania mające na celu określenie optymalnego czasu leczenia, długoterminowych korzyści i lepszego scharakteryzowania wszelkich działań niepożądanych.

W wybranych szpitalach weterynaryjnych w całych Stanach Zjednoczonych dostępne są badania dochodzeniowe analizujące bardziej szczegółowo stosowanie tych środków terapeutycznych.. Na przykład szpital, w którym pracuję, jest jednym z niewielu ośrodków wybranych do oferowania przeciwciał monoklonalnych komórek T jako opcji leczenia dla swoich pacjentów.

Jeśli chcesz uzyskać więcej informacji na temat terapii przeciwciałami monoklonalnymi u Twojego psa z chłoniakiem, poproś swojego lekarza weterynarii lub skontaktuj się z lokalnym onkologiem weterynarii w celu uzyskania dalszych informacji.

Dr Joanne Intile