Seter Gordon Rasa Hipoalergiczna, Zdrowie I Długość życia

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Pierwotnie ptasia pies, seter gordon jest równie dobrze w domu jako pies do towarzystwa, zawodnik posłuszeństwa i pies wystawowy. Ta rasa szkockiego pochodzenia ma charakterystyczną czarną podpalaną sierść, dzięki czemu można ją łatwo znaleźć na jasnych polach i wczesnym śniegu.

Charakterystyka fizyczna

Seter Gordona jest zbudowany na planie kwadratu i ma stylowy wygląd. Jest to najcięższy z rodziny seterów, posiadający długie pióra na tylnych łapach, uszach, ogonie i spodzie. Sierść Setera Gordona jest gruba, miękka, błyszcząca i czarna z podpalanymi znaczeniami. Tymczasem jego włosy mogą być proste lub lekko falujące. Seter gordona ma również gładki i stabilny chód, stale machając ogonem. Wszystkie te atrybuty pomagają mu być aktywnym w terenie, zwłaszcza podczas polowania.

Osobowość i temperament

Seter Gordon ma instynkt obronny w konfrontacji z nieznajomymi, a nawet może wykazywać oznaki agresji w stosunku do innych psów. Doskonały pies ptak, jest bardzo energiczny i może okazać się dobrym towarzyszem rodziny.

Opieka

Regularne czesanie, które powinno odbywać się co dwa do trzech dni, jest koniecznością dla Setera Gordona, chociaż może być również wymagane okazjonalne przycinanie. Dokładne codzienne ćwiczenia są również niezbędne dla rasy. I chociaż można go przystosować do klimatu umiarkowanego na zewnątrz, należy mu zapewnić mnóstwo ludzkiego towarzystwa.

Zdrowie

Gordon Setter, którego średnia długość życia wynosi od 10 do 12 lat, jest podatny na poważne problemy zdrowotne, takie jak skręcenie żołądka i dysplazja stawu biodrowego psów oraz drobne problemy, takie jak abiotrofia móżdżku, postępujący zanik siatkówki (PRA), niedoczynność tarczycy i dysplazja łokcia. Aby zidentyfikować niektóre z tych problemów, weterynarz może zalecić regularne badania oczu, bioder, tarczycy i łokci dla tej rasy psów.

Historia i tło

Gordon Seter to popularna rasa psów myśliwskich, która została uznana przez American Kennel Club w 1892 roku. Jest to najwolniejsza i najcięższa rasa seterów.

Istnieją dwa rodzaje Gordona Setera: jeden to Gordon, a drugi to Gordon typu polowego. Robert Chapman zorganizował pokaz Gordonów w 1875 roku, prezentując je po raz pierwszy. Dziś Gordon jest uważany za bardziej popularnego myśliwego niż rodzinnego zwierzaka.

Szkocja miała setery beżowe i czarne już w XV wieku. W rezultacie pod koniec XVI wieku rasa ta stała się znana jako seter zamkowy Gordon. Na zamku Czwartego Księcia Gordona utrzymywana była duża liczba Seterów Gordonów. Po jego śmierci to książę Richmond kontynuował hodowlę najlepszych seterów w zamku Gordon.

Seter Gordon przybył do Stanów Zjednoczonych w połowie XVII wieku. Swoją wcześniejszą nazwę Tan and Black otrzymał pod koniec XVIII wieku, a obecną nazwę Gordon Seter otrzymał dopiero po zarejestrowaniu go przez Angielski Związek Kynologiczny.