Seter Angielski Rasa Hipoalergiczna, Zdrowie I Długość życia

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Seter angielski to wdzięczny, elegancki pies myśliwski. Jego piękna, pierzasta sierść jest biała z przeplatanymi ciemniejszymi włosami, co daje znaki zwane „beltonem”.

Charakterystyka fizyczna

Seter angielski ma bardzo stylowy i wyrafinowany wygląd z atletyczną sylwetką i wyraźnymi śladami na ciele. Na grzbiecie, ogonie, nogach i spodzie ud psa może rosnąć dodatkowe futro.

Dwie z bardziej popularnych odmian seterów angielskich to Llewllins (który jest czystym szczepem z liniami krwi wywodzącymi się z XIX-wiecznego programu hodowlanego sportowca RL Purcella Llewellina) i Laveracks (nazywany również na cześć jednego z twórców programu hodowlanego, Edwarda Laveracka).). Ogólnie rzecz biorąc, Llewellinowie mają cienką sierść i są małe i szybkie, podczas gdy setery Laverack mają grubszą sierść i są większe.

Osobowość i temperament

Setera angielskiego należy ćwiczyć regularnie, aby zachować spokój i łagodność; bieganie i polowanie to jego ulubione zajęcia. Uprzejmy i sympatyczny seter angielski jest przyjazny dla dzieci i innych psów.

Opieka

Seter angielski powinien być trzymany w środku z dostępem na zewnątrz. Aby pozbyć się martwych włosów, czesz je raz na dwa lub trzy dni. Jego codzienne ćwiczenia powinny trwać około godziny.

Zdrowie

Seter angielski, którego średnia długość życia wynosi od 10 do 12 lat, jest podatny na poważne problemy zdrowotne, takie jak dysplazja łokcia, głuchota, niedoczynność tarczycy i dysplazja stawu biodrowego psów (CHD). Jest również podatny na epilepsję, osteochondroza Dissecans (OCD) i postępujący zanik siatkówki (PRA). Aby zidentyfikować niektóre z tych problemów, weterynarz może zalecić psu badania tarczycy, słuchu, łokcia, bioder i oczu.

Historia i tło

Rasa według ekspertów powstała w Anglii ponad 400 lat temu. Doskonały pies ptak, używany na wrzosowiskach do wskazywania celu i aportowania go. Dalsze dowody wskazują na spaniela wodnego, springera spaniela i wyżła hiszpańskiego jako rasy używane do rozwoju setera angielskiego. Termin seter angielski został jednak użyty później, gdy Edward Laverack zaczął je hodować w 1825 roku.

Purcell Llewellin, inny hodowca, skrzyżował Laveracks z seterami angielskimi, które dały na świat doskonałe psy polowe. Laveracks okazali się doskonałymi seterami pokazowymi, a Llewellin okazali się wspaniałymi seterami terenowymi. Niezależnie od typu setera angielskiego można spotkać w całych Stanach Zjednoczonych, z których wiele to psy polowe.