Dlaczego Wyrywanie Zębów Nie Jest Jak Ich Wyrywanie

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Niektórzy weterynarze wyrywają zęby, a inni je usuwają. Ale czy znasz różnicę?

Ekstrakcja jest tak naprawdę tylko medycznym terminem na chirurgiczne usunięcie zęba (lub dentystyczną „amputację”, jeśli wolisz), podczas gdy „wyciąganie” oznacza łatwe naprawienie chorego zęba. Ale oznacza to ważną różnicę w sposobie postępowania z zębami w warunkach weterynaryjnych.

Ponieważ nic nie może być bardziej odległe od rzeczywistości tego, co oferują wysokiej klasy praktyki weterynaryjne, niż proste „pociągnięcie”. W rzeczywistości ekstrakcja zębów to skomplikowana procedura, której opanowanie zajęło mi lata.

W szkole weterynaryjnej większość studentów nie ma luksusu uczenia się, jak ostrożnie obchodzić się z zębem, jakby był indywidualnym pacjentem. Aby wyjść poza podstawy stomatologii, większość z nas musi uczyć się praktycznych rzeczy w prywatnej praktyce – co oznacza, że potrzebujemy doskonałych (i cierpliwych) mentorów lub dodatkowych zajęć (zazwyczaj tam, gdzie procedury dentystyczne są wykonywane na zwłokach i czaszkach).

(Chociaż to drugie podejście może brzmieć makabrycznie, weź pod uwagę, że wolisz, abyśmy nie uczyli się w pracy, jeśli oznacza to ćwiczenie na twoim zwierzaku, prawda?)

Cynicy wśród was mogą powiedzieć: „Oczywiście, wszystko sprowadza się do ceny. „Ekstrakcja” oznacza po prostu, że weterynarz jest w stanie zażądać więcej”. I tak, to prawda. Weterynarz, który usunie ząb chirurgicznie, zwykle robi znacznie więcej niż skręcanie i szarpanie (jak to robiono w „dawnych czasach”).

Dziś ekstrakcja często sprowadza się do tego:

1. Podejmowane są podstawowe badania krwi i badanie fizykalne.
2. W przypadku umiarkowanej do ciężkiej choroby przyzębia przed zabiegiem podaje się antybiotyki.
3. Zwierzę znieczulane jest za pomocą leków dobranych do jego indywidualnych potrzeb.
4. Sprzęt monitorujący służy do ciągłej oceny tętna, rytmu, ciśnienia krwi, temperatury i poziomu tlenu we krwi zwierzęcia.
5. Wprowadzany jest cewnik dożylny i płyny mogą być podawane dożylnie lub nie, w zależności od potrzeb zwierzęcia.
6. Zęby są indywidualnie czyszczone (najczęściej za pomocą ultradźwięków) i oceniane pod kątem uszkodzeń.
7. Zdjęcia rentgenowskie są wykonywane w celu oceny stopnia uszkodzenia poniżej linii dziąseł.
8. Zęby są starannie rozważane pod kątem ich zdolności do uratowania poprzez opcje leczenia, które mogą obejmować leczenie kanałowe, wygładzanie korzeni, miejscowe antybiotyki i inne środki.
9. W przypadku zębów, które wymagają ekstrakcji, w miejscu odpowiedniego nerwu wstrzykuje się znieczulenie miejscowe.
10. Może być również wymagane ogólnoustrojowe złagodzenie bólu, w zależności od prawdopodobieństwa, że ząb wywoła znaczny ból po ekstrakcji.
11. Wykonuje się nacięcie w linii dziąseł, a dziąsło jest „odrzucane” z dala od zęba i często zszywane na uboczu.
12. Wiertło szybkoobrotowe (zwykle zaprojektowane specjalnie dla zwierząt domowych) służy do usuwania pokrywającej się kości, aby uwolnić ząb z przyczepów kostnych.
13. Zęby wielokorzeniowe mogą być wiercone między korzeniami, aby ułatwić ekstrakcję.
14. Ząb jest ostrożnie usuwany, aby nie doszło do złamania korzeni.
15. Kość jest starannie wygładzana, aby zminimalizować szczeliny, w których mogą się namnażać bakterie.
16. Ponownie wykonuje się zdjęcia rentgenowskie, aby upewnić się, że nie pozostały żadne resztki zęba.
17. Płat jest następnie umieszczany na bruździe (otworze, w którym znajdował się ząb) – czasami po wypełnieniu obszaru proszkiem „zastępczym kości” – i jest zszywany na miejscu.
18. Wypełnia się kartę dentystyczną, aby opisać jamę ustną i zapewnić formalny zapis zabiegu.
19. Zwierzę jest starannie wyleczone z indywidualną opieką.

Jak to jest z ekstrakcją? Teraz, kiedy wiesz, co się w to dzieje, czy można się dziwić, że nie mogę znieść idei „ciągnięcia”?

Więc następnym razem, gdy pójdziesz do weterynarza, który zaleci ekstrakcję, nie przejmuj się, jeśli Twój dostawca poprawi Twój angielski. Ekstrakcja zyskała swoją wymyślną nomenklaturę.

dr Patty Khuly