Malformacja Zastawki Serca U Kotów

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Dysplazja zastawki przedsionkowo-komorowej u kotów

Dysplazja zastawki przedsionkowo-komorowej (AVD) to stan, w którym zastawka mitralna lub trójdzielna są wadliwe. Ten stan może skutkować niedostatecznym zamknięciem zastawek, aby zatrzymać przepływ krwi, kiedy powinien, lub niedrożnością odpływu krwi z powodu zwężenia zastawek. Wynik wady rozwojowej będzie zależał od wielkości i lokalizacji obecnej nieprawidłowości anatomicznej.

nie

Niewydolność zastawkowa powoduje poszerzenie przedsionka po tej samej stronie co dotknięta nią zastawka (prawa lub lewa) i powiększenie komory. Z biegiem czasu to przewlekłe przeciążenie objętościowe podnosi ciśnienie przedsionkowe i powoduje gromadzenie się krwi w płucach (jeśli zastawka mitralna jest wadliwa) lub gromadzenie się w organizmie (jeśli zastawka trójdzielna jest zniekształcona). Wada przeciwna, zwężenie zastawki, zwężenie zastawki, powoduje poszerzenie przedsionków wraz ze skurczem komory po tej samej stronie.

Na przykład nieprawidłowości w zastawce mitralnej wpływają na przepływ krwi do płuc, ponieważ znajduje się ona po lewej stronie serca, podczas gdy zastawka trójdzielna znajdująca się po prawej stronie serca wpływa na przepływ krwi do reszty ciała.

Dysplazja zastawki mitralnej jest powszechnie obserwowana u kotów, zwłaszcza rasy syjamskiej. AVD obu typów jest prawdopodobnie najczęstszą wrodzoną wadą serca u kotów i jest również powszechna u kotów z kardiomiopatią przerostową (choroba serca obserwowana u kotów z guzem tarczycy). Ponadto samce są bardziej narażone na niewydolność serca w wyniku tego stanu. Wrodzone wady zastawek są najczęściej diagnozowane w pierwszych latach życia zwierzęcia.

Objawy i typy

Dysplazja zastawki trójdzielnej

• Zachamowany wzrost
• Głośny oddech
• Płyn lub obrzęk brzucha

Dysplazja zastawki mitralnej

• Nietolerancja ćwiczeń in
• Problemy z oddychaniem/kaszel
• Półomdlały

Przyczyny

• Wrodzona (wada rozwojowa obecna przy urodzeniu)
• Kardiomiopatia przerostowa u kotów (często współistniejąca z guzem tarczycy)

Diagnoza

Będziesz musiał podać dokładną historię stanu zdrowia Twojego kota i wystąpienia objawów, w tym wszelkie informacje, które posiadasz na temat linii rodziny Twojego kota, ponieważ często ma to podłoże genetyczne. Przeprowadzony zostanie pełny profil krwi, w tym chemiczny profil krwi, pełna morfologia krwi i analiza moczu. Wyniki tych testów zazwyczaj zwracają normalny poziom. Na podstawie widocznych objawów i wyników wstępnego badania fizykalnego lekarz weterynarii powinien być w stanie zawęzić przyczynę do rodzaju choroby zastawki serca. Będzie to musiało zostać potwierdzone dalszymi testami.

W celach diagnostycznych weterynarz będzie musiał obejrzeć serce kota za pomocą narzędzi do obrazowania. Zdjęcia rentgenowskie mogą pomóc weterynarzowi ustalić, czy po obu stronach serca występuje powiększenie zastawek lub przedsionka, a echokardiografia wykaże rozszerzenie przedsionków i prawdopodobnie nieprawidłowy przepływ krwi przez serce w przypadku dysplazji zastawki trójdzielnej. Odczyty elektrokardiografu mogą również pomóc lekarzowi w ustaleniu, czy ma to wpływ na elektryczne funkcjonowanie serca. Nieprawidłowy rytm i dokładny pomiar nieprawidłowości mogą być bardzo pomocne w ustaleniu, która strona serca jest najbardziej dotknięta.

Leczenie

Jeśli Twój kot cierpi na zastoinową niewydolność serca (CHF), w zależności od stopnia zaawansowania choroby, będzie hospitalizowany na intensywnej terapii. Dostępne są leki, ale często zależy to od tego, jaką wadę zastawek serca ma Twój kot. Diuretyki mogą być stosowane w celu zmniejszenia retencji płynów, leki rozszerzające naczynia krwionośne mogą być stosowane do rozszerzania naczyń krwionośnych, a lek przeciwarytmiczny, taki jak digoksyna, może być stosowany do kontrolowania częstości akcji serca.

Odległe rokowanie dla dysplazji zastawki przedsionkowo-komorowej jest utrzymywane lub złe, w zależności od ciężkości stanu.

Życie i zarządzanie

Twój kot będzie musiał być sprawdzany raz na trzy miesiące, aby sprawdzić, czy nadal występują oznaki przewlekłej niewydolności serca i odpowiednio dostosować leczenie. Podczas wizyt kontrolnych najprawdopodobniej zostaną wykonane zdjęcia rentgenowskie klatki piersiowej, EKG (elektrokardiogram – w celu pomiaru aktywności elektrycznej serca) i echokardiografia.

Twój weterynarz omówi z tobą środki ostrożności i leczenie domowe, ale ogólnie koty, u których zdiagnozowano AVD, muszą być ograniczone do diety o niskiej zawartości soli, a ćwiczenia powinny być ograniczone.

Ponieważ jest to choroba genetyczna, jeśli u Twojego kota zostanie zdiagnozowana, Twój weterynarz zdecydowanie odradzi rozmnażanie Twojego kota. Wskazane jest sterylizacja lub sterylizacja.