Zespół Wysokiego Wzrostu

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-11 15:42

Piszę to, gdy wracam do Kolorado po krótkiej podróży do Nowego Jorku. Niedawno nie byłem w Nowym Jorku, a drapacze chmur i ogólna pionowość miasta były szokiem po tym, jak przez większość ostatniej dekady mieszkałem na rozległych, otwartych przestrzeniach naszych zachodnich stanów.

Wieżowce sprawiły też, że pomyślałem o kociej chorobie (może stan to lepsze słowo), której nie diagnozowałem od jakiegoś czasu. Nazywa się to syndromem wysokiego wzrostu… poważnie.

Zespół wysokiego wzrostu opisuje konstelację obrażeń, które są obserwowane, gdy koty spadają ze znacznej wysokości – od jednego lub dwóch pięter (choć nie jestem pewien, czy kwalifikuje się to jako „wysokość”) do 20 lub więcej pięter. Koty mają niesamowitą równowagę, ale wciąż mogą spadać ze schodów przeciwpożarowych, balkonów lub przez otwarte okna, które nie są bezpiecznie osłonięte. Młode koty, które rozpraszają ptaki, motyle, inne koty itp., są najbardziej zagrożone.

Paradoksalnie koty często doznają poważniejszych obrażeń, gdy spadają z niższych lub wyższych wysokości. Mając wystarczająco dużo czasu, koty mogą skręcać się, aby najpierw przelecieć przez powietrzne stopy z ciałami rozłożonymi jak mini spadochron. Zmniejsza to prędkość ich upadków.

Zespół wysokiego wzrostu zdiagnozowano u 132 kotów w okresie 5 miesięcy. Średnia wieku kotów wynosiła 2,7 roku. Dziewięćdziesiąt procent kotów miało jakąś formę urazu klatki piersiowej. Spośród nich 68% miało stłuczenia płuc, a 63% miało odmę opłucnową. Nieprawidłowe wzorce oddechowe były widoczne klinicznie u 55%. Inne częste objawy kliniczne obejmowały uraz twarzy (57%), złamania kończyn (39%), wstrząs (24%), zwichnięcia urazowe (18%), złamania podniebienia twardego (17%), hipotermię (17%) i złamania zębów (17%). U 37% kotów konieczne było leczenie ratunkowe (podtrzymujące życie), głównie z powodu urazu klatki piersiowej i wstrząsu. Leczenie bez nagłych przypadków było wymagane w dodatkowych 30%. Pozostałe 30% było obserwowane, ale nie wymagało leczenia. Dziewięćdziesiąt procent leczonych kotów przeżyło.

Whitney WO, Mehlhaff CJ. J Am Vet Med doc. 1987 1 grudnia;191(11):1399-403.

Sprowadza się to do tego, że prawie każdy kot zostanie zraniony, jeśli spadnie ze znacznej wysokości (90 procent kotów doznało jakiegoś urazu klatki piersiowej), ale i to mnie naprawdę zszokowało, 90 procent kotów, które można zobaczyć przez lekarza weterynarii, ponieważ stan ten przeżyje, a 30 proc. nie wymagało w ogóle żadnej formy leczenia.

Myślę, że koty mają naprawdę dziewięć żyć.

Dr Jennifer Coates

_{Zdjęcie dnia: Kot na dachuprzez Meneer De Braker (Akbar2)}