Z Kociętami Przychodzi Grzybica

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Jest wiosna, a w klinikach weterynaryjnych w całym kraju u kociąt i zwierząt, które miały z nimi kontakt, diagnozuje się grzybicę obrączkową. Okej, nie jest w porządku obwiniać kocięta za każdy przypadek grzybicy, ale ten miękki i puszysty koci płaszcz może być schronieniem nieproszonego gościa.

Pozbądźmy się tego najpierw - grzybica (bardziej poprawnie nazywana dermatofitozą) nie ma nic wspólnego z robakami. Ma swoją nazwę, ponieważ wypukły pierścień, który jest charakterystyczny dla infekcji u ludzi, ale nie zwierząt domowych, wygląda trochę jak robak tkwiący pod skórą. Grzybica to rodzaj infekcji grzybiczej, która najczęściej atakuje skórę, sierść i paznokcie kotów, zwłaszcza kociąt, a rzadziej psów i innych gatunków. Koty nie tylko zapadają na tę chorobę częściej niż inne zwierzęta, ale również zrzucają DUŻĄ liczbę zarodników grzybów, gdy są zakażone. Tak więc, podczas gdy grzybica grzybicy można znaleźć praktycznie wszędzie w naszych środowiskach, kontakt z zarażonym kociakiem lub kotem jest często odpowiedzialny za przytłoczenie naturalnych mechanizmów obronnych osoby lub zwierzęcia.

Najczęstsze objawy infekcji grzybicy u kotów i psów to wypadanie włosów, swędzenie, łuszcząca się skóra oraz łamliwe lub zniekształcone paznokcie. Należy zauważyć, że niektóre koty mogą być bezobjawowymi nosicielami, co oznacza, że chociaż same wyglądają zupełnie normalnie, mogą być źródłem infekcji dla innych osób w gospodarstwie domowym.

Niestety objawy grzybicy pasują do prawie każdej choroby dermatologicznej, którą obserwujemy jako lekarze weterynarii. Najczęściej stosowanym testem diagnostycznym jest wyrywanie włosów z zaatakowanych części ciała, wpychanie ich do specjalnego rodzaju podłoża wzrostowego i czekanie do trzech tygodni, aby zobaczyć, co wyrośnie. Niektórzy weterynarze używają czarnego światła, aby określić, które części ciała są potencjalnie siedliskiem grzybicy (niektóre typy wykazują fluorescencję), ale badanie za pomocą samego czarnego światła nie może ostatecznie zdiagnozować ani wykluczyć grzybicy. W trudnych przypadkach może być konieczna biopsja skóry, aby postawić ostateczną diagnozę. Coś, co nazywa się testem szczoteczki do zębów – zasadniczo szczotkowanie sierści zwierzęcia szczoteczką do zębów, a następnie wsuwanie włosia do podłoża do wzrostu grzybów – jest dobrym sposobem na zbadanie potencjalnych bezobjawowych nosicieli.

Jeśli już, leczenie grzybicy jest jeszcze trudniejsze niż jej diagnozowanie. Łagodne do umiarkowanych przypadki mogą reagować na lecznicze kąpiele, balsamy lub dipy (np. wapno-siarka, mikonazol, chloreksydyna). Golenie zwierząt z długą sierścią może pomóc lekom dotrzeć do skóry i zmniejszyć liczbę obecnych zakaźnych zarodników grzybów. W ciężkich przypadkach często konieczne są doustne leki przeciwgrzybicze, takie jak gryzeofulwina lub itrakonazol. W przypadku dużych psów, gdy koszt jest problemem, można również rozważyć ketokonazol. Doustne środki zapobiegające pchłom zawierające lufenuron mogą również pomóc w eliminacji grzybicy, ale nie należy ich stosować samodzielnie.

Leczenie na ogół musi trwać kilka miesięcy i nie należy go przerywać, dopóki włosy nie zaczną odrastać, a kultury grzybów zostaną ponownie sprawdzone i okaże się, że są ujemne.

Ponieważ grzybica jest tak zaraźliwa, zwierzęta poddawane leczeniu muszą być izolowane, a właściciele powinni odkazić te części domu, w których przebywały zakażone zwierzęta. Dokładnie odkurz podłogi, dywaniki i tapicerkę i umyj wszystko, co możliwe, w gorącej wodzie i wysusz na gorącym miejscu. Jedna część wybielacza na trzydzieści części roztworu wodnego zabije grzyby na twardych powierzchniach, które mogą wytrzymać takie traktowanie.

Jak zawsze, dokładnie umyj ręce po kontakcie ze zwierzęciem, zwłaszcza jeśli może mieć grzybicę.

dr. jennifer coates