Nowa Opcja Medyczna W Zapalnej Chorobie Jelit

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Mam duże doświadczenie z nieswoistym zapaleniem jelit (IBD). Dwa z moich własnych psów rozwinęły tę chorobę, a niezliczoną ilość innych traktowałam jako weterynarz.

Jak sama nazwa wskazuje, nieprawidłowe stany zapalne w obrębie przewodu pokarmowego leżą u podstaw IBD. Zdrowy przewód pokarmowy jest bardzo odporny na potencjalne niekorzystne skutki wszystkich „rzeczy” (to termin techniczny), które przez niego przepływają. Kiedy się nad tym zastanowić, to dość niezwykłe, że jelita nie chorują częściej na to, co je zwierzę. Różne mechanizmy obronne przewodu żołądkowo-jelitowego współpracują ze sobą, aby wpuścić dobre rzeczy, jednocześnie zapobiegając spustoszeniu wszystkiego innego.

Niestety, czasami te systemy ulegają rozpadowi, umożliwiając komórkom znajdującym się w ścianie jelita bezpośredni kontakt z tym, co jest spożywane. Przyczyna jest zwykle niejasna – czasami przyczyną jest podłoże genetyczne, innym razem zmienione reakcje immunologiczne, stres środowiskowy lub stymulacja antygenowa (np. alergie pokarmowe, przerost bakterii, choroby metaboliczne, nietolerancja pokarmowa, pasożyty itp.), ale cokolwiek przyczyną jest stan zapalny. Nieprawidłowy stan zapalny zaburza funkcjonowanie przewodu pokarmowego, prowadząc do wymiotów, biegunki, utraty wagi i/lub słabego apetytu. Objawy danej osoby zależą od lokalizacji stanu zapalnego i jego nasilenia.

Leczenie IBD obejmuje:

1. Eliminacja wyzwalaczy stanów zapalnych. Karmienie psa lub kota z IBD hipoalergiczną dietą to czasem wszystko, co jest niezbędne do kontrolowania choroby.
2. Stosowanie leków tłumiących nieprawidłową odpowiedź immunologiczną, gdy same modyfikacje diety nie są wystarczające. Najczęściej przepisywane są kortykosteroidy (np. prednizon lub prednizolon). Inne leki immunosupresyjne, takie jak azatiopryna (psy) lub chlorambucil (koty), mogą być stosowane w ciężkich przypadkach lub jeśli kortykosteroidy powodują niedopuszczalne skutki uboczne.

Nowe badanie wskazuje na ulepszenie wspomnianej powyżej opcji kortykosteroidów. Niektóre zwierzęta są bardzo wrażliwe na niekorzystne, ogólnoustrojowe działanie tych leków. Po otrzymaniu stosunkowo niskich dawek zaczynają pić dużo wody, produkują duże ilości moczu (czasami prowadząc do nietrzymania moczu), nadmiernie dyszą (psy) i rozwijają infekcje, cienką skórę, osłabienie mięśni i wygląd brzucha. „Doskonały” kortykosteroid na IBD zmniejszyłby stan zapalny w przewodzie pokarmowym po połknięciu, ale nie byłby wchłaniany ogólnoustrojowo, eliminując w ten sposób te skutki uboczne.

Chociaż w żaden sposób nie jest doskonały, budezonid ma niektóre z tych cech. Po spożyciu działa prawie jak lek miejscowy nakładany na tkanki wyściełające przewód pokarmowy. Budezonid podlega intensywnemu metabolizmowi pierwszego przejścia, co oznacza, że to, co zostanie wchłonięte, trafia bezpośrednio do wątroby i jest rozkładane, zanim trafi do krążenia ogólnego.

Badanie, o którym mowa, dotyczyło tylko 11 psów z umiarkowanym do ciężkiego IBD, ale wykazało, że 8 z nich miało „odpowiednią” odpowiedź na budezonid i nie zgłoszono żadnych działań niepożądanych. Budezonid z pewnością wygląda na godny uwagi u psów (doświadczenie kliniczne potwierdza również jego stosowanie u kotów), które albo nie reagują odpowiednio na tradycyjne leczenie, albo wywołują nie tolerowane skutki uboczne kortykosteroidów ogólnoustrojowych.

Dr Jennifer Coates

Źródło:

Stężenia w osoczu i działanie terapeutyczne budezonidu u psów z nieswoistym zapaleniem jelit.

Pietra M, Fracassi F, Diana A, Gazzotti T, Bettini G, Peli A, Morini M, Pagliuca G, Roncada P. Am J Vet Res. 2013 Styczeń;74(1):78-83.