Dlaczego Amerykanie Nie Jedzą Więcej Kóz

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Jako licencjat z antropologii kulturowej zawsze fascynowały mnie wybory kulturowe. Jednym z obszarów wyborów, który szczególnie mnie interesuje, jest jedzenie. Dorastając w stanie głodu żywieniowego w erze po depresji / II wojnie światowej, przez całe życie byłem gotów jeść wszystko. Dziadek, wujkowie i ojciec przedstawili mi smażone koniki polne i mrówki, grzechotniki, wiewiórki, dziczyznę, żabie udka, bażanty, gołębie, sumy, „króliczka wielkanocnego” i dzikie rośliny od samego początku pamięci.

Mój dziadek desperacko chciał zapoznać mnie z mięsem skunksa i szopa, ale zachorował na raka, zanim mogliśmy zaplanować polowanie. Karpiowe oczy, kimchee i inne azjatyckie przysmaki zdominowały moje wczesne lata dwudzieste. Moim kolejnym zainteresowaniem jest jedzenie owadów, zwłaszcza mączników mącznika, ponieważ może stanowić sposób na karmienie ludzi i zwierząt przy minimalnym wpływie na naszą kruchą planetę.

Ale robię dygresję. Chodzi mi o to, w jaki sposób kultura decyduje o tym, co jest jadalne? A dokładniej, dlaczego Amerykanie nie zaakceptowali mięsa koziego jako powszechnej alternatywy dla białka? Amerykanie są znani z przyjmowania zagranicznej żywności. Dania włoskie, meksykańskie, japońskie i chińskie są osadzone w amerykańskiej diecie. Kultury afrykańskie, azjatyckie i środkowo-wschodnie spożywają duże ilości mięsa koziego. Asymilacja tych kultur w tkankę amerykańską nie wywołała takiego samego zainteresowania ich kulturową kuchnią. Mięso kozie jest nieobecne w amerykańskiej diecie. Dlaczego?

Sprawa dla kozy

Jako mięso koza jest jedną z najchudszych. Tylko 19% kalorii w mięsie kozim pochodzi z tłuszczu, podczas gdy 35% kalorii w chudej, 5% tłuszczu mielonej wołowiny pochodzi z tłuszczu! Tylko żubr, pierś z indyka i dorsz mają mniej kalorii tłuszczowych na porcję niż koza.

Smak mięsa koziego jest porównywalny do cielęciny czy dziczyzny. Ponieważ jest tak chude, metody gotowania, które nie zachowują wilgoci, sprawiają, że mięso kozie staje się twarde, zwłaszcza gdy jest gotowane w wysokich temperaturach. Duszenie, pieczenie, grillowanie, grillowanie i smażenie to wiele sposobów na przygotowanie kozy. Wybór przypraw jest oczywiście uwarunkowany kulturowo, więc ostateczny smak może się znacznie różnić.

Mleko kozie cieszy się w Ameryce większą popularnością niż mięso kozie. Chociaż niewielka, eklektyczna grupa przysięga na cuda mleka koziego, nadal stanowi ono niewielką część całkowitego spożycia mleka w Ameryce. Co ciekawe, mleko kozie zawiera małe kuleczki tłuszczu i zapewnia równomierne rozmieszczenie tłuszczu w mleku.

Natomiast tłuszcz w mleku krowim łatwo unosi się do góry. Aby tłuszcz był bardziej równomierny, mleko krowie musi być homogenizowane. Kozie mleko można przerobić na ser, masło, jogurt i lody bez konieczności homogenizacji.

Moje doświadczenie z kozim mlekiem i serem było takie, że ma silny zapach. Kozy mleczne, które nie są oddzielone od samców, wytwarzają mleko o charakterystycznym kozim zapachu i smaku. Wielu uważa ten zapach za obraźliwy. Z moim wychowaniem nie okazało się to problemem.

Niższy ślad węglowy

W przeciwieństwie do pasących się krów i owiec, kozy to przeglądarki. Są w stanie zamienić bardziej zdrewniałe i szerokolistne rośliny w odpowiednie pożywienie. Oznacza to, że wymagają mniej intensywnych praktyk produkcyjnych niż to, co jest konieczne do karmienia bydła i owiec sianem, lucerną, kukurydzą i kiszonką, których potrzebują, aby zachować zdrowie. Ponieważ rośliny drzewiaste są znacznie łatwiejsze w uprawie i wymagają mniej wody i nawożenia, koza jest „bardziej zielonym” alternatywnym źródłem mięsa.

Obecnie dostępność mięsa koziego jest ograniczona do wąskich źródeł rynku kulturowego i może wymagać wyższych cen niż inne kawałki mięsa. W miarę upowszechniania się odsetek i konsumpcji, te nieprawidłowości na rynku ulegną samoczynnej poprawie. W mojej domowej diecie zamieszczam przepisy na mięso kozie i sugeruję, abyś rozważył to alternatywne źródło mięsa dla siebie i dla swojego zwierzaka.

dr. ken tudor