Opcje Chemioterapii Dla Zwierząt Z Rakiem

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Minęły dwa tygodnie od operacji amputacji Duffy'ego, a on przychodzi do mnie na badanie kontrolne i ostateczną dyskusję na temat naszych planów na przyszłość. Z niepokojem oczekiwałam jego przybycia do mojego obszaru badań, przypominając sobie, jak dwa dni po zabiegu wrócił do domu, wydawał się nieco ospały z imponującym obrzękiem i zaczerwienieniem w miejscu nacięcia.

Duffy zdecydowanie wykazywał pewne trudności w podnoszeniu się z pozycji leżącej, a nawet raz poślizgnął się na wyłożonej płytkami podłodze poczekalni podczas wypisywania ze szpitala.

Zanim rzeczywiście zobaczyłem Duffy'ego, usłyszałem go – a raczej usłyszałem szybkie kroki jednego z naszych techników onkologicznych stąpających po korytarzu, wyraźny brzęk tagów kołyszących się na kołnierzu i ciężkie sapanie (którego, szczerze mówiąc, nie mogłem odróżnić jako bycie psim lub ludzkim pochodzenia). Drzwi do mojego obszaru badań otworzyły się i wpadły do środka potężna burza złotego futra i mokrych, śliskich pocałunków przyczepionych do olbrzymiego, różowego języka.

„Duffy świetnie sobie radzi w domu” – stwierdziła technik, poprawiając swój teraz krzywy kucyk, jednocześnie łapiąc oddech. „Myślę, że skłaniają się ku chemioterapii!”

Fakt, że Duffy bez wahania skakał po pokoju na trzech nogach, wcale mnie nie zdziwił. Większość psów wraca do zdrowia po operacji amputacji w krótkim czasie. Psy z nadwagą lub cierpiące na poważną chorobę ortopedyczną mogą w tym momencie nie być tak zwinne jak Duffy i mogą skorzystać z fizjoterapii pooperacyjnej, aby wzmocnić inne mięśnie i stawy.

Jako alternatywę dla amputacji dla psów z guzami zlokalizowanymi w najniższych częściach promienia lub kości łokciowej (kości kończyny przedniej), kości śródręcza lub śródstopia (dłuższe kości łap) lub palców (palce), właściciele mają również możliwość operacja „oszczędzająca kończyny”. W tej operacji uszkodzona część kości jest usuwana, pozostawiając kończynę na miejscu.

Mogą to być trudne technicznie operacje i mogą pojawić się komplikacje, w tym infekcje pooperacyjne i odrost, jeśli jakakolwiek część guza zostanie pozostawiona. Właściciele powinni naprawdę rozważyć tę formę operacji tylko wtedy, gdy są gotowi zobowiązać się do późniejszego leczenia swojego zwierzaka chemioterapią.

Zazwyczaj omawiam dwie główne opcje chemioterapii dla psów z kostniakomięsakiem: kontynuacja chemioterapii w zastrzykach w porównaniu z kontynuacją leczenia nowszą formą leczenia zwaną chemioterapią metronomiczną.

Chemioterapia iniekcyjna jest najlepiej przebadaną formą leczenia psów z kostniakomięsakiem. Istnieją trzy leki, które są skuteczne w tej chorobie: doksorubicyna, cisplatyna i karboplatyna. Pod względem liczbowym wyniki są podobne dla każdego leku, chociaż ważne jest, aby podkreślić, że nikt nie przeprowadził odpowiednio doskonałego badania porównującego skuteczność każdego leku w sposób „łeb w łeb”.

Ogólnie mówimy, że rokowanie dla psów leczonych samą amputacją wynosi około 4-5 miesięcy. Przy dodatkowej chemioterapii doksorubicyną, cisplatyną lub karboplatyną, przeżycie wydłuża się do około 12 miesięcy, przy czym około 10-15 procent psów przeżywa dwa lata.

Doksorubicyna jest lekiem dożylnym podawanym raz na trzy tygodnie przez łącznie pięć zabiegów. Ten lek jest zwykle dobrze tolerowany, ale ma umiarkowaną szansę wywołania objawów rozstroju żołądka. Istnieje ryzyko zatrucia serca; problem pojawia się, gdy psy otrzymują więcej niż sześć dawek w życiu, co jest jednym z głównych powodów, dla których przestajemy stosować pięć zabiegów.

Cisplatyna to dożylna forma chemioterapii podawana raz na trzy tygodnie, łącznie przez cztery terapie. Spośród tych trzech leków jest to ten, który najprawdopodobniej powoduje skutki uboczne u psów. Jest to przykład leku chemioterapeutycznego, który może natychmiast wywołać nudności i wymioty, dlatego musi być podawany z lekami przeciw nudnościom. Lek ten może być również bezpośrednio toksyczny dla nerek, dlatego należy go podawać z całodniową dożylną diurezą płynową.

Karboplatyna jest również lekiem dożylnym podawanym raz na 3-4 tygodnie w sumie 5 zabiegów. Efekty uboczne są rzadkie, ale z pewnością mogą powodować obniżoną liczbę białych krwinek.

Chemioterapia metronomiczna jest również znana jako terapia antyangiogenetyczna. Ideą tej formy leczenia jest wzrost, rozmnażanie i rozprzestrzenianie się komórek nowotworowych, które potrzebują własnego zaopatrzenia w krew. Jeśli można zahamować ten proces, psy mogą żyć z komórkami nowotworowymi w swoim ciele, ale komórki nie będą rosły lub mogą rosnąć wolniej.

Ta forma leczenia staje się popularną opcją leczenia zwierząt z chorobą nowotworową, głównie dlatego, że są to preparaty doustne, które właściciele leków mogą podawać w domu. Istnieją ograniczone badania w weterynarii potwierdzające skuteczność tej metody leczenia, jednak kilka małych badań wykazało potencjalne korzyści dla psów z nowotworami innymi niż kostniakomięsak.

Omawiam chemioterapię metronomiczną jako opcję „samodzielną”, ale początkowo zalecam protokoły wstrzykiwania, a następnie rozważę podanie psu leczenia metronomicznego po zakończeniu protokołu. Więcej na temat tej formy terapii w następnym artykule.

Skończyłem egzamin na Duffy'ego i poszedłem porozmawiać z jego właścicielami. Przeanalizowaliśmy zalety i wady leczenia chemioterapią w porównaniu z rozpoczęciem programu ścisłego monitorowania Duffy'ego. Ostatecznie zdecydowali się rozpocząć leczenie karboplatyną, wiedząc, że idealnie zobowiązujemy się do ukończenia wszystkich pięciu zabiegów, ale wiedząc, że będziemy brać różne rzeczy dzień po dniu.

Ich obawy były takie same, jak w przypadku każdego właściciela rozpoczynającego leczenie chemioterapią, ale wiedzieli, że chcą dać Duffy'emu każdą możliwą szansę na długoterminowe przeżycie.

Duffy otrzymał pierwszą chemioterapię zgodnie z planem i obecnie czuje się świetnie w domu. Goni wiewiórki, kradnie ciasteczka ze stołu i zachowuje się w domu ogólnie „normalnie”.

Z mojej perspektywy Duffy to prawdziwa historia sukcesu. Może nie bije żadnych rekordów, ale jestem przekonany, że przez długi czas będzie dobrze sobie radził i dzielił się swoim szczęściem z rodziną.

Dr Joanne Intile