Dlaczego Koty Są Tak Wybrednymi Zjadaczami?

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Jeśli twój dom jest podobny do mojego, resztki z wakacji przejmują lodówkę. Dlaczego nie podzielić się bogactwem i dać swoim kotom smakołyk?

Powodzenia z tym! Naukowcy zaczynają dochodzić do sedna tego, dlaczego koty mogą być tak wybredne.

Związki o gorzkim smaku dla ludzi… są powszechnie odrzucane w całym królestwie zwierząt. Uważa się, że odrzucenie opiera się na wzajemnej interakcji między roślinami, które „nie chcą” być zjedzone, a zwierzętami, które „nie chcą” być zatrute.

Dlaczego więc bezwzględny mięsożerca, taki jak kot domowy, wciąż ma tyle funkcjonalnych genów, które pozwalają mu smakować (i przypuszczalnie unikać) gorzkich substancji?

Po pierwsze, może się zdarzyć, że nawet bezwzględni mięsożercy, tacy jak koty, są w rzeczywistości narażeni na kontakt z materiałem roślinnym poprzez spożycie wnętrzności ofiary, która zawiera materiał roślinny spożywany przez ofiarę. Istnieją dwa argumenty przeciwko odgrywaniu przez to ważnej roli. Po pierwsze, rośliny zjadane przez zdobycz mogą nie być gorzkie i wysoce toksyczne, ponieważ gatunki zdobyczy same je spożywały. Jednak niektóre gatunki wykształciły mechanizmy detoksykacji umożliwiające im spożywanie potencjalnie toksycznych roślin (np. koala [Phascolarctos cinereus] żywiąca się liśćmi gatunków eukaliptusów, które zazwyczaj są raczej trujące dla większości gatunków zwierząt) [30]. Po drugie, częstotliwość, z jaką mięsożercy faktycznie spożywają materiał roślinny w trzewiach ofiar, jest niejasna i doniesiono, przynajmniej w przypadku wilków, że unika się tego materiału roślinnego [31].

Innym możliwym powodem utrzymania liczby i funkcji receptorów gorzkich u kotów i być może innych drapieżników jest to, że w diecie drapieżników znajdują się również związki gorzkie w wielu nieroślinnych zdobyczach (ale patrz odnośnik [5]). Wiadomo na przykład, że koty domowe żywią się produktami zwierzęcymi, które są również potencjalnie gorzkie i toksyczne, takimi jak kwasy żółciowe, jad i wydzieliny skórne stawonogów, gadów i płazów [32]. Tak więc nasze obserwacje, że receptory goryczy u kotów i najprawdopodobniej innych drapieżników żyjących na lądzie są funkcjonalne, mogą wynikać z selekcji, aby zapewnić zminimalizowanie spożycia tych toksycznych substancji.

Trzeci powód, dla którego ilość receptorów gorzkiego smaku może nie być silnie uzależniona od ilości materiału roślinnego w diecie, dotyczy możliwych funkcji tych receptorów niezwiązanych z jamą ustną. Receptory goryczy znajdują się w innych typach komórek niż smak na języku. Ani naturalne ligandy [cząsteczka, która wiąże się z inną], ani funkcje tych receptorów nie są w pełni poznane, ale sugerujemy, że mogą one być ważne w utrzymaniu funkcjonalności receptorów gorzkich u gatunków, które w przeciwnym razie mogłyby ich nie „potrzebować”, aby uniknąć pochodzenia roślinnego lub toksyny pochodzenia zwierzęcego. Na przykład receptory goryczy wyrażane przez drogi oddechowe są ważne dla wrodzonej obrony przed infekcjami bakteryjnymi [33–35].

Bez względu na przyczynę, ważne jest, abyśmy pamiętali, że koty po prostu nie potrafią docenić słodyczy i są genetycznie predysponowane do unikania gorzkich, co prawdopodobnie wyjaśnia, dlaczego tak naprawdę interesują się tylko resztkami mięsa.

Dr Jennifer Coates

Odniesienie

Analizy funkcjonalne receptorów gorzkiego smaku u kotów domowych (Felis catus). Lei W, Ravoninjohary A, Li X, Margolskee RF, Reed DR, Beauchamp GK, Jiang P. PLoS One. 2015 paź 21;10(10):e0139670. doi: 10.1371/journal.pone.0139670. eKolekcja 2015.