Genetyka Psów I Kotów: Wszystko, Co Musisz Wiedzieć

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

By Monica Weymouth

Jako rodzice zwierząt domowych lubimy myśleć, że o naszych towarzyszach wiemy wszystko. Wiemy dokładnie, gdzie drapać uszy naszego pupila i dokładnie gdzie szukać, gdy znikają trampki. Upewniamy się, że preferowany przez kotkę parapet jest czysty na popołudniową drzemkę i nigdy nie śnilibyśmy o zamianie jej ulubionej kolacji.

Ale ile tak naprawdę wiemy o tym, co sprawia, że nasze zwierzęta, no, nasze zwierzęta? Zrozumienie DNA naszych kotów i psów może nie tylko pomóc nam zrozumieć ich ujmujące dziwactwa, ale także pomóc nam w wychowaniu szczęśliwych, zdrowych przyjaciółek.

DNA zwierzaka, teraz i wtedy

Minęło około 10 000 lat (a według niektórych może nawet 30 000 lat), odkąd człowiek spotkał swojego przysłowiowego najlepszego przyjaciela i tysiące lat od pierwszego przytulenia się kotów i ludzi. Mimo to, na poziomie molekularnym, nasze współczesne zwierzęta domowe są wciąż zaskakująco podobne do swoich dzikich odpowiedników. Badanie z 2013 r. wykazało, że twój kot na kolanach dzieli 95,6% swojego DNA z tygrysem – o czym należy pamiętać, gdy następnym razem kotek będzie chodził po domu. Psy, jak się okazuje, są jeszcze bardziej spokrewnione ze swoimi dzikimi kuzynami.

„Ewolucyjnie psy domowe są bliższe wilkom i kojotom niż koty domowe – tygrysom, lwom, lampartom i gepardom” – mówi Jerold Bell, DVM, profesor genetyki klinicznej na Uniwersytecie Tufts. „Psy mogą rozmnażać się i wydawać żywe potomstwo ze swoimi dzikimi kuzynami, podczas gdy koty są zbyt daleko spokrewnione, aby móc rozmnażać się z wielkimi kotami”.

Jednak, chociaż wilkopsy i psy nieśmiałe mogą być możliwe, nie zaczynaj szukać jednego do przyniesienia do domu – jeśli chodzi o DNA, punkt lub dwa procenty są znaczące. W wielu stanach nielegalne jest posiadanie ich jako zwierząt domowych, te hybrydy stanowią poważne wyzwanie behawioralne i zdrowotne i są często przekazywane do schronisk i sanktuariów.

Natura kontra wychowanie

Kiedy ostatni raz widziałeś salon Jack Russell w sobotę? A może Shih Tzu ubrudzi swoje cenne małe łapki? To nie przypadek, że rasy mają pewne wspólne predyspozycje, ponieważ genetyka odgrywa dużą rolę w osobowości naszych pupili.

„Różne rasy psów zostały opracowane w oparciu o dawne zachowania polegające na polowaniu, stróżowaniu, słyszeniu, wąchaniu i ochronie i mają różne wrodzone i odziedziczone zachowania” – wyjaśnia Bell. „Badania potwierdzają pogląd, że koty perkalowe i szylkretowe mogą mieć bardziej „ognisty” temperament. Może to świadczyć o większej skłonności do syczenia, pogoni lub ataku”.

Mając to na uwadze, ważne jest, aby przeprowadzić pewne badania nad rasą przed dodaniem kolejnego członka do swojej rodziny - zajęcia szkoleniowe dla szczeniąt niekoniecznie unieważnią wrodzone instynkty.

„Moc genetyki w określaniu temperamentu psów jest szczególnie widoczna u ras pracujących, takich jak Border Collie”, mówi Casey Carl, DVM, zastępca dyrektora medycznego Paw Print Genetics. „Od setek lat ludzie wybierają border collie z najlepszymi umiejętnościami pasterskimi na stado hodowlane dla przyszłych pokoleń. Doprowadziło to do stworzenia niezwykle inteligentnej rasy, w której szczenięta, czasami nawet w wieku dwóch lub trzech miesięcy, zaczynają wykazywać wczesne oznaki zachowań pasterskich bez żadnego szkolenia”. I chociaż takie zachowanie stadne jest bardzo pożądane w gospodarstwie, może okazać się mniej pożądane, jeśli mieszkasz w małym, miejskim mieszkaniu.

Podczas gdy genetyka ma swój udział w wielu tendencjach, rodzice zwierząt domowych również odgrywają dużą rolę. „Podobnie jak ludzie, temperamenty psów są pod silnym wpływem zarówno czynników genetycznych, jak i środowiskowych” – dodaje Carl. „Chociaż każdy pies rodzi się z pewnymi behawioralnymi predyspozycjami genetycznymi, doświadczenia życiowe, szczególnie wczesne doświadczenia życiowe, odgrywają bardzo ważną rolę w tym, jak te predyspozycje manifestują się u dorosłego psa”.

Płaszcze w wielu kolorach

Jaka jest różnica między kotem pręgowanym a rudym kotkiem? Albo żółte laboratorium i czarne? Jednym słowem geny.

W przypadku psów wielu hodowców testuje swoje stada hodowlane pod kątem genetycznie uwarunkowanych cech sierści, aby uzyskać szczenięta o pożądanych cechach, od kręconych blond loków po gładkie brunetki.

Według Carla, istnieją co najmniej cztery geny, które określają kolor i kilkanaście różnych mutacji genetycznych, które zostały powiązane z wzorami, długością włosów, skrętem włosów, teksturą, a nawet cechami linienia. „Ponadto” – powiedział – „podejrzewa się, że wciąż istnieje wiele nieodkrytych mutacji genetycznych, które przyczyniają się do wybranych przez nas cech sierści”.

Ciekawi Cię, skąd Twój kot ma swój dobry wygląd? Dostępne są również testy w celu określenia genów odgrywających rolę w kolorach i wzorach kociej sierści.

Rola genów w chorobie

Genetyka jest również przyczyną wielu chorób naszych zwierząt. U psów powszechne choroby uwarunkowane genetycznie obejmują alergie, dysplazję stawu biodrowego, choroby serca, choroby oczu, zsuwające się rzepki i niektóre nowotwory. U kotów są to idiopatyczne zapalenie pęcherza moczowego (rodzaj choroby pęcherza u kotów), cukrzyca, alergie, choroby serca, torbielowata choroba nerek, choroby oczu i niektóre nowotwory.

Mając to na uwadze, jeśli planujesz rozmnażać swojego zwierzaka, konieczne jest wykonanie testów DNA u obojga rodziców, aby zwiększyć szanse, że potomstwo będzie zdrowe. Dostępnych jest wiele opcji badań - od prostych wymazów z policzka po próbki krwi - a rodzice zwierząt domowych powinni współpracować ze swoimi lekarzami weterynarii, aby zdecydować, które testy są odpowiednie i konieczne.

„Nie jest etyczne hodowanie psów i kotów bez doboru zdrowych zwierząt hodowlanych” – podkreśla Bell. „Nie ma znaczenia, czy ktoś hoduje tylko jeden miot w swoim życiu, czy jest komercyjnym hodowcą. Niedopuszczalne jest ślepe wytwarzanie chorób genetycznych, którym można zapobiec, które będą powodować ból i cierpienie zwierząt i ich właścicieli”.

Jeśli kupujesz nowego zwierzaka, możesz również przyczynić się do zachęcenia do odpowiedzialnej hodowli. Bell zaleca poprosić o oficjalną dokumentację badań zdrowotnych rodziców, a nie zadowalać się gorszym.

„Niektórzy hodowcy usprawiedliwią się i powiedzą, że ich psy lub koty są zdrowe i nie wymagają badań, że badania są drogie lub dają gwarancję zdrowia” – mówi. „Gwarancja zdrowia, która zastąpi członka Twojej rodziny innym szczeniakiem lub kociakiem, jeśli rozwinie się choroba genetyczna, nie jest akceptowalną alternatywą dla zapobiegania chorobom”.

Wychowywanie szczęśliwych, zdrowych zwierząt

Zrozumienie historii i potencjalnych problemów zdrowotnych rasy Twojego zwierzaka może pomóc w podejmowaniu mądrych wyborów, jeśli chodzi o szkolenie i opiekę zdrowotną, a testy genetyczne mogą dostarczyć cennych informacji.

„Na przykład testowanie psa pod kątem zaburzeń krzepnięcia krwi lub zaburzeń metabolizmu leków może określić, czy Twój pies może być narażony na ryzyko powikłań zagrażających życiu podczas operacji” – mówi Carl. „Wiedza o tym, że pies jest dotknięty chorobą, pozwala właścicielom podejmować świadome decyzje o tym, jakich czynności należy unikać, aby ich pies był szczęśliwy i zdrowy”.

Podsumowując: nikt nie zna Twojego zwierzaka lepiej niż Ty, ale wciąż jest wiele do nauczenia się. A jeśli chodzi o twojego najlepszego przyjaciela, im więcej wiesz, tym lepiej.