51 Powszechnych Chorób, Które Atakują Szynszyle

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Dr Laurie Hess, DVM, Diplomate ABVP (Ptasia Praktyka)

Szynszyle to gryzonie, które są na ogół wytrzymałymi zwierzętami domowymi. Jednak często rozwijają garść problemów, z którymi wszyscy właściciele szynszyli powinni być zaznajomieni. Jeśli właściciele szynszyli zostaną pouczeni o warunkach, w których ich zwierzęta potencjalnie mogą się rozwinąć, mogą rozpoznać nieprawidłowe objawy u swoich zwierząt i jak najszybciej poddać je leczeniu weterynarzowi, aby zwiększyć szanse na wyzdrowienie. Typowe choroby szynszyli obejmują:

Choroba zębów

Szynszyle mają otwarte korzenie lub stale rosnące zęby, które rosną 2-3 cale rocznie. Na wolności jedzą szorstkie, szorstkie trawy, które pomagają utrzymać te stale rosnące zęby. Wiele szynszyli domowych jest karmionych nadmiernymi ilościami suchych, kruchych granulek, a nie włóknistego siana, w wyniku czego nie przeżuwają wystarczająco, a ich zęby nie ścierają się prawidłowo w miarę wzrostu. Co więcej, ich górne i dolne zęby muszą się odpowiednio zetknąć, aby pomóc im ścierać się w miarę ich wzrostu.

Stan zwany wadą zgryzu występuje, gdy zęby nie są prawidłowo ustawione, tak że powierzchnie zębów uderzają o siebie w jamie ustnej. Gdy zęby stają się tak długie, że uderzają, nie ma dla nich miejsca, aby rosły dłużej i wbijają się w dziąsła i kość szczęki (jak zęby mądrości u ludzi). Zarówno przednie (siekacze), jak i tylne (trzonowe) zęby mogą zostać zatrzymane - bardzo bolesny stan, gdy szynszyla próbuje żuć. Zarośnięte, ostre krawędzie mogą tworzyć się wzdłuż powierzchni zębów, prowadząc do skaleczeń na języku, policzku lub wargach. Korzenie przerośniętych zębów mogą ulec zakażeniu i ropieniu. Szynszyla może mieć trudności z jedzeniem, chudnąć, ślinić się i mieć łapę w pysku. Jeśli właściciel zauważy szynszylę wykazującą którykolwiek z tych objawów, zwierzę powinno zostać natychmiast zbadane przez lekarza weterynarii, aby można było rozpocząć leczenie.

Zorientowany na szynszyle weterynarz powinien przeprowadzić dokładne badanie jamy ustnej i zrobić prześwietlenie głowy zwierzęcia w celu oceny korzeni zębów. Jeśli zęby są przerośnięte i zaatakowane, ale nie są zakażone, zwierzę należy rozpocząć na łagodniejszej, łatwiejszej do żucia diecie (takiej jak posiekane warzywa i posiekane siano) lub karmić strzykawką płynną dietę, jeśli w ogóle nie może żuć. Należy również podawać płynne leki przeciwzapalne.

Jeśli prześwietlenie pokazuje zakażone korzenie zębów, zakażone zęby należy usunąć chirurgicznie w znieczuleniu. Rokowanie dla szynszyli z chorobami zębów jest lepsze, gdy zwierzę jest leczone wcześnie, zanim staną się słabe i chude. Na ogół jednak problemy z zębami u szynszyli są nawracające i trwają całe życie.

Związane z

Przerośnięte zęby i problemy z zębami u szynszyli

Liszaj obrączkowy

Szynszyle są powszechnymi nosicielami grzybicy - grzybiczej (nie pasożytniczej lub robakowej) infekcji skóry, która powoduje wypadanie włosów i łuszczenie się skóry i która jest przenoszona na ludzi i inne zwierzęta. Często dotyczy skóry uszu, twarzy i nóg; jednak szynszyle mają bardzo gęste futro i mogą przenosić mikroskopijne zarodniki grzybicy na swojej grubej sierści, nie wykazując żadnych oznak. Właściciele, którzy zauważą suchą, łuszczącą się skórę lub łysienie u swoich pupili, powinni je natychmiast zbadać u weterynarza. Weterynarz może zdiagnozować grzybicę, wyhodując zaatakowaną skórę w specjalnych podłożach do hodowli grzybów lub zlecając laboratorium weterynaryjnym przeprowadzenie testów DNA na włosach, aby sprawdzić, czy grzyb jest obecny.

Leczenie polega na dokładnym oczyszczeniu wszystkich obszarów, z którymi szynszyla miała kontakt, aby upewnić się, że nie pozostały żadne zakaźne włosy, które mogłyby ponownie zainfekować chore zwierzę, inne zwierzęta lub ludzi. Lekko dotknięte zwierzęta można leczyć miejscowymi lekami na receptę, nakładanymi na obszary zainfekowanej skóry. Cięższe zwierzęta mogą również wymagać długotrwałego leczenia doustnymi lekami na receptę.

Problemy z futrami

Szynszyle zwykle rozwijają dwa schorzenia, które dotyczą ich futra. Po pierwsze, żucie futra u szynszyli jest częstym problemem behawioralnym, w którym przeżuwają one futro samodzielnie lub swoich kolegów z klatki, przez co sierść wygląda niejednolicie. Włosy wrastające z powrotem w przeżuwane obszary mogą być krótsze i ciemniejsze niż oryginalne futro.

Żucie występuje najczęściej na grzbiecie i ogonie, ale może wystąpić w dowolnym miejscu na ciele. Teorie wyjaśniające, dlaczego szynszyle to robią, obejmują stres, zaburzenia równowagi hormonalnej, niedobory dietetyczne, podstawowe problemy z zębami, nudę, obecność innych (pasożytniczych lub grzybiczych) infekcji skórnych oraz predyspozycje genetyczne. Najszerzej akceptowanym wyjaśnieniem jest to, że żucie futra to zachowanie polegające na przemieszczaniu się w odpowiedzi na stres środowiskowy, na przykład z przepełnionej klatki, obecności agresywnych współtowarzyszy z klatki lub innych drapieżnych zwierząt domowych (takich jak koty i psy), zbyt częstego dotykania lub innych okoliczności wywołujące niepokój.

Weterynarz może zdiagnozować przeżuwanie futra, przeprowadzając dokładne badanie fizykalne i testy skórne, aby wyeliminować obecność infekcji, takich jak grzybica. Należy również zapewnić odpowiednią dietę, aby wykluczyć niedobory żywieniowe. Przyczyna żucia futra może być trudna do ustalenia; leczenie może obejmować eliminację możliwych stresorów poprzez zapewnienie większej klatki, rzadsze zajmowanie się zwierzęciem, usuwanie innych zwierząt domowych lub agresywnych współtowarzyszy z klatki oraz zapewnienie odpowiedniej diety. Pomocne może być również zaoferowanie innych, bardziej odpowiednich rzeczy do żucia, takich jak siano i drewniane zabawki.

Drugim powszechnym problemem futra występującym u szynszyli jest poślizgnięcie się futra. Poślizgnięcie się futra to inna nazwa uwalniania dużej łaty futra w odpowiedzi na chwycenie lub nieostrożne obchodzenie się z nim.

Dzikie szynszyle rozwinęły ten mechanizm, aby uciec przed drapieżnikami, gdy zostaną schwytane. Wypuszczają duże kępki włosów, aby wydostać się z paszczy drapieżnika, gdy drapieżnik je złapie. Przy normalnym zrzucaniu, szynszyle stopniowo tracą niewielkie ilości futra z całego ciała, gdy włosy starzeją się, wypadają i są zastępowane przez nowe włosy rosnące pod spodem. Ten proces jest stopniowy, więc oczywiste łysiny nie są widoczne. Jednak w przypadku zsuwania się futra wypadanie włosów poprzedza traumatyczne wydarzenie, duża ilość włosów odpada na raz, a pozostaje czysta, gładka, łysa plama.

Krótkie, szczeciniaste włosy mogą odrosnąć w łysieniu w ciągu kilku tygodni po zsuwaniu się futra, ale powrót do pełnej, grubej, normalnej sierści może potrwać nawet kilka miesięcy.

Właściciele mogą zapobiec zsuwaniu się futra, nigdy nie chwytając zwierzęcia bezpośrednio za futro lub skórę i zawsze podtrzymując ciało zwierzęcia od spodu klatki piersiowej, brzucha i zadu. Ponadto właściciele nie powinni nigdy pozwalać innym naturalnie drapieżnym zwierzętom, takim jak koty i psy, w pobliżu swoich szynszyli. Te inne zwierzęta mogą być dobroduszne i mieć dobre intencje, niosąc szynszylę w ustach, aby się z nią bawić, ale w rzeczywistości mogą powodować zsuwanie się futra lub gorsze obrażenia.

Związane z

Czy Twoja szynszyla łysieje? Może to być przypadek poślizgnięcia się futra

Udar cieplny

Dzikie szynszyle żyją w Andach, gdzie jest zimno; opracowali grube futro, które utrzymuje je w cieple w chłodnym klimacie. Ale jako zwierzęta domowe szynszyle są bardzo podatne na przegrzanie. Działają najlepiej w temperaturach otoczenia w zakresie 55-70°F i nigdy nie powinny być wystawiane na działanie temperatur powyżej 80°F. Nie radzą sobie również dobrze z wysoką wilgotnością.

Latem lub w ciepłym klimacie powinny być trzymane w klimatyzowanych, suchych pomieszczeniach i nigdy nie powinny być wystawiane na bezpośrednie działanie promieni słonecznych bez dostępu do cienia.

Szynszyla cierpiąca na udar cieplny wydaje się słaba i może ulec załamaniu; będzie musiała być natychmiast leczona przez weterynarza, aby ochłodzić ją płynami wstrzykiwanymi pod skórę, kąpielą gąbkową i bezpośrednim strumieniem powietrza z wentylatora.

Szynszyle z udarem cieplnym muszą być leczone tak szybko, jak to możliwe, w przeciwnym razie grozi im udar, niewydolność narządów, uszkodzenie mózgu, a nawet śmierć.

Związane z

Stres cieplny u szynszyli

Problemy żołądkowo-jelitowe

Problemy żołądkowo-jelitowe (GI) u szynszyli występują wtórnie do innych chorób ogólnoustrojowych i innych stanów powodujących stres lub ból. Szynszyle z chorobą przewodu pokarmowego mogą mieć zmniejszony apetyt, letarg, zmniejszoną lub zerową produkcję stolca, biegunkę, wypadnięcie (wystające poza odbyt) tkankę odbytniczą i wzdęty, wypełniony gazem brzuch. Istnieje kilka przyczyn chorób przewodu pokarmowego u szynszyli, w tym nagła zmiana diety, karmienie nadmiernymi ilościami węglowodanów (zazwyczaj granulkami szynszyli) lub warzywami, reakcja na leczenie antybiotykami, zakażenie pasożytami przewodu pokarmowego i przerost nieprawidłowych bakterii jelitowych lub drożdży. Szynszyle z którymkolwiek z tych znaków powinny zostać jak najszybciej zbadane przez weterynarza.

Weterynarz przeprowadzający diagnostykę choroby przewodu pokarmowego u szynszyli może wykonać badanie stolca pod kątem pasożytów, prześwietlenie jamy brzusznej, kulturę bakteryjną stolca, badanie krwi i USG jamy brzusznej. Gdy lekarz weterynarii określi przyczynę objawów ze strony przewodu pokarmowego u szynszyli, oprócz specyficznego leczenia przyczyny podstawowej, może on zapewnić ogólną opiekę wspomagającą w chorobie przewodu pokarmowego, w tym podawanie płynów podskórnych, karmienie strzykawką, łagodzenie bólu, leczenie antybiotykami i/lub lub leki przeciwdrożdżowe i środki zmniejszające gaz, jak wskazano.

Operacja w nagłych wypadkach może być uzasadniona w przypadkach, gdy szynszyla jest poważnie wzdęta lub połknęła obcy przedmiot, który utrudnia przejście pokarmu przez przewód pokarmowy, ale zwierzęta z tymi stanami są zwykle bardzo osłabione i są słabymi kandydatami do operacji. Wypadanie odbytnicy, często związane z pasożytami przewodu pokarmowego i przerostem nieprawidłowych bakterii lub drożdżaków przewodu pokarmowego, na ogół wymaga operacji.

Związane z

Wzdęcia u szynszyli

Prosta coroczna kontrola weterynaryjna pomaga właścicielom szynszyli na bieżąco informować o profilaktycznej opiece medycznej. Właściciele, którzy są wykształceni na temat powszechnych chorób swoich zwierząt domowych, mają zazwyczaj zdrowsze, szczęśliwsze, dłużej żyjące zwierzęta o lepszej jakości życia.

Związane z

Opieka nad szynszylą: co musisz wiedzieć

6 ciekawostek na temat szynszyli