Rasa Pudla Hipoalergiczna, Zdrowie I Długość życia

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Dostępna w miniaturowych i standardowych odmianach rasa Pudel należy do klasyfikacji niesportowej. Chociaż jego bezpośrednie pochodzenie jest wątpliwe, to Francuzi jako pierwsi wyhodowali jego różne typy. Pierwotnie używany jako pomoc dla łowców kaczek, pudel stał się artystą cyrkowym, częstym zwycięzcą wystaw psów, psem przewodnikiem i kochającym zwierzakiem.

Charakterystyka fizyczna

Pochodzący z pracującej rasy retrieverów, typ ciała pudla jest odzwierciedleniem jego atletycznego korzenia. Pudel o kwadratowych proporcjach ma wdzięczny wygląd i dumny powóz. Jego chód jest sprężysty, lekki i lekki. Sierść jest gęsta, kędzierzawa i szorstka; jeśli jest przewodowy, wisi ciasno. Tradycyjnie spinki (lub fryzury) były używane do celów ozdobnych i funkcjonalnych. Puppy, Continental, English Saddle i Sports to typy dopuszczalnych klipsów dla Show Poodles.

Osobowość i temperament

Standard: Pudel standardowy jest jednym z najbardziej posłusznych i najmądrzejszych psów, który łączy w sobie radosny entuzjazm i ducha przygody. Zachowując miłość do polowań, lubi pływać, biegać i aportować. Chociaż jest nieśmiały wobec obcych, dogaduje się ze znajomymi i bardzo dobrze radzi sobie z dziećmi.

Miniatura: Ten wrażliwy pies jest oddany jednej osobie i początkowo jest nieśmiały wobec obcych. Niektórzy dużo szczekają. Ogólnie są dobre dla psów, innych zwierząt domowych i dzieci. Żywy, zabawny i sympatyczny pudel miniaturowy jest inteligentny, responsywny, chętny do pomocy i posłuszny – co czyni go jednym z najpopularniejszych obecnie psów.

Opieka

Pudle wymagają dużo socjalizacji i interakcji z ludźmi, a także ćwiczeń fizycznych i umysłowych. Krótka i wymagająca sesja zabawy lub posłuszeństwa, oprócz spaceru, jest wymagana codziennie, chociaż pudle nie powinny mieszkać na zewnątrz. Pudle standardowe wymagają większej aktywności fizycznej (np. uwielbiają pływać).

Show Pudle wymagają codziennego szczotkowania włosów, jednak te o krótszej sierści potrzebują tylko cotygodniowego szczotkowania. Podczas linienia sierść pudla nie wypada, ale zostaje uwięziona w sąsiednich włosach, powodując matowienie. Dlatego należy go usunąć za wszelką cenę. Można to zrobić, zabierając pudla na klips (lub strzyżenie) zwierzęcia, co można zrobić raz na cztery do sześciu tygodni.

Zdrowie

Miniaturowy: rasa pudla miniaturowego żyje od 13 do 15 lat i może być podatna na drobne problemy, takie jak włośnica, entropia, dystychiaza, zaćma, jaskra, atrezja przewodu łzowego i poważne problemy, takie jak postępujący zanik siatkówki (PRA), padaczka, Legg Choroba Perthesa i zwichnięcie rzepki. Kamienie moczowe są czasami widywane u tej rasy. W przypadku pudli miniaturowych zaleca się testy oczu, kolan i bioder, podobnie jak testy DNA, które mogą zidentyfikować PRA i chorobę von Willebranda (vWD).

Standard: Pies rasy pudel standardowy żyje od 10 do 13 lat i może cierpieć na poważne schorzenia, takie jak skręt żołądka, choroba Addisona i zapalenie gruczołów łojowych, a także drobne problemy, takie jak dystychiaza, entropia, padaczka, zaćma i dysplazja stawu biodrowego psów (CHD). Testy biopsji oka, bioder, skóry i DNA to tylko niektóre z testów, które można wykorzystać do identyfikacji tych stanów.

Historia i tło

Mówi się, że najwcześniejsi przodkowie pudla to psy z kędzierzawą sierścią z Azji Środkowej, ale jest on również identyfikowany z Francją. Wiele szorstkich psów wodnych jest również związanych z pochodzeniem psa. Najwcześniejszą rasą psów z tej grupy był Barbet, typ psa o kędzierzawej sierści, który widywano na Węgrzech, we Francji i Rosji. Jednak niemiecki szczep psa wywarł maksymalny wpływ na pudla, którego znamy dzisiaj. Niemieckie słowo pudel, oznaczające pluskanie lub kałużę, jest źródłem nazwy pudla i odzwierciedla jego zdolności wodne.

We Francji pies był również nazywany chien canard lub caniche, co wskazuje na jego cechy polowania na kaczki. Dlatego też ze swoich korzeni wodnych i pasterskich stał się doskonałym towarzyszem polowań na wodę. Był również używany jako pies przewodnik, pies stróżujący, pies wojskowy, cyrkowiec i ciągnący wagony dla artystów. Jego płaszcz był przycięty, aby pomóc mu pływać, ale pozostawiono go wystarczająco długo na klatce piersiowej, aby utrzymać ciepło w zimnej wodzie. Niektórzy uważają, że kłęby sierści otaczające czubek ogona i stawy nóg miały na celu ochronę podczas polowania, ale mocniejsze dowody sugerują, że zaczęło się jako ozdoba podczas dni, w których pies występował.

Modne kobiety we Francji nosiły pudle jako eleganckich towarzyszy, podobnie jak francuska arystokracja, czyniąc go oficjalnym psem narodowym. Typowy klip pudla został zaakcentowany we Francji, a hodowcy pudla podjęli wspólne wysiłki, aby udoskonalić mniejsze odmiany. Pod koniec XIX w. na ring wystawowy pojawiły się pudle. Niektóre wczesne psy wystawowe miały sierść sztruksową, która miała długie matowe lub cienkie warkocze, zamiast dobrze wyczesanej sierści. Dzięki temu pudle wyglądały bardzo imponująco. Ale jako styl był trudny do utrzymania i trend zakończył się na początku XX wieku. Wkrótce zastąpiły go bouffant style i stały się modne. Jednak popularność pudla w Stanach Zjednoczonych spadła, a do lat dwudziestych XX wieku w Ameryce Północnej prawie nie było żadnego psa tej rasy. Rasa pudla powróciła z sukcesem po mniej więcej dekadzie, stając się obecnie jednym z najpopularniejszych psów w USA.