Spisu treści:
2025 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2025-01-13 07:17
Znany ze swojego unikalnego czterotaktowego chodu, Paso Fino był wynikiem skrzyżowania hiszpańskich koni Jennet, Barb i andaluzyjskich. To dało Paso Fino płynny chód, inteligencję, żywotność, wytrzymałość i piękną formę.
Charakterystyka fizyczna
Paso Fino to atrakcyjny koń średniej wielkości o małej głowie i szeroko rozstawionych oczach. Jego ramiona są opadające, a kłąb – obszar między łopatkami – jest czysty i różnej długości. Tymczasem nogi Paso Fino są mocne, gładkie i zaakcentowane małymi kopytami. Wiele Paso Finos ma również niezwykle duże grzywy i ogony.
Ku uciesze jeźdźców chód Paso Fino jest niezwykle płynny; ten chód dzieli się na trzy kroki: classico fino, paso largo i paso corto. Classico Fino to powolny ruch do przodu. Paso Largo to najszybsze tempo konia. Paso Corto jest odpowiednikiem kłusa i jest najwdzięczniejszym ze wszystkich kroków.
Osobowość i temperament
Paso Fino to miły i łagodny koń. Jego łagodny temperament sprawia, że jest doskonałym koniem pokazowym, dobrym także do jazdy pod siodło. Paso Fino jest również bardzo lojalny i lubi swojego pana.
Historia i tło
Uważa się, że konie używane w drugiej wyprawie Kolumba do „Nowego Świata” ponad 500 lat temu to konie andaluzyjskie, konie hiszpańskie z Afryki Północnej i jennety hiszpańskie o gładkich chodach (obecnie wymarła rasa). Wieki selektywnej hodowli prowadzonej przez tych, którzy skolonizowali Karaiby i Amerykę Łacińską, dały początek różnym rasom koni znanym ze swojej wytrzymałości, gładkiego chodu i piękna; wśród tych ras jest Paso Fino. Początkowo popularny w Portoryko i Kolumbii, Paso Fino został później sprowadzony do wielu innych krajów Ameryki Łacińskiej, w tym do Dominikany, Aruby i Wenezueli.
Paso Fino opracowany w Portoryko był klasycznym koniem pokazowym, który bardzo przypominał hiszpańskiego Jenneta. Po przywiezieniu ich do Stanów Zjednoczonych z Portoryko w połowie lat 40. hodowcy koni, chcąc ulepszyć Paso Fino, importowali inne podobne wersje z Ameryki Łacińskiej w celu krzyżowania, w wyniku czego powstał nowoczesny amerykański Paso Fino.