Pyton Siatkowy - Pyton Reticulatus Rasa Gadów Hipoalergiczny, Zdrowy I Długowieczny

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Popularne odmiany

Pytony siatkowe, zwane „retykami” lub po prostu „tikami” w skrócie, są podgatunkiem rodziny Pythona i jako takie nie mają żadnych własnych oficjalnie uznanych podgatunków. Mają kilka podgatunków karłowatych: Pyton reticulatus jampeanus i Pyton reticulatus saputrai.

Hodowcy węży wyprodukowali kilka odmian siateczkowych lub morfów, ale większości z tych morfów nie można znaleźć na wolności.

Siatkowy rozmiar Pythona

Pytony siatkowe należą do kategorii „gigantycznych węży” i należą do największych gatunków pytonów na świecie. Biorąc to pod uwagę, nadal ważą mniej niż inne gigantyczne węże o tej samej długości.

W zależności od płci, warunków środowiskowych i konkretnych odmian, retyka może mieć długość od 6 stóp (1,8 m) dla karłowatych samców do 20+ stóp (6+ m) dla dużych samic. Samce osiągają średnio od 10 do 14 stóp (3-4,2 m). Samice osiągają co najmniej 16 stóp (4,8 m) i mogą przekraczać 20 stóp (6 m), a rekordowa długość wynosi 33 stopy (9,9 m). W pełni rozwinięta żeńska retyka może ważyć 250 funtów (ponad 112 kg) lub więcej. Pytony siatkowe rosną szybko i mogą przekroczyć 12 stóp (3,6 m) w ciągu zaledwie dwóch lat przy optymalnych schematach żywienia.

Żywotność siatkowanego Pythona

Pytony siatkowe wyhodowane w niewoli to długowieczne węże; mogą żyć od 12 do 20 lat.

Siatkowy wygląd Pythona

Pytony siatkowe mają złożony wzór kolorystyczny, zaznaczony wzorem rombu lub siodła i czarnym paskiem biegnącym od czubka głowy do czubka ogona. Ich wzory przypominają siatkę, stąd nazwa siatkowana, czyli siatkowaty.

W naturze pytony siatkowe są zazwyczaj oliwkowe, ciemnozielone, czarne, białe i złote. Istnieją również dziesiątki odmian (zwanych morfami) pytona siatkowego, które są wystarczająco piękne, aby zrekompensować ich zły temperament. Niektóre z najpopularniejszych odmian pytona siatkowego to:

Tygrys i Super Tygrys

Odmiany Tiger mają zredukowany wzór, który obejmuje głównie brązowy obszar środkowy grzbietu i różne stopnie pasków. W niektórych przypadkach wąż będzie wykazywał boczne powielenie swojego wzoru. W obu odmianach brakuje części czarnego paska, który znajduje się na głowie normalnej siateczki, a białe plamki na ich bokach są większe i wydłużone. Siatki Super Tiger mają żółtawo-brązowe tło i cienkie czarne paski. Zarówno odmiany Tiger, jak i Super Tiger mają reputację bardzo uległych.

Albinos

Siatkowe pytony albinosy są prawdopodobnie jednymi z najpiękniejszych pytonów na świecie i jednymi z najbardziej poszukiwanych. Istnieją trzy różne odmiany pytonów siatkowych albinosów; są lawendowe, białe i fioletowe. Retics albinosów brakuje części pigmentu, który nadaje im ciemniejszy, zabłocony wygląd i mają różowoczerwone oczy.

Krasnolud

Siatkowane pytony karłowate są obecnie hodowane w tak wielu odmianach i odmianach kolorystycznych, jak ich pełnowymiarowe odpowiedniki. Jednak ich wzrost trwa dłużej i kończą się o kilka stóp krótsze przy pełnym wzroście. Wiele pytonów siatkowanych krasnoludów osiąga mniej niż 8 stóp (2,4 m) długości u samców i 12 stóp (3,6 m) u samic.

Poziom opieki dla siatkowanego Pythona

Pytony siatkowe najlepiej pozostawić ekspertom, chociaż poczyniono wielkie postępy w oswajaniu skądinąd paskudnego zwierzęcia. Dwadzieścia lat temu prawie wszystkie pytony siatkowe zostały zebrane na wolności i sprowadzone z Azji. Miały reputację rosnących dużych i niezwykle wrednych. W dzisiejszych czasach zwiększona liczba pytonów siatkowych została wyhodowana w niewoli i wychowana z piskląt, a wiele z nich stało się tak oswojonych, jak ich kuzyni z pytonów birmańskich.

Siateczkowa dieta Pythona

Podobnie jak w przypadku każdego gigantycznego węża, musisz zabezpieczyć stałe źródło pożywienia przed sprowadzeniem do domu retic. Przyjęty schemat żywienia będzie zależał od tego, czy hodujesz węża do rozmnażania.

Dieta i wymagania żywieniowe dla pytona siatkowego są takie same jak w przypadku pytona birmańskiego o porównywalnej wielkości. Pytony siatkowe są żarłocznymi zjadaczami i zwykle wolą żywą zdobycz od wstępnie zabitych, zamrożonych lub rozmrożonych. Uszkodzenie węża z powodu bojowej zdobyczy jest jednak problemem, dlatego nadal zaleca się unikanie karmienia na żywo, aby zapobiec zranieniu węża.

Wszystkie pytony mają specjalne wyczuwające ciepło narządy zwane pitami, które mogą wykryć najmniejsze zmiany temperatury, więc jeśli masz retic, który niechętnie jedząc, może pomóc nieco wcześniejsze podgrzanie posiłku. Jedną z bezpiecznych metod, która działa na rozgrzanie zdobyczy, jest zabranie torebki, w której zdobycz jest przechowywana, i zanurzenie jej w podgrzanej wodzie na około godzinę (wrząca woda może stopić plastikową torebkę, więc uważaj na temperaturę wody). Jeśli zabierasz zdobycz z zamrożonej, umieść torebkę w ciepłej wodzie na kilka godzin, z talerzem lub kubkiem do kawy na wierzchu, aby była zanurzona. Nigdy nie podgrzewaj ofiary w kuchence mikrofalowej. Kuchenka mikrofalowa raczej ugotuje mięso niż je podgrzeje, a twój wąż albo w ogóle go nie zje, albo może być chory na mięso.

Aby zapobiec otyłości, nie zasilaj swojej siatkówki przez pierwsze 3 lata. Gdy twój wąż się starzeje, zmniejsz schemat karmienia, ponieważ jego wzrost naturalnie spowalnia.

Ile nakarmić swojego Pythona - wiek i rozmiar mają znaczenie

Pisklęce pytony siatkowe powinny być karmione świeżo odstawionymi myszami przez kilka pierwszych posiłków przed przejściem do większych myszy dorosłych. Po tym, jak twój retic zje kilka posiłków dorosłych myszy, możesz wygodnie przejść do tego uniwersalnego schematu karmienia pytona siatkowego:

• Od pisklęcia do 4 stóp (1,2 m): Karm jedną lub dwie myszy odpowiedniej wielkości co 3-4 dni.

  Na 4 stopach (1,2 m) możesz przełączyć się na średnie szczury przed przejściem na większe szczury

• Od 4 stóp (1,2 m) do dojrzałości płciowej (10 stóp [3 m] u samic, 8 stóp [2,4 m] u samców): karmić jedną lub dwie ofiary co 7 dni.

  Przez 6-7 stóp (1,8-2,1 m) przełącz się na 3-funtowe (1,4 kg) króliki, zwiększając rozmiar królika wraz ze wzrostem węża

• Od dojrzałości płciowej (ok. 18 miesięcy) do trzeciego roku życia: raz w tygodniu karmić jednego lub dwa króliki lub drapieżne zwierzęta tej samej wielkości.
• Od trzech lat: Karm od jednego do dwóch królików lub zwierząt drapieżnych co dziesięć do czternastu dni, dostosowując swój harmonogram w zależności od ogólnego wyglądu węża.

Jak bezpiecznie karmić siatkowanego pytona?

Za każdym razem, gdy masz do czynienia z gigantycznym wężem, zaleca się, aby inny dorosły był obecny, aby ci pomóc i zachować czujne oko. Gdy Twój pyton siatkowy ma więcej niż 1,8 m długości, musisz przyjąć kilka nawyków bezpiecznego żywienia, aby zapobiec obrażeniom.

1. Zawsze miej ofiary w zasięgu ręki.
2. Jeśli masz wiele węży, karm tylko jednego węża na obudowę na raz.
3. Podczas usuwania niezjedzonej zdobyczy zawsze używaj haka węża, tarczy, drewnianej deski lub innej solidnej bariery jako bufora między tobą a pytonem.

Wskazówki dotyczące bezpiecznego karmienia

Oprócz przyjęcia bezpiecznych nawyków żywieniowych w celu ochrony siebie, istnieje kilka innych środków ostrożności, które należy podjąć, aby chronić swojego węża:

1. Karmienie wstępnie zabitego pytona jest zawsze najbezpieczniejszą drogą, ponieważ żywa zdobycz może stanowić ryzyko obrażeń, nawet gigantycznych węży. Jeśli karmisz króliki pytonem siatkowym, możesz poprosić dostawcę, aby zabił króliki przy ich zakupie.
2. Duże węże uwielbiają jeść ptactwo – nie ma znaczenia, jakiego rodzaju i nie ma znaczenia, czy jest martwe i surowe, czy żywe i całe. Nawet jeśli nigdy nie usłyszysz skarg od swojego węża, najlepiej zarezerwować kurczaka w ostateczności. Kurczak najlepiej nadaje się do tuczenia retica, który nie chce jeść, lub do przybierania na wadze w ramach kondycjonowania przed rozmnażaniem.

Siatkowe zdrowie Pythona

Posiadanie zdrowego pytona siatkowego zaczyna się od selekcji. Zawsze zaleca się obserwowanie węża w jego naturalnej obudowie przed zakupem, jeśli to możliwe, i kupowanie od uznanego hodowcy węży o dobrej reputacji w społeczności gadów.

Poniżej znajduje się krótkie podsumowanie chorób i zaburzeń pytona siatkowego.

Pasożyty

Jak w przypadku każdego rodzaju węża, pasożyty wewnętrzne i zewnętrzne mogą stanowić problem. Podczas gdy pasożyty wewnętrzne rzadko występują u węży urodzonych i hodowanych w niewoli, pasożyty zewnętrzne, takie jak roztocza, mogą stwarzać problemy, szczególnie poprzez przenoszenie chorób z zakażonych węży na inne węże. Na szczęście roztocza węży nie żyją na innych zwierzętach ani na ludziach - roztocza mogą jednak przyczepiać się do ubrań i skóry ludzi, którzy mieli do czynienia z zarażonym wężem i mogą w ten sposób zostać przeniesione na węże niezainfekowane. Zawsze dokładnie myj ręce i ramiona po kontakcie z wężem, nawet własnym, i zmieniaj ubrania między obsługą węży.

Infekcje dróg oddechowych

Choroby układu oddechowego, zwłaszcza zapalenie płuc, u węży są powszechne, ale w większości przypadków można im zapobiegać, zapewniając odpowiednie gradienty ciepła w środowisku pytona. Pyton siatkowy cierpiący na wczesne stadia zapalenia płuc może świszczący oddech i ma tendencję do unoszenia głowy.

Pytony cierpiące na bardziej zaawansowane stadia chorób układu oddechowego wydzielają z ust i dolnego gardła kiepską substancję. Jeśli zauważysz tę pieniącą się wydzielinę, powinieneś jak najszybciej skontaktować się z weterynarzem egzotycznego gatunku. W wielu przypadkach, jeśli infekcja dróg oddechowych węża zostanie złapana wystarczająco szybko, skuteczne leczenie może być tak proste, jak naprawienie gradientu ciepła w jego obudowie. Niektóre węże mogą wymagać leczenia antybiotykami od weterynarza.

Choroba ciała inkluzyjnego (IBD)

Pytony należą do tej samej rodziny co boa dusiciele, a boa są głównym żywicielem niezwykle poważnej i często śmiertelnej choroby zwanej chorobą ciała inkluzyjnego (IBD).

IBD to retrowirus, który atakuje węże w podobny sposób, w jaki AIDS zaraża ludzi (nie przenosi się ze zwierząt na ludzi). Większość retyków narażonych na działanie wirusa cierpi na bolesną, dramatyczną śmierć, chociaż inne mogą być nosicielami przez lata bez większych objawów. Ekspozycja ma miejsce, gdy zarażone węże dzielą obudowy z niezainfekowanymi wężami podczas hodowli, a jeśli zarażony wąż ma roztocza, a roztocza przenoszą zainfekowane płyny ustrojowe na inne węże.

Jeśli posiadasz wiele węży domowych różnych gatunków, dobrą zasadą jest, aby nigdy nie trzymać boa dusicieli w tych samych klatkach, co pytony.

Popychanie

Jest jedno zachowanie typowe dla pytonów siatkowych, które może prowadzić do problemów zdrowotnych, jeśli nie zostanie zauważone. Retycy mają skłonność do „pchania” i wędrówek, zachowań, które mogą sygnalizować, że obudowa jest zbyt gorąca, wilgotna, mokra, a może po prostu wąż czuje się odsłonięty. Tak czy inaczej, zbyt duże pchanie może spowodować lekkie puchnięcie twarzy węża lub, co gorsza, może spowodować trwałe uszkodzenie twarzy, ust i głowy. Może nawet prowadzić do gnicia jamy ustnej lub ropnia. Jeśli tak się stanie, będziesz musiał cofnąć się o krok i ocenić, dlaczego wąż wędruje i przepycha.

Zachowanie siatkowanego Pythona

Mówi się, że pytony siatkowe są jednymi z najbardziej inteligentnych istniejących węży, ale istnieje taka różnorodność, a gatunek jest tak szeroko rozpowszechniony, że dokonywanie uogólnień może być trudne. Ze względu na ich wielką inteligencję, niektóre pytony siatkowe wykazują pewien stopień rozpoznania i reakcji na swoich właścicieli. Retics może być jednak podatny na ukąszenia, szczególnie gdy jest się z nim obchodzić, dlatego zawsze należy zachować ostrożność – nawet jeśli czujesz, że „poznałeś” swojego węża.

Retics to duże węże, ale mają wystarczająco duży rozmiar, aby umożliwić ruch. Niektórzy właściciele pytonów siatkowych pozwalają swoim gigantycznym wężom wędrować swobodnie po swoich domach, podczas gdy inni są spychani do wybiegów wielkości pokoju. Nie zaleca się, aby mieli swobodny dostęp w domu, w którym przebywają dzieci lub zwierzęta, ale nawet doświadczeni dorośli mogą zostać skrzywdzeni przez swobodnie wędrującego węża.

Materiały eksploatacyjne dla środowiska siatkowanego Pythona

Ustawienie terrarium lub obudowy

Najważniejszym zakupem, jakiego dokonasz dla swojego pytona siatkowego, jest odpowiednia obudowa. Kupowana obudowa powinna być specjalnie zaprojektowana, aby pomieścić gigantyczne węże i musi mieć silny mechanizm blokujący, aby zapobiec ucieczce. Pisklę i retyka niemowlęcia mogą żyć całkiem wygodnie w szklanym terrarium o pojemności 10 lub 20 galonów, zanim przeniosą się do stałego wybiegu. Obudowa dorosłego pytona siatkowego powinna być półtora raza długości węża. W przypadku wszystkich, z wyjątkiem największych siatek, wystarczy obudowa o długości od 6 do 8 stóp. Pytony siatkowe początkowo rosną szybko, ale po kilku latach ich wzrost zmniejszy się, a następnie całkowicie ustanie.

Jeśli chodzi o ściółkę twojego węża – w świecie gadów nazywamy to podłożem – masz opcje, ale ważnym czynnikiem do rozważenia jest to, że powinno być łatwe do czyszczenia i wymiany. Podłoża mogą być wykonane z gazet, wiórów osikowych, ściółki cyprysowej, tektury falistej, a nawet specjalnie utkanego dywanu wężowego. W przypadku dekoracji staraj się również być prosty i łatwy do czyszczenia.

Oddziały i Schroniska

Pamiętaj, pytony siatkowe są ogromny węże i zniszczą wszelkie delikatne dekoracje lub żywe rośliny, które umieścisz w ich obudowach.

Ważną rzeczą dla pytona jest bezpieczna kryjówka, którą można wykonać z dużych kawałków drewna, wydrążonych kłód lub czegokolwiek, co od czasu do czasu zapewnia wężowi odrobinę prywatności. Upewnij się, że kryjówka jest wystarczająco duża, aby wąż mógł się w niej zmieścić. Retycy, którzy czują się wyeksponowani i bezbronni, staną się zestresowani, zaczną wędrować i przepychać się i mogą łatwo zarażać się chorobami z powodu przeciążonego układu odpornościowego lub samookaleczenia.

Ciepło

Węże są organizmami ektotermicznymi, co oznacza, że samoregulują temperaturę swojego ciała w oparciu o zewnętrzne źródła ciepła. W przypadku temperatury obudowy węża musisz zapewnić gradienty ciepła, aby wąż mógł sobie z tym poradzić.

Właściwa obudowa pytona powinna mieć co najmniej jeden gorący punkt, który osiąga temperaturę od 88 do 92 stopni Fahrenheita, przy temperaturze powietrza w ciągu dnia od 80 do 88 stopni Fahrenheita. Ważne jest, aby używać wielu termometrów z odczytami cyfrowymi w całej obudowie, jednego do „gorącego punktu”, jednego do powietrza i jednego do chłodniejszej części klatki. Najlepszą praktyką jest sparowanie termometrów elektronicznych z alarmami, które włączają się, gdy temperatura spada (lub jest zbyt wysoka), w ten sposób możesz mieć pewność, że utrzymana jest odpowiednia temperatura.

W nocy można pozwolić, aby temperatura spadła między 80 a 84 stopni Fahrenheita, o ile jest dostępny obszar do wygrzewania się, z którego może korzystać wąż.

Źródła ciepła

Istnieje wiele różnych rodzajów systemów grzewczych do obudów węży, ale w przypadku gigantycznych węży najlepszą opcją jest użycie koców wieprzowych. Oto krótki przegląd różnych opcji ogrzewania obudowy siatkowanego pytona:

Koce wieprzowe to gigantyczne poduszki grzewcze zamknięte w sztywnym plastiku. Emitują duże powierzchniowe ciepło na dużym obszarze i są sterowane termostatami. Koce dla świń mogą być zamawiane tylko w sklepach specjalizujących się w gadach lub w sklepach z paszą. Bez wątpienia są to najlepsze komercyjnie produkowane urządzenia grzewcze dla dużych gadów.

Grzejniki pokojowe i grzejniki pomieszczeń są świetne, jeśli masz dużą kolekcję węży lub cały pokój poświęcony twojemu wężowi. Ważne jest, aby nie umieszczać grzejnika zbyt blisko klatek i uważać, aby obudowa się nie przegrzała.

Poduszki i taśmy grzewcze Heat to najłatwiejszy sposób na ogrzanie obudów węża, po prostu upewnij się, że masz je podłączone do termostatów i sond temperatury.

Grzejniki ceramiczne mogą być używane jako górne źródła ciepła, ale wymagają odpowiedniej żarówki o mocy i mocnych podstaw ceramicznych, które wytrzymają moc. Plastikowe gniazda mają czasami kartonowe wkładki, które zaczynają się palić już po kilku godzinach. Podobnie jak w przypadku każdego innego źródła ciepła, zawsze używaj termostatów lub reostatów do regulacji i przykryj żarówkę osłoną klatki, aby zapobiec zbyt bliskiemu zbliżeniu się węża do ciepła.

Gorące skały są popularnymi źródłami ciepła, zwłaszcza, że mogą służyć jako ozdoby, ale powinny nie być używane z retykami. Węże mają tendencję do zwijania się wokół gorących skał i mogą się palić.

woda

Naczynie z czystą wodą pitną powinno być przechowywane w obudowie twojego węża. Retics nie wymaga naczynia, które jest wystarczająco duże, aby zanurzyć w nim całe ciało, ale ponieważ uwielbiają pływać, mogą to zrobić, jeśli mają taką możliwość. Przeważnie chcesz, aby naczynie było wystarczająco ciężkie, aby nie można było go łatwo przewrócić. Sprawdzaj wodę co najmniej raz dziennie i codziennie odświeżaj lub wymieniaj naczynie.

Siatkowe siedlisko i historia Pythona

Pyton siatkowy pochodzi z Tajlandii, ale można go znaleźć w całej Azji. Wiele z pierwszych pytonów siatkowych importowanych do USA pochodziło z Tajlandii.

Pytony siatkowe żyją na całym Półwyspie Malezyjskim, w Azji Południowo-Wschodniej oraz na wyspach Filipin i Indonezji. Uwielbiają urządzać swoje domy w lasach deszczowych, lasach i łąkach, a w przeszłości były powszechnie spotykane nawet w najbardziej ruchliwych częściach Bangkoku. W rzeczywistości pytony siatkowe były regularnie znane z jedzenia ptaków, kotów, psów, kurczaków, owiec, świń i innych zwierząt domowych. Zdarzały się rzadkie przypadki wchodzenia pytonów do chat mieszkańców wsi i zjadania małych dzieci, ale są to rzadkie przypadki.

Retycy są również doskonałymi pływakami, dzięki czemu skolonizowali małe wysepki na Filipinach i w Indonezji. Przed 1990 rokiem było prawie niesłychane, aby trzymać lub nawet chcieć pytonów siatkowych jako zwierząt domowych, ponieważ były one tak duże i wredne. Dziś, dzięki wielu pokoleniom hodowli w niewoli, pytony siatkowe są jednymi z najpopularniejszych węży w okolicy.

Ten artykuł został zweryfikowany i zredagowany pod kątem dokładności przez dr Adama Denisha, VMD.