Python - Hypoalergiczna Rasa Gadów Pythonidae, Zdrowie I Długość życia

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Popularne odmiany

Pytony to rodzina olbrzymich, niejadowitych dusicieli, które można znaleźć w Australii, Azji i Afryce. Obecnie opisano 8 rodzajów, 26 gatunków i ponad 50 podgatunków Pythona. Niektóre z najbardziej znanych gatunków pytona to pyton birmański, pyton zielony, pyton diamentowy, pyton pierścieniowy, pyton indyjski (na liście zagrożonych), pyton kulisty i pyton czarnogłowy.

Rozmiar Pythona

Niektóre z największych węży na świecie to pytony. Rozmiar dorosłego pytona może się znacznie różnić w zależności od gatunku, ale aby dać ci wyobrażenie o rozmiarach tych zwierząt, rozważ to: pyton dziecięcy jest uważany za „bardzo mały”, jeśli chodzi o pytony, dorasta do zaledwie 4 stóp długości i pozostaje stosunkowo lekki. Jedynym mniejszym gatunkiem pytona jest pyton Anthill (zwany również pygymy) na wysokości 2 ½ stopy.

Na drugim końcu spektrum znajdziesz pytona siatkowego. Pyton siatkowy jest nie tylko najdłuższym gatunkiem węża na Ziemi, osiągającym długość 33 stóp (10 m) na wolności, ale także jednym z najcięższych, ważącym 350 funtów.

Największym (czyli najdłuższym) wężem na świecie, jak zapisano w Księdze Rekordów Guinnessa, jest 10-letni pyton siatkowany o imieniu Medusa. Medusa jest własnością Full Moon Productions, Inc. i pracuje w Nawiedzonym Domu na Krawędzi Piekła w Kansas City w stanie Missouri. Meduza mierzy aż 7,67 m długości, a do jej utrzymania potrzeba 15 mężczyzn. Znana jest również z jedzenia jelenia w całości.

Żywotność Pythona

Pytony to długowieczny, wytrzymały gatunek; maksymalna średnia długość życia będzie zależeć od gatunku. Średnio, jeśli planujesz zdobyć pytona jako zwierzaka, powinieneś zaplanować zobowiązanie od 15 do 30 lat.

Rekordem najstarszego udokumentowanego węża jest pyton kulisty, który dożył 48 lat. Oto maksymalne zarejestrowane długości życia dla kilku najczęściej hodowanych gatunków pytona:

• Pyton dziecięcy – 25,7 lat
• Pyton krótkoogoniasty sumatrzański – 27,8 lat
• Pyton zielony – 20,6 lat
• Pyton siatkowy – 29,4 lat
• Python dywanowy – 19,6 lat

Wygląd Pythona

Pytony są imponującymi okazami. Od sześciu rzędów ostrych jak brzytwa zębów i niezależnie poruszającej się szczęki po chwytny ogon, który może wystrzelić ¾ ciała węża podczas ataku, pytony są niesamowitymi stworzeniami.

Jak możesz sobie wyobrazić, istnieją setki różnokolorowych i wzorzystych pytonów, od jednolitych (zwanych również bez wzorów) po dwukolorowe, w paski, w pierścienie, nakrapiane, cętkowane, a nawet tęczowe. Pojawienie się wielu pytonów wynika z ich rodzimego regionu geograficznego.

Poziom opieki w Pythonie

Większość ludzi, którzy kupują gigantyczne pytony, po prostu nie powinna. Ze względu na ich ekstremalne rozmiary, wagę, warunki mieszkaniowe i opiekę, pytony powinny być trzymane tylko przez najbardziej zaawansowanych herpetokulturystów. Nawet wtedy musisz zadać sobie pytanie, czy będziesz w stanie zapewnić obfite, stałe źródło pożywienia dla swojego pytona i czy zawsze będziesz mieć kogoś, kto zechce i będzie w stanie pomóc ci przenieść gigantycznego węża, jeśli zajdzie taka potrzeba powstać.

Odpowiedzialni herpetolodzy wiedzą, że drugi doświadczony opiekun powinien zawsze być obecny podczas przenoszenia i/lub karmienia węża dłuższego niż 6 stóp.

Dieta Pythona

Czym karmisz gigantycznego pytona?

Nawet gigantyczne pytony są początkowo małe i urocze, ale szybko rosną i wymagają stałego zaopatrzenia w żywność. Wszystkie pytony, nawet te olbrzymie, są mięsożerne i ucztują na „odpowiednich rozmiarach” ssaków lub ptaków.

Co oznacza „odpowiedni rozmiar”, gdy mówimy o gigantycznych wężach? W przypadku pytonów dziecięcych oznacza to karmienie się kilkoma dorosłymi myszami lub szczeniętami szczurów, ale wraz ze wzrostem pytona rośnie zapotrzebowanie na większe produkty spożywcze. Pytony hodowane w niewoli zjadają szczury o odpowiedniej wielkości, dopóki nie staną się większą ofiarą, taką jak króliki i kurczaki. Szczególnie duże gatunki pytonów potrzebują jeszcze większych zwierząt, takich jak świnie, kozy, świnie i jelenie.

Jedną z dobrych zasad, których należy przestrzegać, jest to, że posiłek pytona powinien wynosić około 10 procent jego masy ciała. Oznacza to, że jeśli masz na rękach 200-funtowego węża, powinieneś karmić go 20-funtowym posiłkiem. Jeśli chodzi o częstotliwość karmienia, wszystko zależy od gatunku pytona, którego masz. Generalnie im większy wąż, tym rzadziej musi jeść.

Jak bezpiecznie karmić swojego Pythona

Kilka wskazówek, jeśli chodzi o bezpieczne karmienie pytona: nie próbuj zajmować się nim podczas jedzenia i zawsze daj mu dużo czasu na strawienie posiłku, zanim się nim zajmie. Dobrą zasadą jest odczekanie co najmniej 24 godzin po tym, jak wąż skończy trawić jedzenie, zanim się nim zajmiesz. W przypadku większych węży odczekaj co najmniej 48 godzin. Jeśli zadzierasz z właśnie zjedzonym wężem, może on wypluć posiłek.

Zdrowie Pythona

Bez względu na rodzaj węża, zawsze istnieje możliwość wystąpienia problemów zdrowotnych. Niektóre gatunki pytonów są bardziej podatne na choroby niż inne, więc przed dokonaniem zakupu zawsze skonsultuj się z renomowanym hodowcą pytonów lub sklepem zoologicznym.

Poniżej znajduje się krótkie podsumowanie chorób i zaburzeń Pythona.

Choroba pęcherzowa i zgnilizna łuskowa (martwicze zapalenie skóry)

Rodzina Pythonidae jest podatna na stan zwany chorobą pęcherzową, a zgnilizna łuskowa często pojawia się wraz z chorobą pęcherzową. Choroba pęcherza występuje głównie z powodu poważnie nieodpowiedniej higieny, a gnicie łusek jest spowodowane załamaniem układu odpornościowego.

Infekcje węży mogą mieć objawy od łagodnego krwotoku po ciężkie pęcherze i owrzodzenia. Rezultat wygląda prawie jak oparzenie chemiczne w postaci pęcherzy, a gojenie może zająć kilka tygodni.

Najczęstsze przyczyny choroby pęcherzowej to siedlisko, które jest zbyt wilgotne i/lub siedlisko bardzo brudne.

Choroba ciała inkluzyjnego

Inclusion Body Disease (IBD) jest poważną i śmiertelną chorobą neurologiczną, która występuje u zwieraczy. Choroba ta występuje głównie u węży z rodziny boa, ale pytony birmańskie są również częstymi nosicielami. Stan, który jest określany jako choroba birmańska (BD), to w rzeczywistości IBD, ale objawy obserwowane u pytonów różnią się w pewnym stopniu od objawów obserwowanych u boa.

Podczas gdy pytony birmańskie są głównymi gatunkami w rodzinie pytonów dotkniętych chorobą birmańską, zaobserwowano je również u pytonów krótkoogoniastych z Borneo, afrykańskich skał i pytonów krwi.

Pytony z IBD często prezentują objawy neurologiczne. Najczęstsze objawy to drżenie, drgawki, utrata wzroku, utrata kontroli nad językiem, przechylanie głowy, nieprawidłowe ułożenie ciała, trzymanie głowy przez długi czas (syndrom patrzenia w gwiazdy), wygięcie głowy i niezdolność do wyprostowania się po odwróceniu do góry nogami na dół. Możesz zauważyć, że wąż dłużej wysuwa język, gdy nim machasz. Można również zaobserwować utratę napięcia mięśniowego w całym ciele, z postępującą utratą funkcji motorycznych. Pytony zwykle nie wykazują takich samych objawów trawiennych, jak boa, jak zwracanie, ale mogą wykazywać oznaki wzdęć i zaparć związanych z utratą funkcji mięśni.

IBD to infekcja retrowirusowa podobna do AIDS. Nie jest zaraźliwa dla ludzi, ale jest wysoce zaraźliwa dla innych węży. Historycznie, Birmańczycy, którzy są narażeni na wirusa, umierają dramatycznie w ciągu kilku tygodni. IBD jest powolną, postępującą chorobą charakteryzującą się nawracającymi atakami infekcji dróg oddechowych, takich jak zapalenie płuc i zaangażowaniem bakterii oportunistycznych.

Niewiele lub nie ma ostatecznych informacji na temat przyczyn lub metod przenoszenia IBD, ale uważa się, że roztocz pospolity Ophionyssus natricis jest jednym z głównych sposobów przenoszenia. Istnieje wiele podobieństw między BD i IBD, ale naukowcy nie są pewni, czy BD jest nowym szczepem retrowirusa, czy czymś nowym.

Niestety, węże dotknięte chorobą mogą być zaraźliwe, zanim pojawią się objawy kliniczne, co naraża wszystkie inne węże, które mają z nimi kontakt. Dlatego wszystkie nowe węże należy poddać kwarantannie przez kilka miesięcy, zanim zostaną dodane do kolekcji. Po pojawieniu się objawów klinicznych, zarażone węże należy natychmiast i ściśle poddać kwarantannie. IBD można do pewnego stopnia leczyć, ale jest nieuleczalne; często jedynym sposobem postępowania jest eutanazja.

Choroby układu oddechowego

Oprócz IBD, choroba układu oddechowego u gadów to kolejny problem, na który należy zwrócić uwagę. Na szczęście większość chorób układu oddechowego gadów jest spowodowana nieodpowiednimi gradientami ciepła lub złymi praktykami hodowlanymi i można je łatwo naprawić.

Jeśli zauważysz, że twój pyton rzęzi podczas oddychania lub wykazuje inne objawy infekcji dróg oddechowych, takie jak trzymanie głowy przez dłuższy czas, sprawdź temperaturę w jego obudowie. Czasami wystarczy więcej ciepła, aby wyleczyć infekcję dróg oddechowych, ale zasięgnij profesjonalnej porady, jeśli twój wąż doświadcza ciężkiego oddychania, wydzieliny z nosa lub utraty apetytu. Przewlekłe zapalenie płuc, które nie reaguje na antybiotyki, może w rzeczywistości być IBD.

Choroby zakaźne i pasożyty

Rodzina Pythonidae jest szczególnie podatna na pasożyty. Inwazja roztoczy na wężach może wyglądać jak wiele białych, czerwonych lub czarnych kropek, które po bliższym przyjrzeniu się poruszają. Roztocza wychodzą w nocy, aby żywić się krwią węży i mogą powodować u węży poważny stres, aw niektórych przypadkach śmierć.

Roztocza dla węży są dokładnie takie jak pchły dla psów i kotów. Roztocza często chowają się w rowkach między łuskami węża na spodzie szczęk pytona kulistego, a także w innych przytulnych miejscach, takich jak oczy i kąciki ust. Oczy zarażonego gada mogą być spuchnięte z powodu roztoczy pod łuskami otaczającymi spektakl.

Pytony z silną inwazją roztoczy często leżą w swoich naczyniach z wodą, próbując je utopić lub poczuć od nich ulgę. Aby pozbyć się plagi roztoczy, musisz wyeliminować je ze swojego pytona i jego obudowy.

Roztocza rozmnażają się w alarmującym tempie. Jeśli nie zostanie to zaznaczone, roztocza mogą spowodować, że twój pyton przestanie jeść; mniejsze pytony są zagrożone śmiercią z powodu ciężkiej anemii z powodu utraty krwi. Oprócz podejrzenia o przenoszenie śmiertelnej infekcji IBD, roztocza podejrzewa się również o przenoszenie wielu innych chorób przenoszonych przez krew. Jeśli zauważysz inwazję roztoczy na swoim wężu, zaleca się dokładne badanie przez doświadczonego weterynarza gadów.

Zachowanie Pythona

Pomimo tego, co mogłeś zobaczyć w filmach i telewizji, pytony jako całość są łagodnymi gigantami. Biorąc to pod uwagę, istnieją wyjątki. Pyton wyhodowany w niewoli, który pochodzi z linii pytonów wyhodowanych w niewoli, będzie prawdopodobnie spokojniejszy i bardziej przystosowany do życia w niewoli niż pisklę dzikiego pytona. Podobnie pisklęta i młode pytony mają tendencję do gryzienia bardziej niż ich dorosłe odpowiedniki. Większość węży uspokoi się przy regularnym obchodzeniu się, ale może być trudno poradzić sobie z gigantycznym wężem, dlatego ważne jest, abyś dokładnie ocenił „osobowość” i temperament pytona, którego kupujesz.

Materiały eksploatacyjne dla środowiska Pythona

Konfiguracja akwarium lub terrarium

Aby zatrzymać członka rodziny Pythonidae, będziesz potrzebować kilku niezbędnych rzeczy, takich jak odpowiednio dobrana obudowa, która jest dobrze wentylowana i ma bezpieczne mechanizmy blokujące, które zapobiegają ucieczkom. Rozmiar twojej obudowy pytona będzie zależeć od gatunku pytona, ale aby dać ci dobry pomysł, wiele odpowiednich obudów pytona zajmuje cały pokój lub co najmniej połowę pokoju. Więc jeśli jesteś przywiązany do utrzymywania pokoju gościnnego dla ludzkich gości, możesz przemyśleć swój wybór węża dla zwierząt.

W przypadku podłoży pytona (ściółki) masz kilka możliwości, ale twoja decyzja powinna zależeć od gatunku pytona, który posiadasz. Niektóre pytony pochodzą z obszarów trawiastych i wolą mieszankę mchów i wiórów drzewnych, podczas gdy inne dobrze sobie radzą z mieszanką wermikulitu, wiórów osikowych i mieszanek opracowanych komercyjnie.

Kiedy trzymasz jakikolwiek rodzaj gigantycznego węża, mądrze jest używać odpływu podłogowego, gdy tylko jest to możliwe, aby ułatwić czyszczenie.

Oddziały i Schroniska

Pytony są ciężkie, ale lubią wspinać się po drzewach, aby zasadzić się na ofiarę. Wielu hodowców nie trzyma żywych roślin w swoich wybiegach, ponieważ pytony z łatwością je niszczą swoją ogromną wagą. Możesz kupić specjalnie wykonane gałęzie i okonie dla pytonów olbrzymich, które utrzymają ich wagę, ale może to nie być konieczne w zależności od wybranego gatunku.

Pytony są dość nieuchwytne na wolności i lubią się ukrywać i zakopywać. Ważne jest, aby zapewnić dziennik lub inną kryjówkę, w której twój pyton może się udać, aby odpocząć, w przeciwnym razie będzie się zestresował i rozwinie problemy zdrowotne. „Nora” powinna być wystarczająco duża, aby wąż mógł się w niej zwinąć.

Ciepło i Światło

Pytony są organizmami zmiennocieplnymi - potrzebują zewnętrznych źródeł ciepła, aby regulować ciepło własnego ciała - wymagają więc zakresu temperatur lub gradientu temperatury w całym środowisku życia, aby mogły regulować temperaturę ciała i łatwiej trawić posiłki.

Każda gigantyczna obudowa węża wymaga wielu termometrów elektronicznych, z ich bolcami czujnika rozmieszczonymi strategicznie. Niektórzy herpetolodzy opowiadają się za opalarką laserową, aby można było monitorować temperaturę w różnych częściach środowiska. Grzejniki pokojowe i grzejniki przenośne mogą być używane do utrzymania odpowiedniej temperatury, ale nigdy nie powinny być umieszczane wewnątrz obudowy.

Jedną z najlepszych opcji ogrzewania gigantycznej obudowy węża jest ogrzewanie podłogowe. Na szczęście istnieje duży wybór komercyjnie produkowanych podgrzewaczy zbiorników / pod-obudów, stworzonych specjalnie dla dużych gadów. „Koce dla świń” to bez wątpienia najlepsze komercyjnie produkowane urządzenia grzewcze dla dużych gadów. To gigantyczne poduszki grzewcze zamknięte w sztywnym plastiku; emitują duże ciepło powierzchniowe na dużym obszarze i są sterowane termostatami. Koce dla świń mogą być zamawiane tylko w sklepach specjalizujących się w gadach lub w sklepach z paszą.

Innym elementem zapewniającym gradienty temperatury jest chłodny obszar obudowy, w którym pyton może uciec, aby zrobić sobie przerwę. Dokładne wymagania dotyczące temperatury różnią się w zależności od gatunku pytona i kilku innych czynników, takich jak lokalizacja ogrodzenia itp.

Pytony nie wymagają oświetlenia o pełnym spektrum, które robią inne gady, takie jak żółwie i jaszczurki, ale mogą być używane przez pewien czas, aby poprawić naturalne piękno i kolorystykę węża.

Wilgotność (wilgotność powietrza)

Pytony wymagają wilgotności, której dokładny poziom zależy od gatunku. Funkcje, takie jak baseny kąpielowe, mogą pomóc w osiągnięciu pewnego poziomu wilgotności w obudowie, ale zawsze powinien być obecny higrometr, aby zapewnić utrzymanie odpowiedniego poziomu. Oprócz higrometru,

woda

Pytony lubią moczyć się i kąpać, więc jeśli masz miejsce na dodanie stawu lub basenu z wężami, jest to idealne rozwiązanie.

Pytony poruszają się wolno, jak można się spodziewać po gigantycznych wężach, ale są całkiem niezłymi pływakami. W naturze pytony używają wody, aby utrzymać swoją ogromną wagę; w niewoli lubią kąpać się i moczyć. Utrzymanie basenu lub stawu w wybiegu pytona jest dobrym pomysłem, ale może być kłopotliwe, ponieważ wiadomo, że wypróżniają się w miskach z wodą.

Siedlisko i historia Pythona

Pytony z pewnością krążą, jeśli chodzi o gigantyczne węże. Rodzina węży Pythonidae obejmuje cztery kontynenty, choć pochodzi tylko z trzech krajów: Azji, Australii i Afryki. Niektóre gatunki zaatakowały obszary dzikiej przyrody w Ameryce Północnej, takie jak kryzys środowiskowy występujący w południowej Florydzie, ale nie są rodzime dla tych regionów.

Różne podgatunki pytonów żyją w różnych środowiskach. Istnieją pytony wodne, pytony drzewne (nadrzewne), pytony, które uwielbiają suche pustynie, i pytony, które nazywają swoim domem tropikalne rzeki i bagna.

Jak więc dokładnie gatunek gigantycznego węża, takiego jak pyton birmański, przedostał się przez Ocean Spokojny na południe Ameryki, a konkretnie na południe Florydy? Jednym ze sposobów, w jaki to się stało, jest to, że przytłoczeni właściciele zwierząt domowych celowo wypuszczali swoje pytony do Parku Narodowego Everglades, bez wątpienia wierząc, że robią najlepiej dla swoich żarłocznych zwierząt. Zdarzały się też przypadkowe wydania. Kiedy huragan Andrew wylądował w 1992 roku, wiele ogrodów zoologicznych, lęgowisk i ostoi dzikiej przyrody zostało zniszczonych, co umożliwiło ucieczkę dużej liczbie zwierząt. Pytony, które zostały wypuszczone, rozwijały się w naturalnym środowisku wodnym i przy niewielkiej liczbie naturalnych drapieżników utrzymujących populację w ryzach, od tego czasu utworzyły dużą populację, która nadal rośnie.

Ta epidemia pytona birmańskiego powoduje poważne problemy w ekosystemie południowej Florydy, ponieważ Birmańczycy są gatunkiem inwazyjnym, który żywi się młodymi krokodylami, ptakami, małymi ssakami (niektóre z nich są już zagrożone), takimi jak króliki błotne, rysie, szopy pracze, oposy i lisy. Istnieje uzasadniona obawa, że pytony birmańskie wkrótce będą polować na niektóre rodzime gatunki, takie jak króliki błotne, które wyginą. Znane są również ataki na znacznie większe zwierzęta. W 2006 roku badacze dzikiej przyrody na Florydzie znaleźli czterometrowego Birmańczyka, który zmarł podczas próby połknięcia 6-metrowego aligatora, który również zmarł.

Komisja Ochrony Ryb i Dzikiej Przyrody na Florydzie zareagowała, organizując coroczne programy usuwania węży w celu wyeliminowania liczby pytonów i innych inwazyjnych gatunków gadów, a także wydając pozwolenia na polowanie kwalifikującym się kandydatom. Jednak pytony birmańskie z powodzeniem ukrywały się w neutralnych odcieniach Everglades, które tak bardzo pasują do ich własnej skóry. Spośród tysięcy, które, jak się uważa, żyją w Everglades na Florydzie, liczba pytonów łapanych przez traperów i myśliwych wynosi tylko setki każdego roku.

Z drugiej strony, pytony były od wieków bardzo poszukiwane i polowane, aby służyć jako pożywienie, dla ich cennej skóry i do wykorzystania w różnych lokalnych środkach medycznych. Ta nadmierna eksploatacja spowodowała umieszczenie niektórych gatunków i podgatunków na liście gatunków zagrożonych, a mianowicie pytona indyjskiego i pytona birmańskiego. Pomimo tego, że pyton birmański jest wymieniony jako chroniony w Hongkongu, Chinach i Tajlandii, nadal jest szeroko i nielegalnie polowany.

Ten artykuł został zweryfikowany i zredagowany pod kątem dokładności przez dr Adama Denisha, VMD.