DNA Orangutana Zwiększa Szanse Na Przeżycie: Badanie

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

PARIS – Orangutany są znacznie bardziej zróżnicowane genetycznie niż sądzono, odkrycie, które może pomóc w ich przetrwaniu, twierdzą naukowcy, przeprowadzając pierwszą pełną analizę DNA krytycznie zagrożonej małpy.

Badanie, opublikowane w czwartek w czasopiśmie naukowym Nature, ujawnia również, że orangutan – „człowiek lasu” – prawie nie ewoluował przez ostatnie 15 milionów lat, w przeciwieństwie do Homo sapiens i jego najbliższego kuzyna, szympansa..

Kiedyś szeroko rozpowszechnione w Azji Południowo-Wschodniej, tylko dwie populacje inteligentnej małpy zamieszkującej drzewa pozostają na wolności, obie na wyspach w Indonezji.

Według danych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN) wylesianie i polowania na Sumatrze zredukowały niegdyś silną społeczność do około 7 000 osobników na Borneo zamieszkuje około 40 000 do 50 000 osobników.

Te dwie grupy podzieliły się genetycznie około 400 000 lat temu, znacznie później niż kiedyś sądzono, i dziś stanowią odrębne, choć blisko spokrewnione gatunki, Pongo abelii (Sumatra) i Pongo pygmaeus (Borneo).

Międzynarodowe konsorcjum ponad 30 naukowców odkodowało pełną sekwencję genomową samicy orangutana sumatrzańskiego o pseudonimie Susie.

Następnie ukończyli sekwencje sumaryczne 10 dodatkowych dorosłych, po 5 z każdej populacji.

„Odkryliśmy, że przeciętny orangutan jest bardziej zróżnicowany – pod względem genetycznym – niż przeciętny człowiek” – powiedział główny autor Devin Locke, genetyk ewolucyjny z Washington University w Missouri.

Powiedział, że genomy ludzkie i orangutanów pokrywają się w około 97 procentach, w porównaniu do 99 procent w przypadku ludzi i szympansów.

Ale wielkim zaskoczeniem było to, że znacznie mniejsza populacja sumatrzańska wykazywała większą zmienność w swoim DNA niż jej bliski kuzyn na Borneo.

Choć zdumiewający, naukowcy stwierdzili, że może to zwiększyć szanse gatunku na przetrwanie.

„Ich zmienność genetyczna to dobra wiadomość, ponieważ na dłuższą metę pozwala im utrzymać zdrową populację” i pomoże w kształtowaniu działań ochronnych, powiedział współautor Jeffrey Rogers, profesor w Baylor College of Medicine.

Ostatecznie jednak los tej wielkiej małpy - której zachowanie i ospały wyraz twarzy może być czasami niesamowicie ludzki - będzie zależał od naszego zarządzania środowiskiem, powiedział.

„Jeśli las zniknie, zmienność genetyczna nie będzie miała znaczenia – siedlisko jest absolutnie niezbędne” – powiedział. „Jeżeli przez następne 30 lat będzie tak dalej, nie będziemy mieć orangutanów na wolności”.

Naukowcy byli również zdumieni trwałą stabilnością genomu orangutana, który, jak się wydaje, zmienił się bardzo niewiele od czasu, gdy wszedł na odrębną ścieżkę ewolucyjną.

Oznacza to, że gatunek jest genetycznie bliższy wspólnemu przodkowi, od którego przypuszcza się, że wywodzą się wszystkie małpy człekokształtne, jakieś 14 do 16 milionów lat temu.

Jedną z możliwych wskazówek na temat braku zmian strukturalnych w DNA orangutana jest względny brak, w porównaniu z ludźmi, charakterystycznych fragmentów kodu genetycznego znanych jako „Alu”.

Te krótkie odcinki DNA stanowią około 10 procent ludzkiego genomu – liczącego około 5000 – i mogą pojawiać się w nieprzewidywalnych miejscach, tworząc nowe mutacje, z których niektóre utrzymują się.

„W genomie orangutana znaleźliśmy tylko 250 nowych kopii Alu na przestrzeni 15 milionów lat” – powiedział Locke.

Orangutany to jedyne małpy człekokształtne żyjące głównie na drzewach. Na wolności mogą żyć od 35 do 45 lat, a w niewoli dodatkowe 10 lat.

Samice rodzą średnio co osiem lat najdłuższy okres międzyporodowy wśród ssaków.

Wcześniejsze badania wykazały, że małpy człekokształtne są nie tylko biegle w wytwarzaniu i używaniu narzędzi, ale są zdolne do uczenia się kulturowego, od dawna uważanego za cechę wyłącznie ludzką.