Pestycydy Szkodzące Pszczołom Uderzają Również W Populacje Ptaków

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

PARIS, (AFP) – Podejrzewane już o zabijanie pszczół, tak zwane „neoniczne” pestycydy wpływają również na populacje ptaków, prawdopodobnie poprzez eliminację owadów, którymi się żywią, jak podało w środę holenderskie badanie.

Nowy artykuł pojawia się kilka tygodni po tym, jak międzynarodowy panel 29 ekspertów odkrył, że ptaki, motyle, robaki i ryby są uszkadzane przez insektycydy neonikotynoidowe, chociaż szczegóły tego wpływu były pobieżne.

Badając obszary Holandii, gdzie wody powierzchniowe miały wysokie stężenie jednego z takich związków chemicznych, imidachloprydu, odkryto, że populacja 15 gatunków ptaków spadała o 3,5 procent rocznie w porównaniu do miejsc, w których poziom pestycydów był znacznie niższy.

Spadek, monitorowany od 2003 do 2010 roku, zbiegł się w czasie z rosnącym użyciem imidachloprydu, zauważono w badaniu przeprowadzonym przez Caspara Hallmanna z Radboud University w Nijmegen.

Zgodnie z oficjalnymi danymi, roczne stosowanie tego neonikotynoidu, zatwierdzonego w Holandii w 1994 r., wzrosło ponad dziewięciokrotnie do 2004 r. Stwierdzono, że znaczna część chemikaliów została rozpylona w nadmiernych stężeniach.

Autorzy sugerowali, że niszcząc owady – kluczowe źródło pożywienia w okresie lęgowym – wpłynęło to na zdolność ptaków do reprodukcji, ostrzegając, że nie można wykluczyć innych przyczyn.

Dziewięć z 15 monitorowanych gatunków ptaków to wyłącznie owadożerne.

„Przyszłe prawodawstwo powinno uwzględniać potencjalny kaskadowy wpływ neonikotynoidów na ekosystemy”.

Neoniki są szeroko stosowane do zaprawiania nasion roślin uprawnych. Są przeznaczone do wchłaniania przez rosnącą sadzonkę i są toksyczne dla układu nerwowego szkodników przeżuwających plony.

W komentarzu opublikowanym przez Nature, Dave Goulson, biolog z brytyjskiego Uniwersytetu Sussex, powiedział, że neonikotynoidy mogą mieć długofalowy wpływ na populacje owadów.

Powiedział, że tylko około pięć procent aktywnego składnika pestycydu jest faktycznie wchłaniane przez rośliny uprawne.

Większość pozostałych przedostaje się do gleby i wody glebowej, gdzie może utrzymywać się przez miesiące, a nawet lata – spadek stężenia o połowę może zająć ponad 1000 dni.

W rezultacie chemikalia gromadzą się z czasem, jeśli pola są opryskiwane sezonowo lub co roku, powiedział.

Substancja chemiczna może również zostać wchłonięta przez korzenie żywopłotów i kolejne rośliny uprawne, a także zostać wypłukana z gleby do jezior, kanałów i rzek, gdzie może wpływać na owady wodne, pokarm dla ptaków i ryb, powiedział Goulson.

Zobaczył proces podobny do DDT, znanego pestycydu, którego szkodliwość dla środowiska wyszła na pierwszy plan w 1962 roku dzięki śledztwu Rachel Carson „Cicha wiosna”.

Debata na temat neonów szalała od końca lat 90., kiedy francuscy pszczelarze obwiniali ich o upadek kolonii pszczół miodnych.

W 2013 r. Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) ogłosił, że pestycydy neonowe stanowią „niedopuszczalne ryzyko” dla pszczół.

Po tym nastąpiło głosowanie Unii Europejskiej za dwuletnim moratorium na stosowanie trzech powszechnie stosowanych chemikaliów neonowych w kwitnących uprawach, które odwiedzają pszczoły.

Jednak środek nie dotyczy jęczmienia i pszenicy, ani nie obejmuje pestycydów stosowanych w ogrodach lub miejscach publicznych.

W zeszłym miesiącu Biały Dom zlecił amerykańskiej Agencji Ochrony Środowiska (EPA) przeprowadzenie własnego przeglądu wpływu neonikotynoidów na pszczoły.