Choroba Nerek Spowodowana Wieloma Torbielami U Kotów

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Zespół policystycznych nerek u kotów

Kiedy duże fragmenty miąższu nerki kota – funkcjonalnej tkanki nerek zwierzęcia, która jest normalnie zróżnicowana – są przemieszczone przez liczne cysty, stan chorobowy określa się jako wielotorbielowatość nerek.

Torbiel jest zamkniętym workiem, który może być wypełniony powietrzem, płynem lub materiałem półstałym. Torbiele nerkowe (zamknięty worek, który może być wypełniony powietrzem, płynem lub materiałem półstałym) rozwijają się w istniejących nefronach (funkcjonalnych komórkach filtrujących tkanki nerki) oraz w przewodach zbiorczych narządu. Niezmiennie choroba dotyczy obu nerek kota.

Chociaż wielotorbielowatość nerek zwykle nie zagraża bezpośrednio życiu, należy ją leczyć jak najwcześniej, aby zapobiec progresji torbieli i rozwojowi wtórnego zakażenia bakteryjnego, które może prowadzić do sepsy, czyli obecności we krwi toksycznych organizmów wytwarzających ropę..

Zarówno psy, jak i koty mogą rozwinąć policystyczną chorobę nerek, przy czym niektóre rasy są bardziej podatne niż inne. Persy i inne rasy kotów spokrewnionych z Persami, w tym koty himalajskie i szkockie, są dotknięte częściej niż inne rasy.

Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o tym, jak ta choroba wpływa na psy, odwiedź tę stronę w bibliotece zdrowia PetMD.

Objawy i typy

Zespół policystycznych nerek może być trudny do wykrycia na początkowych etapach. Torbiele często pozostają niewykryte, dopóki nie staną się wystarczająco duże i liczne, aby przyczynić się do niewydolności nerek lub powiększenia brzucha. Większość kotów nie wykazuje żadnych objawów w początkowych stadiach powstawania i wzrostu torbieli.

Gdy choroba postępuje, można wykryć guzowate (grudkowate) nerki. Odkrywa się to podczas palpacji brzucha, w której mięśnie brzucha drgają w niekontrolowany sposób.

Większość torbieli nerkowych nie jest bolesna, więc kot może nie odczuwać żadnego dyskomfortu, ale wtórna infekcja związana z torbielami może powodować późniejszy dyskomfort.

Przyczyny

Wiadomo, że wielotorbielowatość nerek jest chorobą dziedziczną u kotów perskich. Oczywiście choroba nie ogranicza się do tej rasy, ponieważ podatne są na nią również inne rasy kotów.

Oprócz tego jednego znanego czynnika genetycznego, dokładne bodźce dla torbieli nerek nie są dokładnie znane. Wydaje się, że na rozwój tej choroby mają również wpływ czynniki środowiskowe i endogenne.

Uważa się, że związki endogenne przyczyniają się do rozwoju torbieli obejmują hormon przytarczyc (hormon wydzielany przez hormony przytarczyc układu hormonalnego) i wazopresynę (hormon peptydowy syntetyzowany w obszarze podwzgórza mózgu).

Diagnoza

Jedną z procedur diagnostycznych, którą można zastosować w przypadku podejrzenia policystycznej choroby nerek, jest ocena płynów za pomocą cienkoigłowych aspiratów nerki kota (w której płyn jest usuwany za pomocą igły), co może pomóc w określeniu pochodzenia torbieli.

Dodatkowe procedury diagnostyczne, które mogą być wymagane, to USG jamy brzusznej, które mogą ujawnić obecność torbieli w niektórych narządach, badanie moczu oraz badanie płynu torbielowatego. Można przeprowadzić hodowlę bakteryjną płynów cystowych w celu ustalenia, czy rozwinęła się infekcja wtórna i czy wymaga leczenia. Może również występować nadciśnienie lub wysokie ciśnienie krwi.

Jeśli wielotorbielowatość nerek nie jest przyczyną objawów kota, alternatywne diagnozy mogą obejmować nienaturalny wzrost komórek, taki jak guz nerki, niewydolność nerek i wiele innych torbielowatych chorób nerek.

Leczenie

Eliminacja torbieli nerkowych nie jest obecnie możliwa, dlatego leczenie często ogranicza się do minimalizacji skutków powstawania torbieli, takich jak infekcja nerek. Okresowe usuwanie płynu z dużych torbieli nerek za pomocą igły (proces znany jako aspiracja) może być stosowany w celu zminimalizowania bólu i zmniejszenia objętości torbieli, a wiele leków może zostać przepisanych w celu radzenia sobie z objawami i wtórnymi powikłaniami, takimi jak infekcja bakteryjna.

Życie i zarządzanie

Koty z zespołem policystycznych nerek powinny być monitorowane co dwa do sześciu miesięcy pod kątem chorób towarzyszących, takich jak infekcja nerek, niewydolność nerek i zwiększony ból. Jeśli infekcja bakteryjna i związana z nią posocznica (obecność ropnych i toksycznych organizmów we krwi) nie wystąpi, rokowanie krótkoterminowe jest korzystne – nawet bez leczenia.

Długoterminowe rokowanie dla kotów z zespołem policystycznych chorób nerek zwykle zależy od ciężkości choroby i późniejszej progresji do niewydolności nerek.

Zapobieganie

Ponieważ dokładna przyczyna policystycznej choroby nerek jest nieznana, nie ma konkretnych środków zapobiegawczych, które można by podjąć. Zwalczenie choroby poprzez selektywną hodowlę nie dotkniętych kotów jest prawie niemożliwe, ponieważ dotkniętych jest prawie 40 procent Persów. Ponadto selektywna hodowla może zmniejszyć różnorodność genetyczną, zwiększając w ten sposób częstotliwość innych niechcianych cech dziedzicznych u tych ras.

Właściciele ras perskich i spokrewnionych powinni znać objawy zespołu policystycznych nerek, aby można było podjąć proaktywne podejście.