Ucieczka Z Domu I Znakowanie Terytorium U Psów

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Zachowanie podczas znakowania i roamingu

Psy komunikują się ze sobą na wiele sposobów. Jednym ze sposobów, w jaki korzystają, jest zapach lub zapach. Mocz i kał każdego psa mają niepowtarzalny zapach. Kiedy psy oddają mocz lub kał w określonych miejscach (oznaczenie terytorium), komunikują się z innymi psami, które mogą pojawić się później. Te pachnące liście działają jak wiadomości dla innych psów, które się pojawiają, informując je, który pies był na określonym obszarze i że ten pies zadeklarował ten obszar jako swoje terytorium. Psy najpierw zaczynają to oznakowanie terytorialne, gdy stają się dojrzałe. W przypadku samców ma miejsce w okresie dojrzewania, au suczek w okresie pierwszego rui. Kiedy psy osiągają dojrzałość płciową, częściej opuszczają dom. Nazywa się to roamingiem. Psy będą wędrować, aby znaleźć partnerów, zbadać i oznaczyć swoje terytorium. Psy, które nie zostały wykastrowane lub wykastrowane, częściej wędrują i zaznaczają terytorium niż psy, które zostały wykastrowane lub wykastrowane.

Objawy i typy

• Cechowanie

  • Pies oddaje mocz lub kał w określonym miejscu, które wybrał
  • Właściciel może nie zatwierdzić wybranego obszaru
  • Może wystąpić na poziomej powierzchni, takiej jak ziemia
  • Może występować na pionowej lub pionowej powierzchni, takiej jak ściana lub krzak

• Roaming

  Wędrując z dala od domu

Przyczyny

• Może być normalnym zachowaniem lub może być spowodowane inną chorobą
• Zmiana poziomu hormonów sprawia, że psy są bardziej skłonne do zaznaczania i wędrowania
• Psy uczą się znakowania i zachowania wędrującego od innych zwierząt lub poprzez zachowanie instynktowne

• Cechowanie

  • Potrzeba zdefiniowania terytorium
  • Konieczność porozumiewania się z innymi psami
  • Infekcja pęcherza moczowego
  • Niepokój
  • Biegunka
  • Zaparcie
  • Choroby worków odbytu (gruczoły zapachowe w pobliżu odbytu)

• Roaming

  • Chęć odkrywania terytorium
  • Potrzeba znalezienia partnera (samica może być w rui lub pies może podążać za zapachem samicy w rui)
  • Potrzeba znalezienia innych psów do zabawy
  • Potrzeba więcej jedzenia
  • Konieczność zaznaczenia terytorium
  • Strach (fobia)
  • Lęk separacyjny

Diagnoza

Będziesz musiał przedstawić pełną historię medyczną i behawioralną prowadzącą do początku oznakowania psa i zachowania wędrującego. Wraz z dokładnym badaniem fizykalnym lekarz weterynarii zleci standardowe badania: pełną morfologię krwi, profil biochemiczny i analizę moczu. Testy te pomogą lekarzowi ustalić, czy istnieje jakiś stan chorobowy, taki jak infekcja pęcherza, który może powodować objawy u psa. Dalsze testy mogą obejmować badanie tarczycy krwi, aby upewnić się, że poziom tarczycy u psa jest prawidłowy, oraz testy kału (kału) w celu wykluczenia pasożytów jelitowych lub niedoboru składników odżywczych.

Jeśli analiza moczu wykaże, że twój pies ma infekcję pęcherza, twój weterynarz może zlecić posiew moczu i prześwietlenia pęcherza twojego psa. Kultura pokaże dokładnie, jakie bakterie powodują infekcję pęcherza, a zdjęcia rentgenowskie pokażą obecność kamieni pęcherza lub innych problemów z pęcherzem, które mogą powodować infekcję pęcherza.

Jeśli masz sukę, która nie jest sterylizowana, weterynarz może również wykonać cytologię pochwy, analizę laboratoryjną komórek w pochwie, aby można było określić etap rui (ciepło), w którym się znajduje. Jeśli wszystkie te testy powrócą do normy, u Twojego psa zostanie zdiagnozowany problem behawioralny.

Leczenie

Jeśli zostanie wykryty problem medyczny, który powoduje, że Twój pies nadmiernie zaznacza terytorium lub oddala się od domu, ten problem zostanie najpierw rozwiązany. Samo to może pomóc w zmniejszeniu niektórych zachowań. Jeśli twój pies nie jest sterylizowany lub kastrowany, twój weterynarz zaleci kastrację lub kastrację, chyba że planujesz rozmnażać swojego psa. Często pomaga to zmniejszyć zachowanie roamingu i znakowania. Jeśli u Twojego psa zdiagnozowano problem behawioralny, weterynarz pomoże Ci przeprowadzić plan zmiany tego zachowania (terapia modyfikująca zachowanie). Ten plan zazwyczaj obejmuje zmiany w codziennej rutynie z psem.

Jeśli masz problem z wędrującym psem, możesz zwiększyć ilość ćwiczeń, które Twój pies wykonuje każdego dnia. Zabawa z psem kilka razy dziennie i wyprowadzanie go codziennie na smyczy może wydać dużo energii i zapobiec fizycznej frustracji psa. Najlepiej byłoby bezpiecznie ogrodzone podwórko, na którym twój pies może się bawić, ale jeśli nie możesz tego zapewnić i doszedłeś do wniosku, że twój pies nie radzi sobie dobrze w domu przez dłuższy czas, możesz umieścić swojego psa w „piesiej przedszkolu”, przynajmniej od czasu do czasu, aby Twój pies mógł odpocząć od codziennego oczekiwania na Twój powrót do domu. Przedszkola dla psów często mają duże przestrzenie, w których psy mogą się bawić, co może pomóc w zwiększeniu poziomu aktywności Twojego psa i dać mu ujście do wykorzystania energii. Jeśli Twoje zwierzę wędruje z powodu lęku separacyjnego lub strachu, Twój weterynarz pomoże Ci opracować program treningu behawioralnego, który pomoże Twojemu psu radzić sobie z lękiem. W niektórych przypadkach konieczne mogą być leki, które pomogą psu uspokoić się i przezwyciężyć ten problem.

Jeśli Twój pies ma problem ze znakowaniem, może pomóc trzymać inne zwierzęta z dala od Twojego domu i podwórka. Jeśli Twój pies oddawał mocz lub kał w Twoim domu, ważne jest, aby dokładnie wyczyścić te obszary specjalnym środkiem czyszczącym, który dokładnie usunie nieprzyjemny zapach. Po oczyszczeniu nie należy wpuszczać psa ponownie do tych obszarów, dopóki nie rozpocznie się trening behawioralny. Inną opcją jest użycie syntetycznych feromonów zwierzęcych w domu, aby zniechęcić psa do znakowania. Te stworzone przez człowieka wersje naturalnych zapachów psów sprawią, że Twój pies pomyśli, że terytorium zostało już oznaczone i nie oznaczy ich ponownie moczem. Twój weterynarz może ci powiedzieć więcej o tej i innych opcjach, które powstrzymają zachowanie psa.

Życie i zarządzanie

Kiedy po raz pierwszy zaczniesz terapię modyfikacji behawioralnej, twój weterynarz będzie chciał regularnie sprawdzać twoje postępy. Ma to na celu rozwiązanie wszelkich problemów, które mogły się pojawić i upewnienie się, że Ty i Twój pies dobrze sobie radzicie z zaplanowaną terapią. Jeśli Twój pies przyjmuje leki przeciwlękowe, będziesz musiał wrócić do gabinetu weterynarza, aby sprawdzić pełną morfologię krwi i poziomy biochemii, aby upewnić się, że lek nie uszkadza żadnego z narządów wewnętrznych Twojego psa.

Ponieważ znakowanie i wędrowanie są normalnymi zachowaniami psów, ich zmiana i całkowite zaprzestanie może zająć trochę czasu. Twoje zaangażowanie w trening behawioralny będzie kluczowym wyznacznikiem pomyślnego wyniku. Pamiętaj o tym, jak ważne jest wyszkolenie psa, aby nie podążał za tą instynktowną potrzebą: podczas wędrówki pies może walczyć z psem, może zostać potrącony przez samochód lub może zostać zraniony lub skradziony przez ludzi, którzy na niego trafią.

Z najczęstszych powodów, dla których ludzie oddają swoje psy do schronisk dla zwierząt, oddawanie moczu lub kału w domu i częste uciekanie, są dwa bardzo niepokojące. Stres, jaki te zachowania wnoszą do domu, sprawia, że trening behawioralny mający na celu ich wyeliminowanie jest bardzo ważny. Bądź cierpliwy wobec swojego psa i używaj dużo pozytywnego wzmocnienia, gdy uczy się on lepiej dla Ciebie zachowywać.

Niezależnie od tego, jaki plan leczenia wymyślicie z weterynarzem, jest to plan, którego należy konsekwentnie przestrzegać przez resztę życia psa. Dzięki temu Twój pies nie powróci do niewłaściwego zachowania. Jeśli Twój pies jest leczony z powodu lęku, może być konieczne przyjmowanie leków przez długi czas. Niektóre psy mogą w końcu zostać odstawione od leków, podczas gdy inne mogą nie być tak łatwo rozwiązane.

Zapobieganie

Spryskiwanie samic psów przed ich pierwszym cyklem rui oraz sterylizacja samców przed osiągnięciem dojrzałości płciowej może zapobiec wielu wątpliwym zachowaniom. Upewnienie się, że Twój pies ma dużo codziennej aktywności, jest niezbędne dla jego zdrowia fizycznego i psychicznego.