Koronawirus U Kotów

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

UWAGA: ten artykuł NIE dotyczy COVID-19, nowego koronawirusa rozprzestrzeniającego się przez ludzi. Więcej informacji znajdziesz w artykule na temat COVID-19

Zakaźne zapalenie otrzewnej kotów (FIP) u kotów

Zakaźne zapalenie otrzewnej kotów (FIP) jest chorobą wirusową u kotów, która wiąże się z wysoką śmiertelnością ze względu na charakterystyczną agresywność i brak reakcji na gorączkę, a także inne powikłania. Choroba ta jest stosunkowo wysoka w gospodarstwach z wieloma kotami w porównaniu z tymi z jednym kotem. Jest to trudne do zdiagnozowania, kontrolowania i zapobiegania, a w przypadku epidemii w hodowlach hodowlanych i hodowlach może skutkować dużą liczbą zgonów. Najczęściej rozprzestrzenia się poprzez wdychanie zanieczyszczeń z powietrza i zakażonych kału, ale wirus może być również przenoszony przez ludzi, którzy mieli kontakt z wirusem, lub może pozostać aktywny na skażonych powierzchniach.

Choroba ta wykorzystuje osłabiony i niedojrzały układ odpornościowy, rozprzestrzeniając się za pośrednictwem białych krwinek, które poruszają się po całym ciele. Najwyższą zachorowalność obserwuje się u kociąt w wieku od trzech miesięcy do trzech lat, przy czym częstość występowania gwałtownie spada po osiągnięciu przez koty wieku trzech lat, kiedy układ odpornościowy jest silniejszy. Podobnie starsze koty z osłabionym układem odpornościowym są również bardziej narażone na tę chorobę.

Objawy i typy

Objawy FIP różnią się w zależności od szczepu wirusa, stanu układu odpornościowego kota i dotkniętych narządów. Istnieją dwie formy, w tym mokra (forma wysiękowa), która atakuje jamy ciała i sucha (forma niewylewna), która atakuje różne narządy. Postać mokra ma tendencję do szybszego rozwoju niż postać sucha. W każdym przypadku cierpi na tym stan ciała, sierść staje się szorstka i matowa, a kot staje się coraz bardziej ospały i przygnębiony.

Mokry/Wylewny

• Uporczywa i niereagująca gorączka
• Brak apetytu
• Utrata masy ciała (stopniowa)
• Słaby apetyt
• Biegunka
• Stopniowy obrzęk brzucha (wygląd brzucha)
• Nagromadzenie płynu w jamie klatki piersiowej
• Trudności w oddychaniu
• Kichanie, katar
• Letarg

Suchy/Niewylewny

• Słaby wzrost kociąt
• Niedokrwistość
• Żółtaczka
• Biegunka
• Gorączka
• Depresja
• Zapalenie różnych części oka
• Objawy neurologiczne (np. utrata zdolności koordynacji ruchów, utrata wzroku)

Przyczyny

FIP zwykle następuje po zakażeniu koronawirusem kotów, który zazwyczaj nie powoduje żadnych objawów zewnętrznych. Przypuszcza się, że istnieją pewne rodzaje koronawirusów, które mutują w zakaźne zapalenie otrzewnej kotów samodzielnie lub w wyniku defektu odpowiedzi immunologicznej kota. Sprawę komplikuje również fakt, że koronawirus może pozostawać uśpiony w ciele kota przez wiele miesięcy, zanim zmutuje w FIP. Wirus FIP następnie infekuje białe krwinki, wykorzystując je jako transport do całego organizmu.

Diagnoza

Ta choroba jest historycznie trudna do zdiagnozowania, ponieważ FIP może naśladować inne choroby. Dotyczy to zwłaszcza formy suchej. Nie ma jednego dostępnego testu laboratoryjnego, który może jednoznacznie wskazać na FIP, ale Twój lekarz weterynarii może być w stanie postawić wstępną diagnozę na podstawie wyników badań laboratoryjnych. Pełna morfologia krwi może wykazywać zmiany w liczbie białych krwinek (WBC), co będzie wskazywać, że infekcja jest obecna, ale może nie być jasne, jaka infekcja jest obecna. Chociaż test ELISA lub IFA wykaże obecność przeciwciał koronawirusa, nie jest w stanie odróżnić typu koronawirusa, ani nawet tego, czy jest on przyczyną stanu twojego kota, tylko że twój kot miał kontakt z wirusem i wytworzył przeciwciała do niego. Poziom przeciwciał nie jest predyktorem podatności twojego kota na rozwój choroby.

Zaobserwowano również kilka zmian w badaniach profilu biochemicznego. Weterynarz Twojego kota może wykonać bardziej szczegółowe testy, w tym test reakcji łańcuchowej polimerazy (PCR), który może rozróżnić unikalne DNA wirusa FIP, ale znowu, często pokazuje to tylko, że wirus jest koronawirusem, a nie jakiego rodzaju jest.

Weterynarz Twojego zwierzaka może pobrać próbkę płynu z jamy brzusznej lub klatki piersiowej do dalszej oceny. W niektórych trudnych do zdiagnozowania przypadkach do diagnozy może być wymagana operacja jamy brzusznej. W większości lekarze weterynarii opierają swoje wnioski na procesie diagnostyki różnicowej, w którym lekarz weterynarii kieruje się głębszą inspekcją objawów zewnętrznych, wykluczając wszystkie inne choroby, ponieważ warunki nie są spełnione, a wszystkie objawy wskazują na jedną konkretną choroba bardziej niż inne.

Leczenie

Choroba ta jest trudna do leczenia i wymaga dobrej opieki podtrzymującej. W przypadku postaci niewylewnej leczenie można zastosować antybiotykami dla kotów, lekami przeciwzapalnymi i immunosupresyjnymi, aby spowolnić postęp choroby. To nie jest lekarstwo, ale sposób, aby Twój kot był bardziej komfortowy i przedłużył jego życie o kilka miesięcy. Twój weterynarz może zdecydować o usunięciu nagromadzonego płynu z jam, aby również zmniejszyć ciśnienie.

Jeśli twój kot ma wylewną postać FIP, zwykle nie ma sposobu na leczenie objawów w jakikolwiek znaczący sposób, ponieważ choroba rozprzestrzenia się zbyt szybko.

Ogólne prognozy dla dotkniętych kotów są złe. Nie ma konkretnego leczenia, które wydaje się skuteczne, a większość pacjentów umiera z powodu powikłań.

Życie i zarządzanie

Niestety choroba ta niesie złe rokowania dla chorych kotów. Można podać tylko leczenie podtrzymujące. Twój weterynarz zaproponuje Ci kilka sugestii, jak sprawić, by Twój kot czuł się komfortowo, ale najlepsze, na co można liczyć, to kilka miesięcy dodatkowego czasu. Każde leczenie, które jest stosowane, ma na celu jedynie złagodzenie objawów choroby, nie ma lekarstwa.

Gdy u Twojego kota zostanie zdiagnozowana infekcja, przeszedł już etap zarażenia i nie ma potrzeby oddawania go do kwarantanny pozostałym domownikom. Ogólnie rzecz biorąc, jedynym sposobem ochrony kota przed tą agresywną chorobą jest rutynowa dezynfekcja pomieszczeń mieszkalnych kota, przyborów do jedzenia i wody oraz klatek.

Niezbędne jest odizolowanie nowych miotów kociąt od innych kotów (nie od ich matki), aby zapobiec kontaktowi z tą lub jakąkolwiek inną chorobą. Jeśli okaże się, że matka została zarażona, odebranie kociąt nie zwiększy ich szans, ponieważ do tego czasu były już narażone na wirus. Rzeczywiście, przeciwciała w jej mleku mogą chronić je przed infekcją, gdy są jeszcze małe. Ponadto właściciele powinni ograniczyć swoim kotom domowym możliwość wychodzenia na zewnątrz. Ponieważ wirus FIP może infekować rozwijające się płody, przed rozmnażaniem kota należy omówić to z lekarzem weterynarii. Może być dostępna szczepionka lub przynajmniej test, który może powiedzieć, czy Twój kot jest nosicielem koronawirusa.