Diagnozowanie I Leczenie Psa Addisona

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Kilkoro z was wspomniało o chorobie Addisona w swoich odpowiedziach na różne posty w ciągu ostatnich kilku tygodni, często odnosząc się do tego, jak frustrujący był proces dochodzenia do ostatecznej diagnozy. Pomyślałem, że napiszę o Addisonie w nadziei, że proces może przebiegać nieco sprawniej dla innych osób, które czytają tego bloga, w niefortunnym przypadku, gdy ich psy rozwiną chorobę Addisona.

Najpierw trochę o tym, dlaczego ten stan jest tak często błędnie diagnozowany. Objawy typowo związane z wczesną chorobą Addisona to osłabienie, wymioty, biegunka, odwodnienie, zwiększone pragnienie i utrata apetytu – wszystkie z nich są dość niespecyficzne i obserwowane codziennie w klinice weterynaryjnej. Jeśli pies nie wygląda źle lub ma potencjalne wyjaśnienie swoich objawów („Tak, doktorze, on lubi pić z paskudnego stawu w parku”), pełne badanie diagnostyczne może nie być zalecane przez weterynarza lub akceptowane przez klienta. Bez wyników badań krwi, moczu, kału itp. weterynarz po prostu leczy psa objawowo - płyny, odpoczynek, leki przeciwbiegunkowe itp. - i voila, pies czuje się lepiej, przynajmniej do następnego, podobny epizod ma miejsce w niezbyt odległej przyszłości.

Może to zająć kilka takich przypadków i / lub być świadkiem utraty wagi związanej z przewlekłą chorobą lub bardzo powolnego tętna i załamania się pełnego kryzysu Addisona, zanim nawet sumienny weterynarz pomyśli: „Chwila chwila… Myślę, że może się tu dziać coś innego”.

Choroba Addisona rozwija się, gdy nadnercza zwierzęcia przestają wydzielać odpowiednie ilości glikokortykoidów, które normalnie pozwalają osobnikom reagować na stresujące sytuacje i / lub mineralokortykoidy, które utrzymują normalny poziom płynów i elektrolitów w organizmie. Zwykle dzieje się tak, ponieważ układ odpornościowy psa zniszczył większość funkcjonalnej tkanki nadnerczy.

Panele chemii krwi, szczególnie te, które zawierają elektrolity, mogą pomóc w diagnozie choroby Addisona. Poziom sodu jest zwykle niższy, a poziom potasu wyższy niż normalnie w chorobie Addisona, ale inne schorzenia mogą dawać podobne wyniki.

Ponadto, gdy zaburzona jest tylko produkcja glikokortykoidów, jak w przypadku atypowej choroby Addisona, lub gdy pies otrzymywał duże dawki glikokortykoidu (np. prednizon) i leczenie zostało zbyt szybko przerwane, ten wzorzec elektrolitowy jest nieobecny.

Addisoni mogą być błędnie diagnozowani z chorobami przewodu pokarmowego, odwodnieniem, chorobami nerek, zapaleniem trzustki, pękniętym pęcherzem lub niektórymi rodzajami zatruć. Jedynym sposobem na ostateczne zdiagnozowanie choroby Addisona jest test stymulacji ACTH.

Po zdiagnozowaniu leczenie choroby Addisona jest niezwykle satysfakcjonujące, o ile właściciele mogą sobie pozwolić na niezbędne leki. Choroby Addisona nie można wyleczyć, ale można ją skutecznie leczyć lekami, które zastępują brakujące mineralokortykosteroidy u psa – albo tabletką podawaną raz lub dwa razy dziennie, albo zastrzykiem podawanym mniej więcej raz w miesiącu. Niektóre psy wymagają również prednizonu, regularnie lub w czasie stresu, ale gdy protokół leczenia zostanie wprowadzony i odpowiednio monitorowany, większość psów rasy Addison może żyć długo i szczęśliwie.

Dr Jennifer Coates