Nie Oceniaj Mnie Za Chęć Posiadania Czystej Rasy A

Wideo: Nie Oceniaj Mnie Za Chęć Posiadania Czystej Rasy A

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Któregoś dnia odbierałem córkę ze szkoły i podszedł do mnie jeden z jej nauczycieli. Zapytała, czy mamy szczeniaka i nazwała go Victoria. Jak może potwierdzić każdy, kto mieszka z 4-latkiem, granica między rzeczywistością a fantazją jest dość niewyraźna. Powiedziałem jej nauczycielce, że w najbliższą sobotę zamierzamy odwiedzić hodowcę, który ma szczenięta do adopcji, ale jeszcze żadnego nie adoptowaliśmy. Wtedy nauczyciel z innej klasy wtrącił: „Powinieneś ratować! Zawsze ratuję!”

Powiedziałem jej, że widuję dużo psów za agresję i że chcę mieć szczeniaka dla mojej córki. Popieram ratowanie, ale szczeniak jest generalnie najlepszy dla osób, które mają maluchy. Uznała, czym się zajmuję, a potem dalej informowała mnie przy wszystkich innych matkach w kolejce, że powinnam ratować psa zamiast adoptować szczeniaka od hodowcy. Po wyrazie jej twarzy mogłem stwierdzić, że była zniesmaczona moją decyzją. Wyszedłem z poczuciem wstydu, winy i wściekłości.

Czekać! Całe dorosłe życie ratowałam psy. Zaadoptowałem rottweilera, kiedy miała zostać uśpiona za agresję i trzymałem ją przez prawie 12 lat, aż zmarła z powodu niewydolności nerek. Nie była psem łatwym do życia, ale nigdy się nie poddaliśmy. Kiedy urodziła się moja córka i wielu kazało mi uśpić Peanut, nie było to nawet dla mnie ani dla mojego męża. Przez całe dorosłe życie wychowywałam psy i koty.

W moim gabinecie udzielam znacznych zniżek dla każdego psa będącego obecnie w posiadaniu ratownika działającego w dobrej wierze. Wykładam w społeczeństwach humanitarnych bezpłatnie. Oferuję swoją pomoc w pisaniu protokołów zajęć, wzbogacania i szkolenia bez żadnych kosztów dla humanitarnej organizacji. Wspieram ratownictwo i zawsze je wspieram. Kiedy Peanut zmarł w zeszłym roku, chciałem średniego, brązowego, dorosłego psa. Jednak jako matka nie zawsze (robisz to rzadko) podejmujesz samolubne decyzje, nie biorąc pod uwagę swojego dziecka.

Życie się zmieniło. Mam 4-latka. Dorastała z Sweetie, która była dla niej cierpliwą i wspaniałą psią mamą. Sweetie zmarła, gdy miała 2 lata, a moja córka w ogóle jej nie pamięta. Pies, którego pamięta, to Peanut, moja agresywna Rottie. Ponieważ jej interakcje z Peanut musiały być tak ograniczone, teraz boi się psów. Potem zaadoptowałam wspaniałego Beagle'a jako dorosłą osobę od hodowcy (pisałam o nim tutaj). Zajęło mu dziesięć dni, żeby warknąć na nią i osobno na kolejne dziecko. Dzieci tylko po niego sięgnęły. Nie miał kości. Właśnie poproszono go, aby usiadł. Po prostu sięgnęła po niego, jak to robiła wiele razy wcześniej. W przyszłym blogu mogę wyjaśnić więcej o tym, co stało się z Pete'em. Oddałem go hodowcy następnego dnia i cieszył się, że wrócił do domu. Nawet się za mnie nie obejrzał. Teraz moja i tak już przestraszona córka jest jeszcze bardziej przestraszona.

Nie twierdzę, że wszystkie lub nawet większość psów ratowniczych jest agresywna. Z mojego doświadczenia wynika, że ryzyko wylądowania z pupilem z agresją jest mniejsze, jeśli szczeniak jest adoptowany od dobrego hodowcy, w którym można spotkać rodziców. Najlepszym wskaźnikiem dorosłego zachowania szczenięcia jest zachowanie rodziców. W tym momencie muszę ograniczyć ryzyko uzyskania agresywnego psa na jak najniższym poziomie, aby mieć największe prawdopodobieństwo zdobycia zwierzaka, który będzie pasował do mojej rodziny.

Czy nie mam prawa wybrać szczeniaka od dobrego hodowcy, żeby moja córka mogła mieć psa do przytulania i kochania tak jak ja jako mała dziewczynka? Czy nie zasługuje na zrozumienie głębokiego związku, jaki można nawiązać z psem? Dlaczego robię wszystko, co w mojej mocy, w tym wybieranie młodego, dobrze wychowanego psa z niskim prawdopodobieństwem agresji, aby moja mała dziewczynka mogła doświadczyć tego, co robiłam z moim psem Księżną, kiedy byłam mała dziewczynka?

Była moją najlepszą przyjaciółką, jedyną, która trzymała moje sekrety, jedyną, która naprawdę mnie rozumiała i zawsze była po mojej stronie. Dlaczego to czyni mnie nieodpowiedzialnym właścicielem psa? Mojego psa w średnim wieku, średniej wielkości, o krótkiej sierści, brązowej sierści, przyjmę ze schroniska, gdy moja córka będzie starsza, ale w tej chwili potrzebuje najlepszej przyjaciółki, która jest wobec niej cierpliwa i może ją nauczyć, że wszystkie psy nie gryźć. Ma do tego prawo i TO JEST OK.