Ostatnia Bitwa, Wiersz - Eutanazja Zwierzaka

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Pomogłem większej liczbie klientów, niż mogę zliczyć, podjąć trudną decyzję o eutanazji ukochanego zwierzaka. Nawet jeśli wiem, że eutanazja leży w najlepszym interesie zwierzęcia, pozwolenie mu odejść jest bolesne. Niezmiennie pod koniec tych rozmów wszyscy w pokoju, łącznie ze mną, płaczą.

Komentarz, który często słyszę od klientów w tych czasach, jest taki, że decyzja jest „po prostu tak trudna”. Zgadzam się, ale przypominam im, że to, że coś jest trudne, nie oznacza, że jest nie tak. W rzeczywistości niektóre z najbardziej znaczących rzeczy, które robimy w życiu, są trudne - wychowywanie dzieci, przebywanie ze współmałżonkiem w grubych i chudych, szanowanie naszych obowiązków i przebywanie z bliskimi w ich ostatnich chwilach.

Wiersz Ostatnia bitwa wykonuje wspaniałą robotę, wyrażając ideę, że eutanazja cierpiącego zwierzaka (lub gdy cierpienie jest nieuchronne) powinna być postrzegana jako ostateczny wyraz miłości. Uważaj, to wyciskacz łez.

Ostatnia bitwa

Jeśli powinno być tak, że słabnę i słabnę?

A ból powinien powstrzymać mnie od snu, Czy zrobisz to, co trzeba, Bo tej - ostatniej bitwy - nie da się wygrać.

Będziesz smutny, rozumiem, Ale nie pozwól, aby smutek powstrzymał twoją rękę, Bo w tym dniu więcej niż reszta, Twoja miłość i przyjaźń muszą wytrzymać próbę.

Mieliśmy tyle szczęśliwych lat, Nie chciałbyś, żebym tak cierpiała.

Kiedy nadejdzie czas, puść mnie.

Zabierz mnie tam, gdzie zajmą się moimi potrzebami, Tylko zostań ze mną do końca

I trzymaj mnie mocno i mów do mnie

Dopóki moje oczy już nie widzą.

Wiem, że z czasem się zgodzisz

To dla mnie życzliwość.

Chociaż mój ogon machał ostatni, Od bólu i cierpienia zostałem uratowany.

Nie smuć się, że to musisz być ty

Kto musi decydować o tym, co zrobić;

Byliśmy tak blisko - my dwoje - przez te lata, Nie pozwól, by twoje serce zaszło łzami.

- Nieznany

Kolejną ważną informacją, którą przekazuję właścicielom, którzy walczą w tym czasie, jest następująca: W ciągu 14 lat bycia weterynarzem nigdy nie miałem właściciela, który powiedziałby mi, że żałuje decyzji o eutanazji.

Nigdy.

Smutek to coś innego niż żal. Wszyscy smucimy się, gdy ukochana osoba nie jest już fizycznie obecna, ale gdy minęły surowe emocje związane z natychmiastową stratą, właściciele zgłaszają poczucie spokoju, wiedząc, że byli przy swoich towarzyszach, gdy najbardziej ich potrzebowali. Z czasem trwają szczęśliwe wspomnienia wspólnego życia.

Cytując dr Seussa: „Nie płacz, bo to koniec. Uśmiechnij się, bo to się stało”.

Dr Jennifer Coates