Psy Gryzą W Przypadku Napadów Padaczkowych, Chyba że Jest To Problem Trawienny - Gryzienie Powietrzem U Psów - Gryzienie Przez Muchy U Psów

2024 Autor: Daisy Haig | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 03:12

Kiedy byłem w szkole weterynaryjnej, dowiedziałem się, że tak długo, jak pies ma normalny wzrok, zachowanie polegające na gryzieniu muchy (trzaskanie w powietrze, jak gdyby próbował złapać muchę nieistniejącą) jest zwykle objawem napadu częściowego.

Napad częściowy jest spowodowany nieprawidłową aktywnością elektryczną w stosunkowo niewielkiej części mózgu. Nie wiem, jaka część mózgu wymaga stymulacji, aby pies wykazywał zachowanie gryzienia muchy, ale uważano, że rezultatem jest ten specyficzny zestaw ruchów. Napady częściowe nie były jedyną możliwą przyczyną gryzienia muchy, ale były one najbardziej prawdopodobne… tak mnie uczono. Nowa nauka podaje jednak w wątpliwość to założenie.

Naukowcy z University of Montreal Veterinary Teaching Hospital ocenili siedem psów (co prawda niewielka wielkość próbki), aby „scharyzować gryzienie przez muchy, przeprowadzić pełną ocenę medyczną psów z gryzieniem przez muchy i ocenić wynik tego zachowania po odpowiednim leczeniu stan medyczny. Pozwólcie, że podsumuję najbardziej intrygujące wyniki artykułu.

U wszystkich siedmiu psów zdiagnozowano pewien rodzaj choroby przewodu pokarmowego, w tym opóźnione opróżnianie żołądka, zapalenie różnych części przewodu pokarmowego, refluks żołądkowo-przełykowy i/lub wiotki i rozdęty żołądek. Kiedy psy otrzymały leczenie z powodu choroby przewodu pokarmowego, w pięciu przypadkach ugryzienie przez muchy całkowicie ustąpiło.

U innego psa zdiagnozowano również zaburzenie neurologiczne (malformacja Chiari) i zareagował na leki stosowane w leczeniu drgawek i bólu nerwowego, ale nie na leczenie przewodu pokarmowego. Właściciele siódmego psa nie wprowadzili zalecanego leczenia, a zachowanie ich psa w gryzieniu much pozostało niezmienione.

W swoim artykule badacze poczynili następujące uwagi:

Dane wskazują, że gryzienie muchy może być spowodowane chorobą leżącą u podstaw choroby, przy czym najczęstsza jest choroba przewodu pokarmowego. W domu 3 psy (psy 1, 2 i 4) konsekwentnie częściej kąsały muchy po karmieniu, co sugeruje potencjalny dyskomfort poposiłkowy [po jedzeniu]. Pies 1 zaobserwował gryzienie muchy podczas hospitalizacji w ciągu 30 minut od karmienia. Dane z analizy wideo wykazały, że u wszystkich psów gryzących przez muchy kłapanie żuchwy było poprzedzone podniesieniem głowy i wyprostowaniem szyi. U 2 psów podnoszenie głowy i wyprost szyi występowało częściej niż kłapanie żuchwy. Psy 3 i 6 prezentowały podczas konsultacji wielokrotne podniesione wyprosty głowy i szyi. Na filmach domowych, a także na filmach z konsultacji i hospitalizacji, wszystkie psy podniosły głowę i wyprostowały szyję przed ugryzieniem przez muchy.

Podnoszenie głowy i wyprostowanie szyi u psów może być podobne do zespołu Sandifera, rzadkiego napadowego zaburzenia ruchowego u niemowląt charakteryzującego się nieprawidłowymi ruchami głowy, szyi i tułowia w połączeniu z chorobą refluksową przełyku (GER) (12-14)…. Ruchy Sandifera są często przyspieszane przez posiłki, w przeciwieństwie do innych zaburzeń ruchowych (12, 14). Inne stany, takie jak opóźnione opróżnianie żołądka związane z chorobą refluksową przełyku, mogą również powodować nieprawidłową postawę, taką jak w zespole Sandifera (12). Nadal nie jest jasne, dlaczego mniej niż 1% dzieci z refluksem refluksowym (14) wykazuje nieprawidłowe ruchy, a inne nie (12). Uważa się, że nieprawidłowe ruchy są wyuczonymi przez dzieci zachowaniami mającymi na celu zmniejszenie refluksu (12), a także ochronę dróg oddechowych przed refluksem i złagodzenie bólu brzucha spowodowanego refluksem kwaśnym (16, 17).

Wiadomość do domu? Jeśli Twój pies gryzie muchy, upewnij się, że Twój weterynarz wykonał kompletny przegląd chorób przewodu pokarmowego. Są szanse, że znajdziesz coś, co zareaguje na leczenie.

Odniesienie

Prospektywna ocena medyczna 7 psów z gryzieniem przez muchy. Frank D, Bélanger MC, Bécuwe-Bonnet V, rodzic J. Can Vet J. 2012 grudzień;53(12):1279-84.